jìn wèi yǐ lái, zhèng rùn zhī shuō fēn fēn, qián rén lùn zhī duō yǐ. gài yǐ sòng jì jìn, zé zhì chén ér wú suǒ zhōng yóu suí ér tuī zhī, wèi zhōu wèi wèi, zé shàng wú suǒ qǐ. gù sī mǎ gōng yú tōng jiàn qǔ nán cháo chéng jìn qì yú chén wáng, rán hòu xì zhī suí kāi huáng jiǔ nián, gū jí qí nián yǐ jì shì, wú suǒ yì yáng yě. wéi huáng fǔ shí zhī lùn bù rán, yuē: jìn zhī nán qiān, yǔ píng wáng bì róng zhī shì tóng. ér yuán wèi zhǒng shí xiōng nú, zì wèi zhōng guó zhī wèi hào. wèi zhī miè yé, jìn shí wèi gǎi wèi zhī chán yé, yǐ wú suǒ chuán. ér wǎng zhī zhe shū zhě yǒu dì yuán, jīn zhī wèi lù zhě jiē rùn jìn, shī zhī yuǎn yǐ. jìn wèi sòng, sòng wèi qí, qí wèi liáng, jiāng líng zhī miè, zé wèi zhōu yǐ. chén shì zì shù ér duó, wú róng yú yán. gù zì táng tuī ér shàng, táng shòu zhī suí, suí dé zhī zhōu, zhōu qǔ zhī liáng, tuī liáng ér shàng yǐ zhì yú yáo shùn, wèi dé tiān xià tǒng. zé chén jiàn yú nán, yuán rùn yú běi, qí bù zhāo zhāo hū? cǐ shuō yì yǒu lǐ. rán yǔ fù kǎo zhī, miè liáng jiāng líng zhě, wèi wén dì yě, shí suì zài jiǎ xū. yòu sān nián dīng chǒu, zhōu nǎi dài wèi. bù dé yún jiāng líng zhī miè, zé wèi zhōu yě.
晉魏以來，正閏之說紛紛，前人論之多矣。蓋以宋繼晉，則至陳而無所終；由隋而推之，為周為魏，則上無所起。故司馬公於《通鑑》取南朝承晉訖於陳亡，然後系之隋開皇九年，姑藉其年以紀事，無所抑揚也。唯皇甫湜之論不然，曰：「晉之南遷，與平王避戎之事同。而元魏種實匈奴，自為中國之位號。謂之滅耶，晉實未改；謂之禪耶，已無所傳。而往之著書者有帝元，今之為錄者皆閏晉，失之遠矣。晉為宋，宋為齊，齊為梁，江陵之滅，則為周矣。陳氏自樹而奪，無容於言。故自唐推而上，唐受之隋，隋得之周，周取之梁，推梁而上以至於堯、舜，為得天下統。則陳僭於南，元閏於北，其不昭昭乎？」此說亦有理。然予復考之，滅梁江陵者，魏文帝也，時歲在甲戌。又三年丁丑，周乃代魏。不得雲江陵之滅，則為周也。