jiǎ xuān bó yǒu shén yào néng zhì sān chóng, zhǐ áo huáng yào yǐ rè jiǔ wò zhī bié wú tā wèi. yī yuē guò sōng jiāng dé jù yú zhì yú shuǐ gǔ zhōng, yīn tóu xiǎo dāo guī yào yú yǐn xī zhōng jí sǐ, qǔ shì zé jiàn bā zú ruò zhǎo lì yān. hòu wú jiāng yǒu guài, tǔ rén wèi jiāo wéi hài, xuān bó yǐ shù dāo guī tóu tán zhōng, míng dàn lǎo jiāo sǐ fú yú shuǐ ér shuǐ chóng mò zhī shù, jiē wèi yào sǐ. shān rén cǐ yào yún běn shòu zhī yú gé zào shān wáng tiān shī, nǎi xiān fāng yé, ér shè hǎi zhě yì huò xū yān, gù shū zhī.
贾宣伯有神药能治三虫，止熬黄药以热酒沃之别无他味。一曰过松江得巨鱼置于水罟中，因投小刀圭药鱼引吸中即死，取视则见八足若爪利焉。后吴江有怪，土人谓蛟为害，宣伯以数刀圭投潭中，明旦老蛟死浮于水而水虫莫知数，皆为药死。山人此药云本受之于閤皂山王天师，乃仙方耶，而涉海者亦或需焉，故书之。