wǒ bèi jì chù chuāng xià, shì yī qiē rén shì, jù ruò miè měng yīng kuì, bù kān yù mù. ér yǒu yī qí wén guài shuō, mù shù xíng xià, biàn kuáng hū jiào jué, lìng rén xǐ, lìng rén nù, gèng lìng rén bēi, dī huí shù guò, chuáng tóu duǎn jiàn yì wū wū zuò lóng hǔ yín, biàn jué rén shì yī qiè bù píng, jù fù yān shuǐ, jí qí dì bā.
我輩寂處窗下，視一切人世，俱若蠛蠓嬰媿，不堪寓目。而有一奇文怪說，目數行下，便狂呼叫絕，令人喜，令人怒，更令人悲，低徊數過，床頭短劍亦嗚嗚作龍虎吟，便覺人世一切不平，俱付煙水，集奇第八。

lǚ shèng gōng zhī bù wèn cháo shì míng, zhāng shī gāo zhī bù fā qiè qì nú, hán zhì guī zhī bù yì chí zhú bīng, bù dú yǎ liàng guò rén, zhèng shì yòng shì gāo shǒu.
呂聖公之不問朝士名，張師高之不發竊器奴，韓稚圭之不易持燭兵，不獨雅量過人，正是用世高手。

huā kàn shuǐ yǐng, zhú kàn yuè yǐng, měi rén kàn lián yǐng.
花看水影，竹看月影，美人看簾影。

nìng fú ruò kě chàn zuì, zé xíng guān wú quán xún xiān ruò kě yán nián, zé shàng dì wú zhǔ. dá shì jǐn qí zài wǒ, zhì chéng guì yú zì rán.
佞佛若可懺罪，則刑官無權；尋仙若可延年，則上帝無主。達士盡其在我，至誠貴於自然。

yǐ huò cái hài zi sūn, bù bì cāo gē rù shì yǐ xué xiào shā hòu shì, yǒu rú àn jiàn fú bīng.
以貨財害子孫，不必操戈入室；以學校殺後世，有如按劍伏兵。

jūn zǐ bù ào rén yǐ bù rú, bù yí rén yǐ bù xiào.
君子不傲人以不如，不疑人以不肖。

dú zhū gé wǔ hòu chū shī biǎo ér bù duò lèi zhě, qí rén bì bù zhōng dú hán tuì zhī jì shí èr láng wén ér bù duò lèi zhě, qí rén bì bù yǒu.
讀諸葛武侯《出師表》而不墮淚者，其人必不忠；讀韓退之《祭十二郎文》而不墮淚者，其人必不友。

shì wèi fēi bù nóng yàn, kě yǐ dàn rán chù zhī. dú tiān xià zhī wěi rén yǔ qí wù, xìng yī jiàn zhī, zì bù jué pò dòng xīn jīng.
世味非不濃艷，可以淡然處之。獨天下之偉人與奇物，幸一見之，自不覺魄動心驚。

dào shàng hóng chén, jiāng zhōng bái làng, ráo tā nán miàn bǎi chéng huā jiān míng yuè, sōng xià liáng fēng, shū wǒ běi chuāng yī zhěn.
道上紅塵，江中白浪，饒他南面百城；花間明月，松下涼風，輸我北窗一枕。

yá rú shā jù, xiǎng ruò cháo tūn.
涯如沙聚，響若潮吞。

shí guài cháng yí hǔ, yún xián què lèi sēng.
石怪常疑虎，雲閒卻類僧。

dà háo jié, shě jǐ wèi rén, xiǎo zhàng fū, yīn rén lì jǐ.
大豪傑，捨己為人，小丈夫，因人利己。

yī duàn shì qíng, quán píng lěng yǎn qù pò jǐ fān yōu qù, bàn cóng rè cháng huàn lái.
一段世情，全憑冷眼覷破；幾番幽趣，半從熱腸換來。

shí jǐn shì jiān hǎo rén, dú jǐn shì jiān hǎo shū, kàn jǐn shì jiān hǎo shān shuǐ.
識盡世間好人，讀盡世間好書，看盡世間好山水。

yǐ yī shí yī shù yǔ rén zhě, fēi jiā zǐ dì.
以一石一樹與人者，非佳子弟。

yī sháo shuǐ, biàn jù sì hǎi shuǐ wèi, shì fǎ bù bì jǐn cháng qiān jiāng yuè, zǒng shì yī lún yuè guāng, xīn zhū yí dāng dú lǎng.
一勺水，便具四海水味，世法不必盡嘗；千江月，總是一輪月光，心珠宜當獨朗。

miàn shàng sǎo kāi shí céng jiǎ, méi mù cái wú kě zēng xiōng zhōng dí qù shù dòu chén, yǔ yán fāng jué yǒu wèi.
面上掃開十層甲，眉目才無可憎；胸中滌去數斗塵，語言方覺有味。

chóu fēi yī zhǒng, chūn chóu zé tiān chóu dì chóu yuàn yǒu qiān bān, guī yuàn zé rén yuàn guǐ yuàn. tiān lǎn yún chén, yǔ hūn huā cù, fǎ jiè qǐ shǎo chóu yún shí tuí shān shòu, shuǐ kū mù luò, dà dì jué duō jiǒng kuàng.
愁非一種，春愁則天愁地愁；怨有千般，閨怨則人怨鬼怨。天懶雲沉，雨昏花蹙，法界豈少愁雲；石頹山瘦，水枯木落，大地覺多窘況。

sǔn hán chán wèi, xǐ pō xiān yù bǎn zhī cān shí jié qīng méng, shòu mǐ diān páo hù zhī rǔ. wén rú lín huà, céng zhì qiào yú xī rén shī lèi shū chāo, jìng yán liú yú jīn rì.
筍含禪味，喜坡仙玉版之參；石結清盟，受米顛袍笏之辱。文如臨畫，曾至誚於昔人；詩類書抄，竟沿流於今日。

xiāng tí dì mǎn ér gǎi tóu huàn miàn, zī lǜ jì yān piǎo zhì dòng yíng ér huó bō shēng tūn, sī fēng yì zhuì.
緗綈遞滿而改頭換面，茲律既湮；縹帙動盈而活剝生吞，斯風亦墜。

xiān dú jīng, hòu kě dú shǐ fēi zuò wén, wèi kě zuò shī.
先讀經，後可讀史；非作文，未可作詩。

sú qì rù gǔ, jí tūn dāo guā cháng, yǐn huī xǐ wèi, jué sú tài zhī yì chéng zhèng qì xiào líng, jí dāo jù zài qián, dǐng huò jù hòu, jiàn yīng fēng zhī yì lù.
俗氣入骨，即吞刀刮腸，飲灰洗胃，覺俗態之益呈；正氣效靈，即刀鋸在前，鼎鑊具後，見英風之益露。

yú qín dé dào jī, yú qí dé bīng jī, yú guà de shén jī, yú lán dé xiān jī.
於琴得道機，於棋得兵機，於卦得神機，於蘭得仙機。

shì jiè jí yú dà qiān, bù zhī dà qiān zhī wài gèng yǒu hé wù tiān gōng jí yú fēi xiǎng, bù zhī fēi xiǎng zhī shàng bì jìng hé qióng.
世界極於大千，不知大千之外更有何物；天宮極於非想，不知非想之上畢竟何窮。

qiān zài qí féng, wú rú hǎo shū liáng yǒu yī shēng qīng fú, zhī zài míng wǎn lú yān.
千載奇逢，無如好書良友；一生清福，只在茗碗爐煙。

zuò mèng zé tiān dì yì bù xǐng, hé lùn wén zhāng wèi kè zé hóng méng wú zhǔ rén, hé yǒu zhāng jù?
作夢則天地亦不醒，何論文章；為客則洪濛無主人，何有章句？

yàn chū pǔ zhī qīng lián, lì chuān bō zhī bàn yuè.
艷出浦之輕蓮，麗穿波之半月。

yún qì huǎng duī chuāng lǐ xiù, jué shèng kàn shān quán shēng yí xiè zhú jiān zūn, xián yú duì jiǔ. zhàng dǐ wéi yún, náng zhōng wéi yuè, bù láo guān shì zhī jī shí sì cáng shū, chí táng xǐ mò, qǐ gōng shān zé zhī shuì.
雲氣恍堆窗里岫，絕勝看山；泉聲疑瀉竹間樽，賢於對酒。杖底唯雲，囊中唯月，不勞關市之譏；石笥藏書，池塘洗墨，豈供山澤之稅。

yǒu cǐ shì jiè, bì bù kě wú cǐ chuán qí yǒu cǐ chuán qí, nǎi kě wéi cǐ shì jiè, zé chuán qí suǒ guān fēi xiǎo, zhèng kě jiè kǒu xī xiāng yī juàn, yǐ wèi fēng liú tán zī.
有此世界，必不可無此傳奇；有此傳奇，乃可維此世界，則傳奇所關非小，正可藉口《西廂》一卷，以為風流談資。

fēi qióng chóu bù néng zhe shū, dāng gū fèn bù yí shuō jiàn.
非窮愁不能著書，當孤憤不宜說劍。

hú shān zhī jiā, wú rú qīng xiǎo chūn shí. dāng chéng yuè zhì guǎn, jǐng shēng cán yè, shuǐ yìng cén lóu, ér cuì dài lín jiē, chuī liú yī mèi, yīng shēng niǎo yùn, cuī qǐ hòng rán. pī yī bù lín zhōng, zé shǔ guāng báo hù, míng xiá shè jǐ, qīng fēng wēi sàn, hǎi xù zhà lái. jiàn yán dī chūn cǎo fēi fēi, míng mèi rú zhī, yuǎn xiù lǎng rùn chū lín, zhǎng jiāng hào miǎo wú yá, lán guāng qíng qì, shū zhǎn bù yī, dà shì qí jué.
湖山之佳，無如清曉春時。當乘月至館，景生殘夜，水映岑樓，而翠黛臨階，吹流衣袂，鶯聲鳥韻，催起鬨然。披衣步林中，則曙光薄戶，明霞射幾，輕風微散，海旭乍來。見沿堤春草霏霏，明媚如織，遠岫朗潤出林，長江浩渺無涯，嵐光晴氣，舒展不一，大是奇絕。

xīn wú jī shì, àn yǒu hǎo shū, bǎo shí yàn mián, shí qīng tǐ jiàn, cǐ shì shàng jiè zhēn rén.
心無機事，案有好書，飽食晏眠，時清體健，此是上界真人。

dú chūn qiū, zài rén shì shàng jiàn tiān lǐ dú zhōu yì, zài tiān lǐ shàng jiàn rén shì.
讀《春秋》，在人事上見天理；讀《周易》，在天理上見人事。

zé hé yì yǐ, míng zhàn yǒu rú jiǔ bīng shì wàng yán zhī, tán kōng bù ruò shuō guǐ.
則何益矣，茗戰有如酒兵；試妄言之，談空不若說鬼。

jìng huā shuǐ yuè, ruò shǐ huì yǎn kàn tòu bǐ cǎi jiàn guāng, kěn jiào zhuàng zhì xiāo mó.
鏡花水月，若使慧眼看透；筆彩劍光，肯教壯志銷磨。

wěi xíng wú jì, dàn jiào lù shǐ wèi qún zhuàng zhì yǒu huái, mò qiǎn cǎo mù tóng xiǔ.
委形無寄，但教鹿豕為群；壯志有懷，莫遣草木同朽。

hōng rì tǔ xiá, tūn hé shù yuè, qì kāi dì zhèn, shēng dòng tiān fā.
哄日吐霞，吞河漱月，氣開地震，聲動天發。

lùn míng jié, zé huǎn jí zhī shì xiǎo jiào shēng sǐ, zé míng jié zhī lùn wēi. dàn zhī wèi è fū yǐ cǎi nán shān zhī wēi, bù bì wèi kū yú yǐ xū xī jiāng zhī shuǐ.
論名節，則緩急之事小；較生死，則名節之論微。但知為餓夫以采南山之薇，不必為枯魚以需西江之水。

rú yǒu yī mǔ zhī gōng, zì bù fáng cǎo máo xià jiàn shì wú sān cùn zhī shé, hé yòng cǐ tǔ mù xíng hái.
儒有一畝之宮，自不妨草茅下賤；士無三寸之舌，何用此土木形骸。