zhāng ěr chén yú shǎo shí wéi wěn jǐng jiāo, qí hòu zhēng quán, xiāng hù zhì sǐ dì ér bù yàn, gài shì lì zhī jí, qí jiū bì rán. hán fù jǔ jì zhōu yǐ yíng yuán shào, ér zhōng yǐ jù sǐ. liú zhāng kāi mén yán liú bèi, zuò shī yì zhōu. dí ràng tí bīng shòu lǐ mì, ér jǔ zú bù miǎn. ěr zhū zhào yǐ liù zhèn zhī zhòng fù gāo huān, ér zú bì yú huān shǒu. shào mì huān wàng qí suǒ zì, bù zú shēn zé. shú wèi xuán dé zhī zhǎng zhě ér rěn wèi cǐ xié!
张耳、陈余少时为刎颈交，其后争权，相互致死地而不厌，盖势利之极，其究必然。韩馥举冀州以迎袁绍，而终以惧死。刘璋开门延刘备，坐失益州。翟让提兵授李密，而举族不免。尔朱兆以六镇之众付高欢，而卒毙于欢手。绍、密、欢忘其所自，不足深责。孰谓玄德之长者而忍为此邪！