jiě shì jīng zhǐ, guì yú jiǎn míng, wéi mèng zǐ dú rán. qí chēng gōng liú zhī shī nǎi jī nǎi cāng, nǎi guǒ hóu liáng, yú tuó yú náng, sī jí yòng guāng, gōng shǐ sī zhāng, gān gē qī yáng, yuán fāng qǐ xíng. ér shì zhī zhī cí, dàn yún: gù jū zhě yǒu jī cāng, xíng zhě yǒu guǒ liáng yě, rán hòu kě yǐ yuán fāng qǐ xíng. qí chēng zhēng mín zhī shī: tiān shēng zhēng mín, yǒu wù yǒu zé, mín zhī bǐng yí, hǎo shì yì dé. ér yǐn kǒng zǐ zhī yǔ yǐ shì zhī, dàn yuē: gù yǒu wù bì yǒu zé, mín zhī bǐng yí yě, gù hǎo shì yì dé. yòng liǎng gù zì, yī bì zì, yī yě zì, ér sì jù zhī yì zhāo rán. bǐ xùn rì ruò jī gǔ sān wàn yán, zhēn kě fù jiàng bù yě.
解釋經旨，貴於簡明，惟孟子獨然。其稱《公劉》之詩「乃積乃倉，乃裹餱糧，於橐於囊，思戢用光，弓矢斯張，干戈戚揚，爰方啟行。」而釋之之詞，但云：「故居者有積倉，行者有裹糧也，然後可以爰方啟行。」其稱《烝民》之詩：「天生烝民，有物有則，民之秉夷，好是懿德。」而引孔子之語以釋之，但曰：「故有物必有則，民之秉夷也，故好是懿德。」用兩「故」字，一「必」字，一「也」字，而四句之義昭然。彼訓「日若稽古」三萬言，真可覆醬瓿也。