wáng mǎng nǚ wèi hàn píng dì hòu, zì liú shì zhī fèi, cháng chēng jí bù cháo huì. mǎng jìng dàn shāng āi, yù jià zhī, hòu bù kěn, jí mǎng bài, hòu yuē: hé miàn mù yǐ jiàn hàn jiā. zì tóu huǒ zhōng ér sǐ. yáng jiān nǚ wèi zhōu xuān dì hòu, zhī qí fù yǒu yì tú, yì pō bù píng, xíng yú yán sè, jí chán wèi, fèn wǎn yù shén. jiān nèi shén kuì zhī, yù duó qí zhì, hòu shì bù xǔ, nǎi zhǐ. lǐ biàn nǚ wèi wú tài zǐ liǎn fēi, biàn jì cuàn wú, fēng wèi yǒng xìng gōng zhǔ, fēi wén rén hū gōng zhǔ, zé liú tì ér cí. sān nǚ zhī shì lüè tóng, kě wèi ér yǎng, bǐ wèi qí fù zhě, ān suǒ zhì kuì hū?
王莽女為漢平帝後，自劉氏之廢，常稱疾不朝會。莽敬憚傷哀，欲嫁之，後不肯，及莽敗，後曰：「何面目以見漢家。」自投火中而死。楊堅女為周宣帝後，知其父有異圖，意頗不平，形於言色，及禪位，憤惋愈甚。堅內甚愧之，欲奪其志，後誓不許，乃止。李昪女為吳太子璉妃，昪既篡吳，封為永興公主，妃聞人呼公主，則流涕而辭。三女之事略同，可畏而仰，彼為其父者，安所置愧乎？