bào piáo zǐ yuē: xuán jì xū jìng zhě, shén míng zhī běn yě yīn yáng róu gāng zhě, èr yí zhī běn yě wēi é yán xiù zhě, shān yuè zhī běn yě dé xíng wén xué zhě, jūn zǐ zhī běn yě. mò huò wú běn ér néng lì yān. shì yǐ yù zhì qí gāo, bì fēng qí jī, yù mào qí mò, bì shēn qí gēn. xiāng dǎng zhī yǒu bù qià, ér qín yuǎn fāng zhī qiú, lì guān zhī chēng bù zhe, ér suǒ bù cì zhī xiǎn. shì yǐ suī tiāo xū yù, yóu kuáng huá gàn shuāng yǐ tǔ yào, bù chóng cháo ér líng cuì yǐ. suī qiè dà bǎo yú bù liào, mào wéi chén yǐ fù chéng, yóu xiān jiè fù téng bō yǐ gāo líng, gù miǎn yǐ kū zhū yú wēi lù yǐ. shèng xián zī zī, miǎn zhī ruò bǐ, qiǎn jìn kǒu zhǐ qiáo kǒu zhǐ qiáo, hū zhī rú cǐ. jī xí zé wàng bào sì zhī chòu, luǒ xiāng bù jué chéng xíng zhī chǒu, zì fēi dùn shì ér wú mèn, qí wù yú tōng sāi zhě, ān néng qì jìn yì ér xún yū kuò zāi! jiāng jiù sī bì, qí shù wú tā, tú zhuó mín yú yán xiù, rèn cái ér bù jì yě.
抱朴子曰：玄寂虛靜者，神明之本也；陰陽柔剛者，二儀之本也；巍峨岩岫者，山嶽之本也；德行文學者，君子之本也。莫或無本而能立焉。是以欲致其高，必豐其基，欲茂其末，必深其根。鄉黨之友不洽，而勤遠方之求，涖官之稱不著，而索不次之顯。是以雖佻虛譽，猶狂華干霜以吐曜，不崇朝而零瘁矣。雖竊大寶於不料，冒惟塵以負乘，猶鮮介附騰波以高凌，顧眄已枯株於危陸矣。聖賢孜孜，勉之若彼，淺近口止喬口止喬，忽之如此。積習則忘鮑肆之臭，裸鄉不覺呈形之丑，自非遁世而無悶，齊物於通塞者，安能棄近易而尋迂闊哉!將救斯弊，其術無他，徒擢民於岩岫，任才而不計也。