" yī yǐ guàn zhī" zhī yǔ, shèng xián xīn xué yě. fū zǐ yǐ gào zēng zǐ zǐ gòng, ér xué zhě yóu yǐ wéi bù tóng. yǐn yàn míng yuē:" zǐ gòng zhī yú xué, bù jí zēng zǐ yě rú cǐ. kǒng zǐ yú zēng zǐ, bù dài qí wèn ér gào zhī, zēng zǐ fù shēn yù zhī yuē' wéi'. zhì yú zǐ gòng, zé bù zú yǐ zhī zhī yǐ, gù xiān fā' duō xué ér shí zhī' zhī wèn, guǒ bù néng zhī zhī yǐ wéi rán yě, yòu fù yí qí bù rán ér qǐng yān, fāng gào zhī yuē' yǔ yī yǐ guàn zhī'. suī wén qí yán, yóu bù néng rú zēng zǐ zhī wéi yě." fàn chún fù yì yuē:" xiān gōng zǐ gòng zhī shī, ér hòu yǔ yǐ zhì yào." yǔ qiè yǐ wéi èr zi jiē kǒng mén gāo dì yě, qí wén yán ér wéi, yǔ fū wén ér bù fù wèn, jiē yǐ mò shí yú yán yì zhī biǎo yǐ. shì rú suǒ yǐ bēi zǐ gòng zhě, wèi qí xiān rán" duō xué ér shí zhī" zhī zhǐ yě, shì dài bù rán. fāng wén shèng yán rú shì, jù yīng yuē" fǒu", fēi dì zǐ suǒ yǐ jìng shī zhī dào yě, gù duì yuē" rán", ér jí jì yǐ" fēi yǔ" zhī wèn, qǐ wèi bù néng zhī hū? huò zhě zhì yǐ wéi kǒng zǐ zé ér gào cān cì, gài fēi yú rén suǒ de wén, shì yòu bù rán. yán shì zhī zǐ, rǎn shì zhī sūn, qǐ bù zú yǐ yǔ cǐ hū? zēng zǐ yú yī" wéi" zhī hòu, shì mén rén yǒu wèn, gù fā qí" zhōng shù" zhī yán. shǐ zǐ gòng shì shí yì yǒu cóng ér wèn zhě, qí bì yǒu yǐ zhào zhī yǐ.
“一以贯之”之语，圣贤心学也。夫子以告曾子、子贡，而学者犹以为不同。尹彦明曰：“子贡之于学，不及曾子也如此。孔子于曾子，不待其问而告之，曾子复深喻之曰‘唯’。至于子贡，则不足以知之矣，故先发‘多学而识之’之问，果不能知之以为然也，又复疑其不然而请焉，方告之曰‘予一以贯之’。虽闻其言，犹不能如曾子之唯也。”范淳父亦曰：“先攻子贡之失，而后语以至要。”予窃以为二子皆孔门高第也，其闻言而唯，与夫闻而不复问，皆已默识于言意之表矣。世儒所以卑子贡者，为其先然“多学而识之”之旨也，是殆不然。方闻圣言如是，遽应曰“否”，非弟子所以敬师之道也，故对曰“然”，而即继以“非与”之问，岂为不能知乎？或者至以为孔子择而告参、赐，盖非余人所得闻，是又不然。颜氏之子，冉氏之孙，岂不足以语此乎？曾子于一“唯”之后，适门人有问，故发其“忠恕”之言。使子贡是时亦有从而问者，其必有以诏之矣。