xù yuē: yú dú shī zhì dù zi měi, ér zhī dà xiǎo zhī yǒu suǒ zǒng cuì yān
敘曰：余讀詩至杜子美，而知大小之有所總萃焉。
shǐ yáo shùn shí, jūn chén yǐ gēng gē xiāng hè, shì hòu, shī rén jì zuò, lì xià yīn zhōu qiān yú nián, zhòng ní jī hé xuǎn liàn, qǔ qí gàn yù jiào huà zhī yóu zhě sān bǎi, qí yú wú wén yān
始堯舜時，君臣以賡歌相和，是後，詩人繼作，歷夏、殷、周千餘年，仲尼緝合選練，取其干預教化之尤者三百，其餘無聞焉。
sāo rén zuò ér yuàn fèn zhī tài fán, rán yóu qù fēng yǎ rì jìn, shàng xiāng bǐ nǐ
騷人作而怨憤之態繁，然猶去風雅日近，尚相比擬。
qín hàn yǐ hái, cǎi shī zhī guān jì fèi, tiān xià yāo yáo mín ōu gē sòng fěng fù qǔ dù xī xì zhī cí, yì suí shí jiàn zuò
秦、漢已還，采詩之官既廢，天下妖謠民謳、歌頌諷賦、曲度嬉戲之詞，亦隨時間作。
dǎi zhì hàn wǔ dì fù bǎi liáng, ér qī yán zhī tǐ jù
逮至漢武帝賦《柏梁》，而七言之體具。
sū zǐ qīng lǐ shǎo qīng zhī tú, yóu gōng wèi wǔ yán
蘇子卿、李少卿之徒，尤工為五言。
suī jù dòu wén lǜ gè yì, yǎ zhèng zhī yīn yì zá, ér cí yì jiǎn yuǎn, zhǐ shì yán qíng, zì fēi yǒu wéi ér wèi, zé wén bù wàng zuò
雖句讀文律各異，雅鄭之音亦雜，而詞意簡遠，指事言情，自非有為而為，則文不妄作。
jiàn ān zhī hòu, tiān xià wén shì zāo lí bīng zhàn
建安之後，天下文士遭罹兵戰。
cáo shì fù zǐ ān mǎ jiān wéi wén, wǎng wǎng héng shuò fù shī, gù qí qiú zhuàng yì yáng yuàn āi bēi lí zhī zuò, yóu jí yú gǔ
曹氏父子鞍馬間為文，往往橫槊賦詩，故其遒壯抑揚怨哀悲離之作，尤極於古。
jìn shì fēng gài shāo cún
晉世風概稍存。
sòng qí zhī jiān, jiào shī gēn běn, shì yǐ jiǎn màn shè xí shū xú xiāng shàng, wén zhāng yǐ fēng róng sè zé fàng kuàng jīng qīng wèi gāo
宋、齊之間，教失根本，士以簡慢歙習舒徐相尚，文章以風容色澤放曠精清為高。
gài yín xiě xìng líng, liú lián guāng jǐng zhī wén yě, yì yì gé lì wú qǔ yān
蓋吟寫性靈，流連光景之文也，意義格力無取焉。
líng chí zhì yú liáng chén, yín yàn kè shì tiāo qiǎo xiǎo suì zhī cí jù, yòu sòng qí zhī suǒ bù qǔ yě
陵遲至於梁、陳，淫艷刻飾、佻巧小碎之詞劇，又宋、齊之所不取也。
táng xìng, guān xué dà zhèn
唐興，官學大振。
lì shì zhī wén, néng zhě hù chū
歷世之文，能者互出。
ér yòu shěn sòng zhī liú, yán liàn jīng qiè, wěn shùn shēng shì, wèi zhī wèi lǜ shī
而又沈、宋之流，研練精切，穩順聲勢，謂之為律詩。
yóu shì ér hòu, wén biàn zhī tǐ jí yān
由是而後，文變之體極焉。
rán ér mò bù hào gǔ zhě yí jìn, wù huá zhě qù shí xiào qí liáng zé bù dǎi yú wèi jìn, gōng yuè fǔ zé lì qū yú wǔ yán lǜ qiè zé gǔ gé bù cún, xián xiá zé xiān nóng mò bèi
然而莫不好古者遺近，務華者去實；效齊、梁則不逮於魏、晉，工樂府則力屈於五言；律切則骨格不存，閒暇則纖濃莫備。
zhì yú zi měi, gài suǒ wèi shàng báo fēng sāo, xià gāi shěn sòng, gǔ bàng sū lǐ, qì duó cáo liú, yǎn yán xiè zhī gū gāo, zá xú yǔ zhī liú lì, jǐn dé gǔ jīn zhī tǐ shì, ér jiān rén rén zhī suǒ dú zhuān yǐ
至於子美，蓋所謂上薄風騷，下該沈宋，古傍蘇李，氣奪曹劉，掩顏謝之孤高，雜徐庾之流麗，盡得古今之體勢，而兼人人之所獨專矣。
shǐ zhòng ní kǎo duàn qí zhǐ yào, shàng bù zhī guì qí duō hū zāi
使仲尼考鍛其旨要，尚不知貴其多乎哉。
gǒu yǐ wéi néng suǒ bù néng, wú kě bù kě, zé shī rén yǐ lái, wèi yǒu rú zi měi zhě
苟以為能所不能，無可不可，則詩人以來，未有如子美者。
shí shān dōng rén lǐ bái, yì yǐ qí wén qǔ chēng, shí rén wèi zhī" lǐ dù"
時山東人李白，亦以奇文取稱，時人謂之「李杜」。
yú guān qí zhuàng làng zòng zì, bǎi qù jū shù, mó xiě wù xiàng, jí yuè fǔ gē shī, chéng yì chà jiān yú zi měi yǐ
余觀其壯浪縱恣，擺去拘束，模寫物象，及樂府歌詩，誠亦差肩於子美矣。
zhì ruò pū chén zhōng shǐ, pái bǐ shēng yùn, dà huò qiān yán, cì yóu shù bǎi, cí qì háo mài ér fēng diào qīng shēn, shǔ duì lǜ qiè ér tuō qì fán jìn, zé lǐ shàng bù néng lì qí fān hàn, kuàng táng ào hū! yǔ cháng yù tiáo xī qí wén, tǐ bié xiāng fù, yǔ lái zhě wèi zhī zhǔn, tè bìng lǎn wèi jiù
至若鋪陳終始，排比聲韻，大或千言，次猶數百，詞氣豪邁而風調清深，屬對律切而脫棄凡近，則李尚不能歷其藩翰，況堂奧乎！予嘗欲條析其文，體別相附，與來者為之准，特病懶未就。
shì yù zi měi zhī sūn sì yè qǐ zi měi zhī jiù, xiāng fù shì yú yǎn shī
適遇子美之孫嗣業啟子美之柩，襄祔事於偃師。
tú cì yú jīng, yǎ zhī yú ài yán qí dà fù wéi wén, bài yú wèi zhì
途次於荊，雅知余愛言其大父為文，拜余為志。
cí bù kě jué, yú yīn xì qí guān fá ér míng qí zú zàng yún
辭不可絕，余因系其官閥而銘其卒葬雲。
xì yuē: xī dāng yáng chéng hóu xìng dù shì, xià shí shì ér shēng yī yì, lìng yú gǒng
系曰：昔當陽成侯姓杜氏，下十世而生依藝，令於鞏。
yī yì shēng shěn yán, shěn yán shàn shī, guān zhì shàn bù yuán wài láng
依藝生審言，審言善詩，官至膳部員外郎。
shěn yán shēng xián, xián shēng fǔ xián wèi fèng tiān lìng
審言生閒，閒生甫；閒為奉天令。
fǔ zì zi měi, tiān bǎo zhōng xiàn sān dà lǐ fù, míng huáng qí zhī, mìng zǎi xiàng shì wén, wén shàn, shòu yòu wèi lǜ fǔ zhòu cáo
甫字子美，天寶中獻三大禮賦，明皇奇之，命宰相試文，文善，授右衛率府胄曹。
shǔ jīng shī luàn, bù yè xíng zài, bài zuǒ shí yí
屬京師亂，步謁行在，拜左拾遺。
suì yú, yǐ zhí yán shī, chū wèi huá zhōu sī gōng, xún qiān jīng zhào shì
歲餘，以直言失，出為華州司功，尋遷京兆事。
xuán yòu qì qù
旋又棄去。
piān zhōu xià jīng chǔ jiān, jìng yǐ yù zú, lǚ bìn yuè yáng, xiǎng nián wǔ shí jiǔ
扁舟下荊、楚間，竟以寓卒，旅殯岳陽，享年五十九。
fū rén hóng nóng yáng shì nǚ, fù yuē sī nóng shǎo qīng yí, sì shí jiǔ nián ér zhōng
夫人弘農楊氏女，父曰司農少卿怡，四十九年而終。
sì zǐ yuē zōng wǔ, bìng bù kè zàng, mò, mìng qí zǐ sì yè
嗣子曰宗武，病不克葬，歿，命其子嗣業。
sì yè pín, wú yǐ gěi sàng, shōu shí qǐ gài, jiāo láo zhòu yè, qù zi měi mò hòu yú sì shí nián, rán hòu zú xiān rén zhī zhì, yì zú wéi nán yǐ
嗣業貧，無以給喪，收拾乞丐，焦勞晝夜，去子美歿後餘四十年，然後卒先人之志，亦足為難矣。
míng yuē: wéi yuán hé zhī guǐ sì, yuè mǒu yuè mǒu rì zhī jiā chén, hé biǎn wǒ dù zi měi yú shǒu yáng zhī qián shān
銘曰：維元和之癸巳，粵某月某日之佳辰，合窆我杜子美於首陽之前山。
wū hū! qiān zǎi ér xià, yuē cǐ wén xiān shēng zhī gǔ fén
嗚呼！千載而下，曰此文先生之古墳。
