hàn zǔ zhì nán zhèng, hán xìn wáng qù, xiāo hé zì zhuī zhī. shàng mà yuē: zhū jiāng wáng zhě yǐ shí shù, gōng wú suǒ zhuī zhuī xìn, zhà yě. hé yuē: zhū jiāng yì dé, zhì rú xìn, guó shì wáng shuāng, bì yù zhēng tiān xià, fēi xìn wú kě yǔ jì shì zhě. nǎi bài xìn dà jiāng, suì chéng hàn yè. táng tài zōng wèi qín wáng shí, fǔ shǔ duō wài qiān, wáng huàn zhī. fáng qiáo yuē: qù zhě suī duō bù zú lìn, dù rú huì wáng zuǒ cái yě, wáng bì yù jīng yíng sì fāng, shě rú huì wú gòng gōng zhě. nǎi biǎo liú mù fǔ, suì wèi míng xiāng. èr rén zhī qù liú, xì xìng tì zhì luàn rú cǐ, xiāo fáng zhī zhī rén, suǒ yǐ wèi mò jí yě. fán kuài cóng gāo zǔ qǐ fēng pèi, quàn bà shàng zhī hái, jiě hóng mén zhī è, gōng yì bù xì yǐ, ér hán xìn xiū yǔ wèi wǔ. táng jiǎn zàn tài zōng jiàn dà cè, fā báo jīn zhī móu, dìng tū jué zhī jì, fēi yōng chén yě, ér lǐ jìng yǐ wèi bù zú xī. gài yǐ xìn jìng ér shì kuài jiǎn, yóu xióng pí zhī yǔ lí shēng ěr. dì wáng zhī gōng, fēi yī shì zhī lüè, bì dài jiāng rú hán xìn, xiàng rú dù gōng, ér hòu yòng zhī, bù yì nán hū! wéi néng zhì xiāo fáng yú wéi wò zhōng, bá máo huì jìn, zé zhū yù wú jìng ér zhì yǐ.
漢祖至南鄭，韓信亡去，蕭何自追之。上罵曰：「諸將亡者以十數，公無所追；追信，詐也。」何曰：「諸將易得，至如信，國士亡雙，必欲爭天下，非信無可與計事者。」乃拜信大將，遂成漢業。唐太宗為秦王時，府屬多外遷，王患之。房喬曰：「去者雖多不足吝，杜如晦王佐才也，王必欲經營四方，舍如晦無共功者。」乃表留幕府，遂為名相。二人之去留，系興替治亂如此，蕭、房之知人，所以為莫及也。樊噲從高祖起豐、沛，勸霸上之還，解鴻門之厄，功亦不細矣，而韓信羞與為伍。唐儉贊太宗建大策，發薄津之謀，定突厥之計，非庸臣也，而李靖以為不足惜。蓋以信、靖而視噲、儉，猶熊羆之與狸狌耳。帝王之功，非一士之略，必待將如韓信，相如杜公，而後用之，不亦難乎！惟能置蕭、房於帷幄中，拔茅匯進，則珠玉無脛而至矣。