strong lì shǐ lái yuán strong
历史来源

sòng yuán chū
「宋」源出;

yǐ guó wèi shì. chū zì zi xìng. jù táng shū zǎi xiàng shì xì biǎo suǒ zài, gōng yuán qián shí shì jì zhōu gōng píng dìng le wǔ kāng pàn luàn zhī hòu, shāng zhòu wáng de shù xiōng wēi zǐ qǐ shòu fēng yú sòng guó, jiàn dū shāng qiū zài jīn hé nán shěng shāng qiū xiàn nán. gōng yuán qián 286 nián, sòng guó bèi qí guó suǒ miè. qí zǐ sūn yǐ yuán guó míng" sòng" wèi shì.
以国为氏. 出自子姓. 据《唐书-宰相世系表》所载, 公元前十世纪周公平定了武康叛乱之后, 商纣王的庶兄微子启受封于宋国, 建都商丘(在今河南省商丘县南). 公元前286年, 宋国被齐国所灭. 其子孙以原国名"宋"为氏.

strong jiā zú míng rén strong
家族名人

sòng yù
宋玉

zhàn guó shí chǔ rén, yuē shēng yú zhōu nǎn wáng èr shí wǔ nián, zú yú chǔ wáng zhī nián. yīn céng rèn lán tái lìng, gù yì chēng wéi lán tái gōng zǐ. shàn cí fù, zuò jiǔ biàn zhāo hún. yǔ qū yuán bìng chēng wéi qū sòng.
战国时楚人，约生于周赧王二十五年，卒于楚亡之年。因曾任兰台令，故亦称为兰台公子。善辞赋，作九辩、招魂。与屈原并称为屈宋。

sòng jǐng 663 737
宋璟（663～737）

táng nán hé rén. xuán zōng shí de míng xiāng. gěng jiè yǒu jié, shǒu fǎ chí zhèng, yǔ yáo chóng bìng chēng wéi táng dài xián xiàng. lèi fēng zhì guǎng píng jùn gōng, jìn shàng shū yòu chéng. xìng xǐ méi huā, suǒ zuò méi huā fù, shì suǒ chēng yù. zú shì wén zhēn.
唐南和人。玄宗时的名相。耿介有节，守法持正，与姚崇并称为唐代贤相。累封至广平郡公，进尚书右丞。性喜梅花，所作梅花赋，世所称誉。卒谥文真。

sòng zhī wèn 656 712
宋之问（656～712）

zì yán qīng, yī míng shǎo lián, táng fén zhōu jīn shān xī shěng fén yáng xiàn rén. wǔ hòu shí guān shàng fāng jiān chéng zuǒ fèng chén nèi gòng fèng, gōng shī, qí shī yǔ shěn quán qī qí míng, chēng wéi shěn sòng. yǐ mèi fù zhāng yì zhī ér bèi biǎn guān, hòu liú lǐng nán cì sǐ.
字延清，一名少连，唐汾州（今山西省汾阳县）人。武后时官尚方监丞左奉宸内供奉，工诗，其诗与沈佺期齐名，称为沈宋。以媚附张易之而被贬官，后流岭南赐死。

sòng jiāng
宋江

shēng zú nián bù xiáng, sòng yùn chéng rén. huī zōng shí wéi dào, hóu méng zhī bó zhōu, shàng shū qǐng zhāo fǔ zhī, wèi chéng ér hóu méng xiān zú. hòu zhāng shū yè qín qí fù kuí, jiāng nǎi jiàng.
生卒年不详，宋郓城人。徽宗时为盗，侯蒙知亳州，上疏请招抚之，未成而侯蒙先卒。后张叔夜擒其副魁，江乃降。

strong dì wàng fēn bù strong
地望分布

xiá xī xī ān shì, xiá xī xī hé jùn
陜西西安市，陜西西河郡