dèng ài fá shǔ, liú chán jì jiàng, yòu chì jiāng wéi shǐ jiàng yú zhōng huì, jiāng shì xián nù, bá dāo zhuó shí. wèi wéi yàn yú zhōng shān jì jiǔ, chéng zhōng jiāng shì jiē sī chū zhàn, zhì shù qiān rén, xiāng shuài qǐng yú yàn zhǔ, mù róng lóng yán zhī yóu lì, wèi mù róng lín jǔ zhī ér bà. qì dān fá jìn lián nián, jìn jù zhī, měi zhàn bì shèng. qí hòu, dù zhòng wēi yīn móu yù jiàng, mìng jiāng shì chū chén yú wài, shì jiē yǒng yuè, yǐ wèi chū zhàn, jì lìng jiě jiǎ, shì jiē tòng kū, shēng zhèn yuán yě. yǔ qǐng xiū jìng kāng shí lù, qiè tòng yī shí zhī huò, yǐ táng táng dà bāng, zhōng wài zhī bīng shù shí wàn, céng bù néng běi xiàng fā yī shǐ huò yī hú, duān zuò dū chéng, shù shǒu jiù bì! hǔ lǚ yún tún, bù wén yǒu rú shǔ yàn jìn zhī fèn kū zhě. jìn dú zhū xīn zhòng shī jí, yǒu jì xī xíng yī piān, zhèng xù cǐ shí shì. qí zhōng yún: lǎo zhǒng fèn sǐ bù dé zhàn, rǔ lín jū fā hé yóu quán? nǎi zhī zhōng yì zhī shì, shì wèi cháng wú zhī, tè shí yùn shǐ rán ěr.
鄧艾伐蜀，劉禪既降，又敕姜維使降於鍾會，將士咸怒，拔刀斫石。魏圍燕於中山既久，城中將士皆思出戰，至數千人，相率請於燕主，慕容隆言之尤力，為慕容麟沮之而罷。契丹伐晉連年，晉拒之，每戰必勝。其後，杜重威陰謀欲降，命將士出陳於外，士皆踴躍，以為出戰，既令解甲，士皆慟哭，聲振原野。予頃修《靖康實錄》，竊痛一時之禍，以堂堂大邦，中外之兵數十萬，曾不能北向發一矢、獲一胡，端坐都城，束手就斃！虎旅雲屯，不聞有如蜀、燕、晉之憤哭者。近讀《朱新仲詩集》，有《記昔行》一篇，正敘此時事。其中云：「老種憤死不得戰，汝霖疽發何由痊？」乃知忠義之士，世未嘗無之，特時運使然耳。