strong lì shǐ lái yuán strong
历史来源

mèng yuán chū 
「孟」源出  ;

yǐ cì wèi shì. gǔ dài xiōng dì pái háng cì xù wèi: bó mèng, zhòng, shū, jì. bó wèi dí zhǎng zǐ, mèng wèi shù zhǎng zǐ. jù lt lt tōng zhì shì zú lüè gt gt suǒ zài, chūn qiū shí lǔ guó yǒu mèng sūn shì, gài wèi lǔ héng gōng zhī zǐ qìng fù gòng zhòng zhī hòu. běn wèi" zhòng sūn" shì, yīn shì jūn zhī zuì, gèng wéi mèng shì. yòu, chūn qiū shí wèi xiāng gōng zhī zǐ, zì mèng gōng, qí zhī sūn yǐ wáng fù zì" mèng" wèi shì.
以次为氏. 古代兄弟排行次序为: 伯(孟), 仲, 叔, 季. 伯为嫡长子, 孟为庶长子. 据<<通志-氏族略>>所载, 春秋时鲁国有孟孙氏, 盖为鲁恒公之子庆父共仲之后. 本为”仲孙”氏, 因弒君之罪, 更为孟氏. 又, 春秋时卫襄公之子, 字孟公, 其支孙以王父字”孟”为氏.

strong jiā zú míng rén strong
家族名人

mèng mǔ
孟母

mèng zǐ de mǔ qīn. zhǎng xìng. céng jīng sān cì qiān yí qí jū, yǐ jī lì mèng zǐ qín fèn xué xí. hòu shì fèng wèi xián mǔ de diǎn fàn.
孟子的母亲。仉姓。曾经三次迁移其居，以激励孟子勤奋学习。后世奉为贤母的典范。

mèng zǐ qián 372 qián 289
孟子（前372～前 289）

míng kē, zì zi yú, zhàn guó shí zōu rén, shēng yú zhōu liè wáng sì nián, zú yú zhōu nǎn wáng èr shí liù nián. shòu xué yú zi sī dì zǐ. tí chàng wáng dào zhòng rén yì qīng gōng lì chuàng xìng shàn zhī shuō, hòu shì zūn chēng wéi yà shèng. zhe yǒu mèng zǐ qī piān. yì chēng wéi mèng zǐ.
名轲，字子舆，战国时邹人，生于周烈王四年，卒于周赧王二十六年。受学于子思弟子。提倡王道﹑重仁义﹑轻功利﹑创性善之说，后世尊称为亚圣。着有孟子七篇。亦称为孟子。

mèng hào rán 689 740
孟浩然（689～740）

zì hào rán. táng dài shī rén, xiāng yáng rén. shǎo hǎo jié yì, yǐn jū lù mén shān. céng yú tài xué fù shī, yī zuò tàn fú, qí shī shǔ yú zì rán yī pài, yǒu mèng hào rán jí.
字浩然。唐代诗人，襄阳人。少好节义，隐居鹿门山。曾于太学赋诗，一坐叹服，其诗属于自然一派，有孟浩然集。

strong dì wàng fēn bù strong
地望分布

shān dōng shěng lì chéng xiàn dōng, shān dōng shěng qū fù xiàn dōng nán, gān sù shěng hàn zhì jùn.
山东省历城县东，山东省曲阜县东南，甘肃省汉置郡。