strong lì shǐ lái yuán strong
历史来源

qín yuán chū
「秦」源出;

yī chū zì jī xìng. yǐ yì wèi shì, jù gǔ jīn xìng shì shū biàn zhèng suǒ zài, zhōu cháo zhōu gōng dàn zhī zǐ bó qín shòu fēng lǔ guó, yì sūn yǐ gōng zú dài fū zhě shí cǎi yú qín yì jīn hé nán shěng fàn xiàn běi, yǐ yì míng qín wèi shì.
一;出自「姬」姓。以邑为氏，据《古今姓氏书辨正》所载，周朝周公旦之子伯禽受封鲁国，裔孙以公族大夫者食采于秦邑(今河南省范县北)，以邑名「秦」为氏。

èr chū zì yíng xìng. yǐ guó wèi shì. jù yuán hé xìng zuǎn yún. yíng xìng zhī hòu, bó yì yì sūn fēi zi, zhōu xiào wáng fēng zhī yú qín, lǒng xī qín tíng shì yě. zhì shǐ huáng miè liù guó, zǐ yīng guī hàn, zǐ sūn yǐ guó wèi shì.
二;出自「嬴」姓。以国为氏。据《元和姓纂》云。嬴姓之后，伯益裔孙非子，周孝王封之于秦，陇西秦亭是也。至始皇灭六国，子婴归汉，子孙以国为氏。

sān gǔ dài dà qín luó mǎ dì guó shāng rén qín lùn. gōng yuán 226 nián yóu hǎi dào dǐ dá wú guó, céng yè jiàn sūn quán, tán jí dà qín de fēng tǔ rén sú, hòu guī běn guó.
三;古代大秦(罗马帝国)商人秦论。公元226年由海道抵达吴国，曾谒见孙权，谈及大秦的风土人俗，后归本国。

strong jiā zú míng rén strong
家族名人

qín mù gōng, qín xiào gōng, qín shǐ huáng
秦穆公，秦孝公，秦始皇

qín qióng? 628
秦琼(?-628)

zì shū bǎo, suí dài lì chéng rén, shì táng tài zōng yú cháng chūn gōng, xiāo yǒng shàn zhàn, cháng wèi xiān fēng, zhēng zhàn lǚ jiàn qí gōng, jīng dà xiǎo èr bǎi yú zhèn, yǐ jīng zhàn zhī gōng fēng yì guó gōng, bài zuǒ wǔ wèi dà jiàng jūn. zú hòu gǎi fēng hú guó gōng. tú xíng yú líng yān gé táng dài wéi biǎo zhāng yǒu gōng de dà chén, jiàn líng yān gé, fàng zhì gōng chén xiàng.
字叔宝，隋代历城人，事唐太宗于长春宫，骁勇善战，常为先锋，征战屡建奇功，经大小二百余阵，以旌战之功封翼国公，拜左武卫大将军。卒后改封胡国公。图形于凌烟阁(唐代为表章有功的大臣，建凌烟阁，放置功臣像)。

qín guān 1049 1100
秦观(1049～1100）

zì shǎo yóu, hào tài xū, běi sòng gāo yóu rén. guān tài xué bó shì, lèi qiān guó shǐ yuàn biān xiū guān. shǎo háo juàn kāng kǎi, gōng shī wén, cí fēng róu wǎn, shì chēng qín huái hǎi. zhe yǒu huái hǎi jí sì shí juǎn.
字少游，号太虚，北宋高邮人。官太学博士，累迁国史院编修官。少豪隽慷慨，工诗文，词风柔婉，世称秦淮海。着有淮海集四十卷。

qín huì? 1155
秦桧（？～1155）

zì huì zhī, sòng jiāng níng rén. xìng yīn xiǎn, wǎn nián cán rěn yóu shén. gāo zōng shí wéi xiāng, xié jīn rén yǐ zì zhòng, lì chí hé yì, zǔ zhǐ huī fù, wū shā yuè fēi děng, yī shí zhōng chén liáng jiàng dài jìn, hé yì nǎi chéng. zú shì zhōng xiàn, níng zōng gǎi shì móu chǒu.
字会之，宋江宁人。性阴险，晚年残忍尤甚。高宗时为相，挟金人以自重，力持和议，阻止恢复，诬杀岳飞等，一时忠臣良将殆尽，和议乃成。卒谥忠献，宁宗改谥缪丑。

qín liáng yù
秦良玉

shēng zú nián bù xiáng. míng shí zhù xuān fǔ shǐ zhī qī, zhōng zhōu rén. ráo dǎn zhì, shàn qí shè, jiān tōng cí hàn, yí dù xián yǎ. yù xià yán jùn, měi xíng jūn fā lìng, róng wǔ sù rán, suǒ bù hào bái gān bīng, yuǎn jìn suǒ dàn. tiān qǐ chóng zhēn nián jiān, lǚ lì zhàn gōng, guān zhì zǒng bīng, bài dū du qiān shì.
生卒年不详。明石砫宣抚史之妻，忠州人。饶胆智，善骑射，兼通词翰，仪度娴雅。驭下严峻，每行军发令，戎伍肃然，所部号白杆兵，远近所惮。天启崇祯年间，屡立战功，官至总兵，拜都督佥事。

strong dì wàng fēn bù strong
地望分布

gān sù tiān shuǐ jùn, shān xī tài yuán jùn.
甘肃天水郡，山西太原郡。