líng wáng wèi zhāng huá zhī tái, yǔ wǔ jǔ shēng yān, yuē: tái měi fū! duì yuē: chén wén guó jūn fú chǒng yǐ wèi měi, ān mín yǐ wèi lè, tīng dé yǐ wèi cōng, zhì yuǎn yǐ wèi míng. bù wén qí yǐ tǔ mù zhī chóng gāo tóng lòu wèi měi, ér yǐ jīn shí páo zhú zhī chāng dà xiāo shù wèi lè bù wén qí yǐ guān dà shì chǐ yín sè yǐ wèi míng, ér yǐ chá qīng zhuó wèi cōng.
靈王為章華之台，與伍舉升焉，曰：「台美夫！」對曰：「臣聞國君服寵以為美，安民以為樂，聽德以為聰，致遠以為明。不聞其以土木之崇高、彤鏤為美，而以金石匏竹之昌大、囂庶為樂；不聞其以觀大、視侈、淫色以為明，而以察清濁為聰。
xiān jūn zhuāng wáng wèi páo jū zhī tái, gāo bù guò wàng guó fēn, dà bù guò róng yàn dòu, mù bù fáng shǒu bèi, yòng bù fán guān fǔ, mín bù fèi shí wù, guān bù yì cháo cháng. wèn shuí yàn yān, zé sòng gōng zhèng bó wèn shuí xiāng lǐ, zé huá yuán sì fēi wèn shuí zàn shì, zé chén hóu cài hóu xǔ nán dùn zi, qí dài fū shì zhī. xiān jūn yǐ shì chú luàn kè dí, ér wú è yú zhū hóu. jīn jūn wèi cǐ tái yě, guó mín bà yān, cái yòng jǐn yān, nián gǔ bài yān, bǎi guān fán yān, jǔ guó liú zhī, shù nián nǎi chéng. yuàn dé zhū hóu yǔ shǐ shēng yān, zhū hóu jiē jù wú yǒu zhì zhě. ér hòu shǐ tài zǎi qǐ jiāng qǐng yú lǔ hóu, jù zhī yǐ shǔ zhī yì, ér jǐn dé yǐ lái. shǐ fù dōu nà shù zàn yān, ér shǐ zhǎng liè zhī shì xiāng yān, chén bù zhī qí měi yě.
「先君莊王為匏居之台，高不過望國氛，大不過容宴豆，木不妨守備，用不煩官府，民不廢時務，官不易朝常。問誰宴焉，則宋公、鄭伯；問誰相禮，則華元、駟騑；問誰贊事，則陳侯、蔡侯、許男、頓子，其大夫侍之。先君以是除亂克敵，而無惡於諸侯。今君為此台也，國民罷焉，財用盡焉，年穀敗焉，百官煩焉，舉國留之，數年乃成。願得諸侯與始升焉，諸侯皆距無有至者。而後使太宰啟疆請於魯侯，懼之以蜀之役，而僅得以來。使富都那豎贊焉，而使長鬣之士相焉，臣不知其美也。
fū měi yě zhě, shàng xià nèi wài xiǎo dà yuǎn jìn jiē wú hài yān, gù yuē měi. ruò yú mù guān zé měi, suō yú cái yòng zé guì, shì jù mín lì yǐ zì fēng ér jí mín yě, hú měi zhī wèi? fū jūn guó zhě, jiāng mín zhī yǔ chù mín shí jí yǐ, jūn ān dé féi? qiě fú sī yù hóng chǐ, zé dé yì xiān shǎo dé yì bù xíng, zé ěr zhě sāo lí ér yuǎn zhě jù wéi. tiān zǐ zhī guì yě, wéi qí yǐ gōng hóu wèi guān zhèng, ér yǐ bó zǐ nán wèi shī lǚ. qí yǒu měi míng yě, wéi qí shī lìng dé yú yuǎn jìn, ér xiǎo dà ān zhī yě. ruò liǎn mín lì yǐ chéng qí sī yù, shǐ mín hāo yān wàng qí ān lè, ér yǒu yuǎn xīn, qí wèi è yě shén yǐ, ān yòng mù guān?
「夫美也者，上下、內外、小大、遠近皆無害焉，故曰美。若於目觀則美，縮於財用則匱，是聚民利以自封而瘠民也，胡美之為？夫君國者，將民之與處；民實瘠矣，君安得肥？且夫私慾弘侈，則德義鮮少；德義不行，則邇者騷離而遠者距違。天子之貴也，唯其以公侯為官正，而以伯子男為師旅。其有美名也，唯其施令德於遠近，而小大安之也。若斂民利以成其私慾，使民蒿焉望其安樂，而有遠心，其為惡也甚矣，安用目觀？
gù xiān wáng zhī wèi tái xiè yě, xiè bù guò jiǎng jūn shí, tái bù guò wàng fēn xiáng. gù xiè dù yú dà zú zhī jū, tái dù yú lín guān zhī gāo. qí suǒ bù duó sè dì, qí wèi bù guì cái yòng, qí shì bù fán guān yè, qí rì bù fèi shí wù, jí qiāo zhī dì, yú shì hū wèi zhī chéng shǒu zhī mù, yú shì hū yòng zhī guān liáo zhī xiá, yú shì hū lín zhī sì shí zhī xì, yú shì hū chéng zhī. gù zhōu shī yuē: jīng shǐ líng tái, jīng zhī yíng zhī. shù mín gōng zhī, bù rì chéng zhī. jīng shǐ wù jí, shù mín zi lái. wáng zài líng yòu, yōu lù yōu fú. fū wèi tái xiè, jiāng yǐ jiào mín lì yě, bù zhī qí yǐ guì zhī yě. ruò jūn wèi cǐ tái měi ér wèi zhī zhèng, chǔ qí dài yǐ!
「故先王之為台榭也，榭不過講軍實，台不過望氛祥。故榭度於大卒之居，台度於臨觀之高。其所不奪穡地，其為不匱財用，其事不煩官業，其日不廢時務，瘠磽之地，於是乎為之；城守之木，於是乎用之；官僚之暇，於是乎臨之；四時之隙，於是乎成之。故《周詩》曰：『經始靈台，經之營之。庶民攻之，不日成之。經始勿亟，庶民子來。王在靈囿，麀鹿攸伏。』夫為台榭，將以教民利也，不知其以匱之也。若君謂此台美而為之正，楚其殆矣！」
