ōu yáng gōng hǎo chēng sòng táng yán wéi shī liǔ táng chūn shuǐ màn, huā wù xī yáng chí jí yáng héng zhú jìng tōng yōu chù, chán fáng huā mù shēn zhī jù, yǐ wèi bù kě jí. yǔ jué xǐ lǐ qí shī yún: yuǎn kè zuò zhǎng yè, yǔ shēng gū sì qiū. qǐng liàng dōng hǎi shuǐ, kàn qǔ qiǎn shēn chóu. qiě zuò kè shè yuǎn, shì dāng qióng qiū, mù tóu gū cūn gǔ sì zhōng, yè bù néng mèi, qǐ zuò qī cè, ér wén yán wài yǔ shēng, qí wèi yī shí jīn bào, bù yán kě zhī, ér cǐ liǎng jù shí zì zhōng, jǐn qí yì tài, hǎi shuǐ yù chóu, fēi guò yǔ yě.
歐陽公好稱誦唐嚴維詩「柳塘春水慢，花塢夕陽遲」及楊衡「竹徑通幽處，禪房花木深」之句，以為不可及。予絕喜李頎詩云：「遠客坐長夜，雨聲孤寺秋。請量東海水，看取淺深愁。」且作客涉遠，適當窮秋，暮投孤村古寺中，夜不能寐，起坐悽惻，而聞檐外雨聲，其為一時襟抱，不言可知，而此兩句十字中，盡其意態，海水喻愁，非過語也。