gōng sūn píng jīn běn chuán chēng qí yì jì nèi shēn, shā zhǔ fù yǎn, xǐ dǒng zhòng shū, jiē qí lì. rán qí kě chēng zhě liǎng shì: wǔ dì zhì cāng hǎi shuò fāng zhī jùn, píng jīn shù jiàn, yǐ wéi bà bì zhōng guó yǐ fèng wú yòng zhī dì, yuàn bà zhī. shàng shǐ zhū mǎi chén děng nán zhī, nǎi xiè yuē:" shān dōng bǐ rén, bù zhī qí biàn ruò shì, yuàn bà xī nán yí zhuān fèng shuò fāng." shàng nǎi xǔ zhī. bo shì shàng shū, yuàn shū jiā cái zhù biān, gài yíng hé zhǔ yì. shàng yǐ yǔ píng jīn, duì yuē:" cǐ fēi rén qíng, bù guǐ zhī chén bù kě yǐ wéi xiū ér luàn fǎ, yuàn wù xǔ." nǎi bà shì. dāng wǔ dì hào dà xǐ gōng ér néng rú shì, gài zhī hòu shì, zú yǐ wéi xián xiàng yǐ! xī bù yǐ shì shì zài běn chuán zhōng.
公孙平津本传称其意忌内深，杀主父偃，徙董仲舒，皆其力。然其可称者两事：武帝置苍海、朔方之郡，平津数谏，以为罢弊中国以奉无用之地，愿罢之。上使朱买臣等难之，乃谢曰：“山东鄙人，不知其便若是，愿罢西南夷专奉朔方。”上乃许之。卜式上书，愿输家财助边，盖迎合主意。上以语平津，对曰：“此非人情，不轨之臣不可以为休而乱法，愿勿许。”乃罢式。当武帝好大喜功而能如是，概之后世，足以为贤相矣！惜不以式事载本传中。