hàn wǔ dì mò nián, dào zéi zī qǐ, dà qún zhì shù qiān rén, xiǎo qún yǐ bǎi shù. shàng shǐ shǐ zhě yī xiù yī, chí jié hǔ fú, fā bīng yǐ xìng jī, zhǎn shǒu dà bù huò zhì wàn yú jí, yú shì zuò" shěn mìng fǎ", yuē:" qún dào qǐ bù fā jué, jué ér fú bǔ mǎn pǐn zhě, èr qiān dàn yǐ xià zhì xiǎo lì zhǔ zhě jiē sǐ." qí hòu xiǎo lì wèi zhū, suī yǒu dào, fú gǎn fā, kǒng bù néng dé, zuò kè lèi fǔ, fǔ yì shǐ bù yán. gù dào zéi jìn duō, shàng xià xiāng wèi nì, yǐ bì wén fǎ yān. guāng wǔ shí, qún dào chǔ chù bìng qǐ. qiǎn shǐ zhě xià jùn guó, tīng qún dào zì xiāng jiū tī, wǔ rén gòng zhǎn yī rén zhě chú qí zuì. lì suī dòu liú huí bì gù zòng zhě, jiē wù wèn, tīng yǐ qín tǎo wèi xiào. qí mù shǒu lìng zhǎng zuò jiè nèi yǒu dào zéi ér bù shōu bǔ zhě, jí yǐ wèi nuò juān chéng wěi shǒu zhě, jiē bù yǐ wéi fù, dàn qǔ huò zéi duō shǎo wèi diàn zuì, wéi bì nì zhě nǎi zuì zhī. yú shì gèng xiāng zhuī bǔ, zéi bìng jiě sàn. cǐ èr shì jūn wèi zhì dào, ér wǔ dì zhī yán, bù ruò guāng wǔ zhī kuān, qí xiào kě dǔ yě.
汉武帝末年，盗贼滋起，大群至数千人，小群以百数。上使使者衣绣衣，持节虎符，发兵以兴击，斩首大部或至万余级，于是作“沈命法”，曰：“群盗起不发觉，觉而弗捕满品者，二千石以下至小吏主者皆死。”其后小吏畏诛，虽有盗，弗敢发，恐不能得，坐课累府，府亦使不言。故盗贼浸多，上下相为匿，以避文法焉。光武时，群盗处处并起。遣使者下郡国，听群盗自相纠擿，五人共斩一人者除其罪。吏虽逗留回避故纵者，皆勿问，听以禽讨为效。其牧守令长坐界内有盗贼而不收捕者，及以畏懦捐城委守者，皆不以为负，但取获贼多少为殿最，唯蔽匿者乃罪之。于是更相追捕，贼并解散。此二事均为治盗，而武帝之严，不若光武之宽，其效可睹也。