shí hǔ jiāng shā qí zi xuān, fú tú chéng jiàn yuē: bì xià ruò jiā cí shù, fú zuò yóu zhǎng ruò bì zhū zhī, xuān dāng wèi huì xīng xià sǎo yè gōng. hǔ bù cóng. míng nián, hǔ sǐ èr nián, guó wáng. jìn shǐ shū zhī yǐ wèi chéng yán zhī yàn. yǔ wèi cǐ nǎi shí shì qióng xiōng jí nüè, wèi tiān suǒ qì. qǐ yī nì zǐ biàn néng shàng gàn xuán xiàng, qǐ huì bèi hū? xuān shā qí dì tāo, yòu yù xíng mào dùn zhī shì, níng yǒu bù wèn zhī lǐ? chéng yán jì wàng, shǐ shì wù xìn ér zài zhī, zī zhì tōng jiàn yì shī yú bù shān yě.
石虎將殺其子宣，佛圖澄諫曰：「陛下若加慈恕，福祚猶長；若必誅之，宣當為彗星下掃鄴宮。」虎不從。明年，虎死；二年，國亡。《晉史》書之以為澄言之驗。予謂此乃石氏窮凶極虐，為天所棄。豈一逆子便能上干玄象，起彗孛乎？宣殺其弟韜，又欲行冒頓之事，寧有不問之理？澄言既妄，史氏誤信而載之，《資治通鑑》亦失於不刪也。