strong lì shǐ lái yuán strong
历史来源

1 chū zì xī zhōu, yǐ guān míng wéi shì. xī zhōu tài shī gāo jí wǔ guān huáng fǔ de hòu dài yǐ" huáng fǔ" wèi xìng, chēng huáng fǔ shì.
1、出自西周，以官名为氏。西周太师（高级武官）皇甫的后代以“皇甫”为姓，称皇甫氏。

2 chū zì zi xìng, shì chūn qiū shí sòng guó gōng zú de hòu dài, wèi huáng fù shì suǒ gǎi. xī zhōu hòu qī sòng dài gōng yǒu gè ér zi jiào gōng zǐ chōng shí, zì huáng fù, sòng wǔ gōng shí rèn sī tú. dāng shí yǒu zhǎng dí sōu mán bù luò jìn gōng sòng guó, huáng fù lǐng jūn fǎn jī, dǎ tuì le zhǎng dí rèn, dàn huáng fù hé liǎng gè ér zi yě bù xìng zhàn sǐ shā cháng hòu lái huáng fù de sūn zi nán yōng chuí yǐ zǔ fù de zì wèi xìng shì, chēng wéi huáng fù shì. qí liù shì sūn huáng fù mèng zǐ, shēng zǐ huáng fù yù. qín guó miè sòng shí, huáng fù yù táo zhì lǔ guó. xī hàn zhōng qī, huáng fù yù dí xì zǐ sūn huáng fù luán, zì lǔ qiān jū shǎn xī mào shèng líng, bǎ xìng shì zhōng de" fù" zì gǎi wéi" fǔ" zì gǔ dài èr zì tóng yīn tōng yòng, suì chéng huáng fǔ shì.
2、出自子姓，是春秋时宋国公族的后代，为皇父氏所改。西周后期宋戴公有个儿子叫公子充石，字皇父，宋武公时任司徒。当时有长狄鄋瞒部落进攻宋国，皇父领军反击，打退了长狄任，但皇父和两个儿子也不幸战死沙常后来皇父的孙子南雍陲以祖父的字为姓氏，称为皇父氏。其六世孙皇父孟子，生子皇父遇。秦国灭宋时，皇父遇逃至鲁国。西汉中期，皇父遇嫡系子孙皇父鸾，自鲁迁居陕西茂盛陵，把姓氏中的“父”字改为“甫”字（古代二字同音通用），遂成皇甫氏。

strong jiā zú míng rén strong
家族名人

huáng fǔ sōng: dōng hàn tài wèi. shǎo hǎo shī shū, xí gōng mǎ, líng dì shí rèn běi dì tài shǒu, lǐng jì zhōu mù, bài tài wèi, fēng huái lǐ hóu, shí hào míng jiàng.
皇甫嵩：东汉太尉。少好诗书，习弓马，灵帝时任北地太守，领冀州牧，拜太尉，封槐里侯，时号名将。

huáng fǔ mì, wèi jìn jiān yī xué jiā, ān dìng cháo nà jīn gān sù shěng píng liáng xī běi rén. zǎo nián xué rú, zhōng nián yīn huàn fēng bì jí, biàn kāi shǐ zuān yán yī xué, xiě xià jiǎ yǐ jīng. gāi shū chǎn shù jīng luò lǐ lùn, míng què xué wèi míng chēng hé wèi zhì, zǒng jié le jìn yǐ qián de zhēn jiǔ xué chéng jiù.
皇甫谧，魏晋间医学家，安定朝那（今甘肃省平凉西北）人。早年学儒，中年因患风痹疾，便开始钻研医学，写下《甲乙经》。该书阐述经络理论，明确穴位名称和位置，总结了晋以前的针灸学成就。

huáng fǔ shí: táng dài wén xué jiā. zì chí zhèng, xīn ān rén. yuán hé zhōng zhuó jìn shì dì, wèi lù hún wèi, shì zhì gōng bù láng zhōng. péi dù pì wèi pàn guān. jí sān juǎn, jīn cún shī sān shǒu.
皇甫湜：唐代文学家。字持正，新安人。元和中擢进士第，为陆浑尉，仕至工部郎中。裴度辟为判官。集三卷，今存诗三首。

huáng fǔ rǎn: táng cháo tiān bǎo shí zhuàng yuán. xìng cōng mǐn, shí suì jí néng wén, zhāng jiǔ líng hū wèi xiǎo yǒu. yǔ dì céng jiē fù shī míng. zhe yǒu huáng fǔ rǎn jí.
皇甫冉：唐朝天宝时状元。性聪敏，十岁即能文，张九龄呼为小友。与弟曾皆负诗名。著有《皇甫冉集》。

huáng fǔ xiào: míng dài shī rén. hào xué gōng shī, yǔ xiōng chōng jí dì fāng lián, jiē yǒu cái míng, shí chēng huáng fǔ sì jié. guān zhì zhè jiāng àn chá qiān shì. qí hòu tóng lǐ rén zhāng fèng yì yàn yì xiàn yì bìng fù cái míng, wú rén yīn yǒu" qián yǒu sì jié, hòu yǒu sān zhāng" zhī yǔ.
皇甫涍：明代诗人。好学工诗，与兄沖及弟汸、濂，皆有才名，时称皇甫四杰。官至浙江按察佥事。其后同里人张凤翼、燕翼、献翼并负才名，吴人因有“前有四杰，后有三张”之语。

strong qiān xǐ fēn bù strong
迁徙分布

quē huáng fǔ xìng zài dà lù hé tái wān méi yǒu liè rù bǎi jiā xìng qián yī bǎi wèi. cóng táng shū zǎi xiàng shì xì biǎo de jì zǎi kě zhī, huáng fǔ chū zì zi xìng, sòng dài gōng zhī zǐ chōng shí, zì huáng fù, chōng shí de sūn zi, yǐ wáng fù zì wèi shì, suì xìng huáng fù. hàn cháo shí qí hòu yì huáng fù luán yòu gǎi fù wèi fǔ. zhè gè lì chéng, zài tōng zhì shì zú lüè yě yǒu jì zǎi. yǐ shàng wén xiàn zī liào shuō míng huáng fǔ shì de qián shēn shì huáng fù, shì chūn qiū shí dài sòng guó gōng zú de hòu yì, dà yuē yǐ yǒu 2500 nián yǐ shàng de dé xìng lì shǐ. zhè gè xìng fā xiáng yú xiàn zài de hé nán dōng bù, qí hòu zǐ sūn céng qiān dào lǔ guó, rán hòu yóu lǔ guó qiān wǎng mào líng, jí xiàn zài shǎn xī shěng xīng píng xiàn dōng běi, ér zài dāng dì fā zhǎn chéng wéi míng mén wàng zú. tóu yí gè bǎ huáng fù gǎi wéi huáng fǔ de shì hàn dài de huáng fù fǔ luán, tóng shí tā shì mào huáng fǔ shì de kāi jī shǐ zǔ. wàng zú jū ān dìng jùn jīn gān sù shěng gù yuán xiàn yí dài.
（缺）皇甫姓在大陆和台湾没有列入百家姓前一百位。从《唐书·宰相世系表》的记载可知，皇甫出自子姓，宋戴公之子充石，字皇父，充石的孙子，以王父字为氏，遂姓皇父。汉朝时其后裔皇父鸾又改父为甫。这个历程，在《通志·氏族略》也有记载。以上文献资料说明皇甫氏的前身是皇父，是春秋时代宋国公族的后裔，大约已有2500年以上的得姓历史。这个姓发祥于现在的河南东部，其后子孙曾迁到鲁国，然后由鲁国迁往茂陵，即现在陕西省兴平县东北，而在当地发展成为名门望族。头一个把皇父改为皇甫的是汉代的皇父（甫）鸾，同时他是茂皇甫氏的开基始祖。望族居安定郡（今甘肃省固原县一带）。