strong nào fán lóu duō qíng zhōu shèng xiān strong
鬧樊樓多情周勝仙

tài píng shí jié rì piān zhǎng, chù chù shēng gē rù zuì xiāng.
太平時節日偏長，處處笙歌入醉鄉。

wén shuō luán yú qiě lín xìng, dà jiā shì mù dài jūn wáng.
聞說鸞輿且臨幸，大家試目待君王。

zhè sì jù shī nǎi yǒng yù jià lín xìng zhī shì. cóng lái tiān zǐ jiàn dū zhī chù, rén jié dì líng, zì rán míng shān shèng shuǐ, còu zhe shǎng xīn lè shì. rú táng cháo, biàn yǒu gè qǔ jiāng chí sòng cháo, biàn yǒu gè jīn míng chí: dōu yǒu sì shí měi jǐng, qīng chéng shì nǚ wáng sūn, jiā rén cái zǐ, wǎng lái yóu wán. tiān zǐ yě bù shí jià lín, yǔ mín tóng lè.
這四句詩乃詠御駕臨幸之事。從來天子建都之處，人傑地靈，自然名山勝水，湊着賞心樂事。如唐朝，便有個曲江池；宋朝，便有個金明池：都有四時美景，傾城士女王孫，佳人才子，往來遊玩。天子也不時駕臨，與民同樂。

rú jīn qiě shuō nà dà sòng huī zōng cháo nián dōng jīng jīn míng chí biān, yǒu zuò jiǔ lóu, huàn zuò fán lóu. zhè jiǔ lóu yǒu gè kāi jiǔ sì de fàn dà láng, xiōng dì fàn èr láng, wèi zēng yǒu qī shì. shí zhí chūn mò xià chū, jīn míng chí yóu rén shǎng wán zuò lè. nà fàn èr láng yīn qù yóu shǎng, jiàn jiā rén cái zǐ rú yǐ. xíng dào le chá fāng lǐ lái, kàn jiàn yī gè nǚ hái ér, fāng nián èr jiǔ, shēng de huā róng yuè mào. zhè fàn èr láng lì dì duō shí, xì kàn nà nǚ zǐ, shēng de: sè, sè, yì mí, nán chāi. yǐn shēn guī, cáng liǔ mò. zú bù jīn lián, yāo zhī yī niǎn, nèn liǎn yìng táo hóng, xiāng jī yūn yù bái. jiāo zī hèn rě kuáng tóng, qíng tài chóu qiān yàn kè. fú róng zhàng lǐ zuò luán huáng, yún yǔ cǐ shí hé chù mì?
如今且說那大宋徽宗朝年東京金明池邊，有座酒樓，喚作樊樓。這酒樓有個開酒肆的范大郎，兄弟范二郎，未曾有妻室。時值春末夏初，金明池遊人賞玩作樂。那范二郎因去游賞，見佳人才子如蟻。行到了茶坊里來，看見一個女孩兒，方年二九，生得花容月貌。這范二郎立地多時，細看那女子，生得：色，色，易迷，難拆。隱深閨，藏柳陌。足步金蓮，腰肢一捻，嫩臉映桃紅，香肌暈玉白。嬌姿恨惹狂童，情態愁牽艷客。芙蓉帳里作鸞凰，雲雨此時何處覓？

yuán lái qíng sè dōu bù yóu nǐ. nà nǚ zǐ zài chá fāng lǐ, sì mù xiāng shì, jù gè yǒu qíng. zhè nǚ hái ér xīn lǐ àn àn dì xǐ huān, zì sī liang dào: ruò hái wǒ jià dé yī sì zhè bān zǐ dì, kě zhī hǎo lī. jīn rì dāng miàn cuò guò, zài lái nà lǐ qù tǎo? zhèng sī liang dào: rú hé zhe gè dào lǐ hé tā shuō huà? wèn tā céng qǔ qī yě bù céng? nà gēn lái nǚ zǐ hé nǎi zǐ, dōu bù zhī xǔ duō shì. nǐ dào hǎo qiǎo! zhǐ tīng dé wài miàn shuǐ zhǎn xiǎng, nǚ hái ér méi tóu yī zòng, jì shàng xīn lái, biàn jiào: mài shuǐ de, qīng yī zhǎn tián mì mì de táng shuǐ lái. nà rén qīng yī zhǎn táng shuǐ zài tóng yú ér lǐ, dì yǔ nà nǚ zǐ.
元來情色都不由你。那女子在茶坊里，四目相視，俱各有情。這女孩兒心裡暗暗地喜歡，自思量道：「若還我嫁得一似這般子弟，可知好哩。今日當面挫過，再來那裡去討？」正思量道：「如何着個道理和他說話？問他曾娶妻也不曾？」那跟來女子和奶子，都不知許多事。你道好巧！只聽得外面水盞響，女孩兒眉頭一縱，計上心來，便叫：「賣水的，傾一盞甜蜜蜜的糖水來。」那人傾一盞糖水在銅盂兒里，遞與那女子。

nà nǚ zǐ jiē dé zài shǒu, cái shàng kǒu yī gā, biàn bǎ nà gè tóng yú ér wàng kōng dǎ yī diū, biàn jiào: hǎo hǎo! nǐ què lái àn suàn wǒ! nǐ dào wǒ shì wù shuí? nà fàn èr tīng dé dào: wǒ qiě tīng nà nǚ zǐ shuō. nà nǚ hái ér dào: wǒ shì cáo mén lǐ zhōu dà láng de nǚ ér, wǒ de xiǎo míng jiào zuò shèng xiān xiǎo niáng zǐ, nián yī shí bā suì, bù céng chī rén àn suàn. nǐ jīn què lái suàn wǒ! wǒ shì bù céng jià de nǚ hái ér. zhè fàn èr zì sī liang dào: zhè yán yǔ qiāo qī, fēn míng shì shuō yǔ wǒ tīng. zhè mài shuǐ de dào: gào xiǎo niáng zǐ, xiǎo rén zěn gǎn àn suàn! nǚ hái ér dào: rú hé bú shì àn suàn wǒ? zhǎn zi lǐ yǒu tiáo cǎo. mài shuǐ de dào: yě bù wèi lì hài. nǚ hái ér dào: nǐ dài suàn wǒ hóu lóng, què hèn wǒ diē diē bù zài jiā lǐ. wǒ diē ruò zài jiā, yǔ nǐ dǎ guān sī. nǎi zǐ zài bàng biān dào: què yě pǒ nài zhè sī! chá bó shì jiàn lǐ miàn nào chǎo, zǒu rù lái dào: mài shuǐ de, nǐ qù bǎ nà shuǐ hǎo hǎo tiāo chū lái.
那女子接得在手，才上口一呷，便把那個銅盂兒望空打一丟，便叫：「好好！你卻來暗算我！你道我是兀誰？」那范二聽得道：「我且聽那女子說。」那女孩兒道：「我是曹門裡周大郎的女兒，我的小名叫作勝仙小娘子，年一十八歲，不曾吃人暗算。你今卻來算我！我是不曾嫁的女孩兒。」這范二自思量道：「這言語蹺蹊，分明是說與我聽。」這賣水的道：「告小娘子，小人怎敢暗算！」女孩兒道：「如何不是暗算我？盞子裡有條草。」賣水的道：「也不為利害。」女孩兒道：「你待算我喉嚨，卻恨我爹爹不在家裡。我爹若在家，與你打官司。」奶子在傍邊道：「卻也叵耐這廝！」茶博士見裡面鬧吵，走入來道：「賣水的，你去把那水好好挑出來。」

duì miàn fàn èr láng dào: tā jì guò xìng yǔ wǒ, kǒu kǒu wǒ bù guò xìng? suí jí yě jiào: mài shuǐ de, qīng yī zhǎn tián mì mì táng shuǐ lái. mài shuǐ de biàn qīng yī zhǎn táng shuǐ zài shǒu, dì yǔ fàn èr láng. èr láng jiē zhe zhǎn zi, chī yī kǒu shuǐ, yě bǎ zhǎn zi wàng kōng yī diū, dà jiào qǐ lái dào: hǎo hǎo! nǐ zhè gè rén zhēn gè yào àn suàn rén! nǐ dào wǒ shì wù shuí? wǒ gē ge shì fán lóu kāi jiǔ diàn de, huàn zuò fàn dà láng, wǒ biàn huàn zuò fàn èr láng, nián dēng yī shí jiǔ suì, wèi zēng chī rén àn suàn. wǒ shè dé hǎo nǔ, dǎ de hǎo dàn, jiān wǒ bù céng qǔ hún jiā. mài shuǐ de dào: nǐ bú shì fēng! shì shèn yì sī, shuō yǔ wǒ zhī dào? zhǐ wàng wǒ yǔ nǐ zuò méi? nǐ biàn gào dào guān sī, wǒ shì mài shuǐ, zěn gǎn àn suàn rén! fàn èr láng dào: nǐ rú hé bù àn suàn? wǒ de yú ér lǐ, yě yǒu yī gēn cǎo yè. nǚ hái ér tīng dé, xīn lǐ hǎo xǐ huān. chá bó shì rù lái, tuī nà mài shuǐ de chū qù. nǚ hái ér qǐ shēn lái dào: ǎn men huí qù xiū. kàn zhe nà mài shuǐ de dào: nǐ gǎn suí wǒ qù? zhè zǐ dì sī liang dào: zhè huà fēn míng shì jiào wǒ suí tā qù. zhǐ yīn zhè yī qù, rě chū yī chǎng méi tóu nǎo guān sī. zhèng shì: yán kě shěng shí xiū biàn shuō, bù yí liú chù mò hú xíng.
對面范二郎道：「他既過幸與我，口口我不過幸？」隨即也叫：「賣水的，傾一盞甜蜜蜜糖水來。」賣水的便傾一盞糖水在手，遞與范二郎。二郎接着盞子，吃一口水，也把盞子望空一丟，大叫起來道：「好好！你這個人真箇要暗算人！你道我是兀誰？我哥哥是樊樓開酒店的，喚作范大郎，我便喚作范二郎，年登一十九歲，未曾吃人暗算。我射得好弩，打得好彈，兼我不曾娶渾家。」賣水的道：「你不是風！是甚意思，說與我知道？指望我與你做媒？你便告到官司，我是賣水，怎敢暗算人！」范二郎道：「你如何不暗算？我的盂兒里，也有一根草葉。」女孩兒聽得，心裡好喜歡。茶博士入來，推那賣水的出去。女孩兒起身來道：「俺們回去休。」看着那賣水的道：「你敢隨我去？」這子弟思量道：「這話分明是教我隨他去。」只因這一去，惹出一場沒頭腦官司。正是：言可省時休便說，步宜留處莫胡行。

nǚ hái ér yuē mò qù de yuǎn le, fàn èr láng yě chū chá fāng, yuǎn yuǎn dì wàng zhe nǚ hái ér qù. zhǐ jiàn nà nǚ zǐ zhuǎn bù, nà fàn èr láng hǎo xǐ huān, zhí dào nǚ zǐ zhù chù.
女孩兒約莫去得遠了，范二郎也出茶坊，遠遠地望着女孩兒去。只見那女子轉步，那范二郎好喜歡，直到女子住處。

nǚ hái ér rù mén qù, yòu tuī qǐ lián zi chū lái wàng. fàn èr láng xīn zhōng yuè xǐ huān. nǚ hái ér zì rù qù le. fàn èr láng zài mén qián yī sì shī xīn fēng de rén, pán xuán zǒu lái zǒu qù, zhí dào wǎn fāng cái guī jiā.
女孩兒入門去，又推起帘子出來望。范二郎心中越喜歡。女孩兒自入去了。范二郎在門前一似失心風的人，盤旋走來走去，直到晚方才歸家。

qiě shuō nǚ hái ér zì nà rì guī jiā, diǎn xīn yě bù chī, fàn yě bù chī, jué dé shēn tǐ bù kuài. zuò niáng de huāng wèn yíng ér dào: xiǎo niáng zǐ bù céng chī shén shēng lěng? yíng ér dào: gào mā mā, bù céng chī shén. niáng jiàn nǚ ér jǐ rì zhī zài chuáng shàng bù qǐ, zǒu dào chuáng biān wèn dào: wǒ ér hài shèn de bìng? nǚ hái ér dào: wǒ jué yǒu xiē hún shēn tòng, tóu téng, yǒu yī liǎng shēng ké sòu. zhōu mā mā yù qǐng yī rén lái kàn nǚ ér zhēng nài yuán wài chū qù wèi guī, yòu wú nán zǐ hàn zài jiā, bù gǎn qù qǐng. yíng ér dào: gé yī jiā yǒu gè wáng pó, hé bù qǐng lái kàn xiǎo niáng zǐ? tā huàn zuò wáng bǎi huì, yǔ rén shōu shēng, zuò zhēn xiàn, zuò méi rén, yòu huì yǔ rén kàn mài, zhī rén bìng qīng zhòng. lín lǐ jiā yǒu xiē xiē shì dōu dōu měi tā. zhōu mā mā biàn lìng yíng ér qù qǐng dé wáng pó lái. jiàn le mā mā, shuō nǚ ér cóng jīn míng chí zǒu le yī biàn, huí lái jiù bìng dǎo de yīn yóu. wáng pó dào: mā mā bù xū shuō dé, dài lǎo xí fù yǔ xiǎo niáng zǐ kàn mài zì zhī. zhōu mā mā dào: hǎo hǎo!
且說女孩兒自那日歸家，點心也不吃，飯也不吃，覺得身體不快。做娘的慌問迎兒道：「小娘子不曾吃甚生冷？」迎兒道：「告媽媽，不曾吃甚。」娘見女兒幾日只在床上不起，走到床邊問道：「我兒害甚的病？」女孩兒道：「我覺有些渾身痛，頭疼，有一兩聲咳嗽。」周媽媽欲請醫人來看女兒；爭奈員外出去未歸，又無男子漢在家，不敢去請。迎兒道：「隔一家有個王婆，何不請來看小娘子？他喚作王百會，與人收生，做針線，做媒人，又會與人看脈，知人病輕重。鄰里家有些些事都都凂他。」周媽媽便令迎兒去請得王婆來。見了媽媽，說女兒從金明池走了一遍，回來就病倒的因由。王婆道：「媽媽不須說得，待老媳婦與小娘子看脈自知。」周媽媽道：「好好！」

yíng ér yǐn jiāng wáng pó jìn nǚ ér fáng lǐ. xiǎo niáng zǐ zhèng shuì lī, kāi yǎn jiào shēng shǎo lǐ. wáng pó dào: wěn biàn! lǎo xí fù yǔ xiǎo niáng zǐ kàn mài zé gè. xiǎo niáng zǐ shēn chū shǒu bì lái, jiào wáng pó kàn le mài, dào: niáng zǐ hài de shì tóu téng hún shēn tòng, jué dé yān yān dì ě xīn. xiǎo niáng zǐ dào: shì yě. wáng pó dào: shì fǒu? xiǎo niáng zǐ dào: yòu yǒu liǎng shēng ké sòu. wáng pó bù tīng dé wàn shì jiē xiū, tīng le dào: zhè bìng qiāo qī! rú hé chū qù zǒu le yī zāo, huí lái què biàn hài zhè bān bìng! wáng pó kàn zhe yíng ér nǎi zǐ dào: nǐ men qiě chū qù, wǒ zì wèn xiǎo niáng zǐ zé gè. yíng ér hé nǎi zǐ zì chū qù.
迎兒引將王婆進女兒房裡。小娘子正睡哩，開眼叫聲「少禮」。王婆道：「穩便！老媳婦與小娘子看脈則個。」小娘子伸出手臂來，教王婆看了脈，道：「娘子害的是頭疼渾身痛，覺得懨懨地噁心。」小娘子道：「是也。」王婆道：「是否？」小娘子道：「又有兩聲咳嗽。」王婆不聽得萬事皆休，聽了道：「這病蹺蹊！如何出去走了一遭，回來卻便害這般病！」王婆看着迎兒、奶子道：「你們且出去，我自問小娘子則個。」迎兒和奶子自出去。

wáng pó duì zhe nǚ hái ér dào: lǎo xí fù què lǐ huì dé zhè bō nǚ hái ér dào: pó pó, nǐ rú hé lǐ huì dé? wáng pó dào: nǐ de bìng huàn zuò xīn bō nǚ hái ér dào: rú hé shì xīn bìng? wáng pó dào: xiǎo niáng zǐ, mò bù jiàn le shén me rén, huān xǐ le, què hài chū zhè bìng lái? shì yě bú shì? nǚ hái ér dī zhe tóu ér jiào: méi. wáng pó dào: xiǎo niáng zǐ, shí duì wǒ shuō. wǒ yǔ nǐ zuò gè dào lǐ, jiù le nǐ xìng mìng. nà nǚ hái ér tīng dé shuō huà tóu jī, biàn shuō chū shàng jiàn shì lái, nà zǐ dì huàn zuò fàn èr láng. wáng pó tīng le dào: mò bú shì fán lóu kāi jiǔ diàn de fàn èr láng?
王婆對着女孩兒道：「老媳婦卻理會得這玻」女孩兒道：「婆婆，你如何理會得？」王婆道：「你的病喚作心玻」女孩兒道：「如何是心病？」王婆道：「小娘子，莫不見了甚麼人，歡喜了，卻害出這病來？是也不是？」女孩兒低着頭兒叫：「沒。」王婆道：「小娘子，實對我說。我與你做個道理，救了你性命。」那女孩兒聽得說話投機，便說出上件事來，「那子弟喚作范二郎。」王婆聽了道：「莫不是樊樓開酒店的范二郎？」

nà nǚ hái ér dào: biàn shì. wáng pó dào: xiǎo niáng zǐ xiū yào fán nǎo, bié rén shí lǎo shēn biàn bù rèn dé, ruò shuō fàn èr láng, lǎo shēn rèn dé tā de gē ge sǎo sǎo, bù kě dé de hǎo rén. fàn èr láng hǎo gè líng lì zǐ dì, tā gē ge jiàn jiào wǒ yǔ tā shuō qīn. xiǎo niáng zǐ, wǒ jiào nǐ jià fàn èr láng, nǐ yào yě bú yào? nǚ hái ér xiào dào: kě zhī hǎo lī! zhǐ pà wǒ mā mā bù kěn. wáng pó dào: xiǎo niáng zǐ fàng xīn, lǎo shēn zì yǒu gè dào lǐ, bù xū fán nǎo. nǚ hái ér dào: ruò dé nèn dì shí, zhòng xiè pó pó.
那女孩兒道：「便是。」王婆道：「小娘子休要煩惱，別人時老身便不認得，若說范二郎，老身認得他的哥哥嫂嫂，不可得的好人。范二郎好個伶俐子弟，他哥哥見教我與他說親。小娘子，我教你嫁范二郎，你要也不要？」女孩兒笑道：「可知好哩！只怕我媽媽不肯。」王婆道：「小娘子放心，老身自有個道理，不須煩惱。」女孩兒道：「若得恁地時，重謝婆婆。」

wáng pó chū fáng lái, jiào mā mā dào: lǎo xí fù zhī dé xiǎo niáng zǐ bìng le. mā mā dào: wǒ ér hài shén me bìng? wáng pó dào: yào lǎo shēn shuō, qiě gào sān bēi jiǔ chī le què shuō. mā mā dào: yíng ér, ān pái jiǔ lái qǐng wáng pó. mā mā yī tóu qǐng tā chī jiǔ, yī tóu wèn pó pó: wǒ nǚ ér hài shén me bìng? wáng pó bǎ xiǎo niáng zǐ shuō de huà yī yī shuō le yī biàn. mā mā dào: rú jīn què shì rú hé? wáng pó dào: zhǐ de bǎ xiǎo niáng zǐ jià yǔ fàn èr láng. ruò hái bù kěn jià yǔ tā, zhè xiǎo niáng zǐ bìng nán yī.
王婆出房來，叫媽媽道：「老媳婦知得小娘子病了。」媽媽道：「我兒害甚麼病？」王婆道：「要老身說，且告三杯酒吃了卻說。」媽媽道：「迎兒，安排酒來請王婆。」媽媽一頭請他吃酒，一頭問婆婆：「我女兒害甚麼病？」王婆把小娘子說的話一一說了一遍。媽媽道：「如今卻是如何？」王婆道：「只得把小娘子嫁與范二郎。若還不肯嫁與他，這小娘子病難醫。」

mā mā dào: wǒ dà láng bù zài jiā, xū shǐ bù dé. wáng pó dào: gào mā mā, bù ruò yǔ xiǎo niáng zǐ xià le dìng, děng dà láng guī hòu, què zuò qīn, qiě yǎn xià jiù xiǎo niáng zǐ xìng mìng. mā mā yǔn le dào: hǎo hǎo, zěn dì zuò gè dào lǐ? wáng pó dào: lǎo xí fù jiù qù shuō, huí lái biàn yǒu xiāo xī.
媽媽道：「我大郎不在家，須使不得。」王婆道：「告媽媽，不若與小娘子下了定，等大郎歸後，卻做親，且眼下救小娘子性命。」媽媽允了道：「好好，怎地作個道理？」王婆道：「老媳婦就去說，回來便有消息。」

wáng pó lí le zhōu mā mā jiā, qǔ lù jìng dào fán lóu lái, jiàn fàn dà láng zhèng zài guì shēn lǐ zuò. wáng pó jiào shēng wàn fú. dà láng hái le lǐ dào: wáng pó pó, nǐ lái dé zhèng hǎo. wǒ què dài shǐ rén lái qǐng nǐ. wáng pó dào: bù zhī dà láng huàn lǎo xí fù zuò shèn me? dà láng dào: èr láng qián rì chū qù guī lái, wǎn fàn yě bù chī, dào: shēn tǐ bù kuài. wǒ wèn tā nà lǐ qù lái? tā dào: wǒ qù kàn jīn míng chí. zhí zhì jīn rì bù qǐ, hài zài chuáng shàng, yǐn shí bù jìn. wǒ dài lái qǐng nǐ kàn mài. fàn dà niáng zǐ chū lái yǔ wáng pó xiāng jiàn le, dà niáng zǐ dào: qǐng pó pó kàn shū shū zé gè. wáng pó dào: dà láng, dà niáng zǐ, bú yào rù lái, lǎo shēn zì wèn èr láng, zhè bìng shì shèn de yàng qǐ? fàn dà láng dào: hǎo hǎo! pó pó zì qù kàn, wǒ bù péi nǐ le.
王婆離了周媽媽家，取路徑到樊樓來，見范大郎正在櫃身里坐。王婆叫聲「萬福」。大郎還了禮道：「王婆婆，你來得正好。我卻待使人來請你。」王婆道：「不知大郎喚老媳婦作甚麼？」大郎道：「二郎前日出去歸來，晚飯也不吃，道：『身體不快。』我問他那裡去來？他道：『我去看金明池。』直至今日不起，害在床上，飲食不進。我待來請你看脈。」范大娘子出來與王婆相見了，大娘子道：「請婆婆看叔叔則個。」王婆道：「大郎，大娘子，不要入來，老身自問二郎，這病是甚的樣起？」范大郎道：「好好！婆婆自去看，我不陪你了。」

wáng pó zǒu dào èr láng fáng lǐ, jiàn èr láng shuì zài chuáng shàng, jiào shēng: èr láng, lǎo xí fù zài zhè lǐ. fàn èr láng shǎn kāi yǎn dào: wáng pó pó, duō shí bù jiàn, wǒ xìng mìng xiū yě. wáng pó dào: hài shén bìng biàn xiū? èr láng dào: jué tóu téng ě xīn, yǒu yī liǎng shēng ké sòu. wáng pó xiào jiāng qǐ lái. èr láng dào: wǒ yǒu bìng, nǐ què xiào wǒ!
王婆走到二郎房裡，見二郎睡在床上，叫聲：「二郎，老媳婦在這裡。」范二郎閃開眼道：「王婆婆，多時不見，我性命休也。」王婆道：「害甚病便休？」二郎道：「覺頭疼噁心，有一兩聲咳嗽。」王婆笑將起來。二郎道：「我有病，你卻笑我！」

wáng pó dào: wǒ bù xiào bié de, wǒ dé zhī nǐ de bìng le. bù hài bié bìng, nǐ hài cáo mén lǐ zhōu dà láng nǚ ér shì yě bú shì? èr láng bèi wáng pó dào zhe le, tiào qǐ lái dào: nǐ rú hé dé zhī? wáng pó dào: tā jiā jiào wǒ lái shuō qīn shì. fàn èr láng bù tīng dé shuō wàn shì jiē xiū, tīng dé shuō hǎo xǐ huān. zhèng shì: rén féng xǐ xìn jīng shén shuǎng, huà hé xīn jī yì qù tóu.
王婆道：「我不笑別的，我得知你的病了。不害別病，你害曹門裡周大郎女兒；是也不是？」二郎被王婆道着了，跳起來道：「你如何得知？」王婆道：「他家教我來說親事。」范二郎不聽得說萬事皆休，聽得說好喜歡。正是：人逢喜信精神爽，話合心機意趣投。

dāng xià tóng wáng pó sī gǎn zhe chū lái, jiàn gē ge sǎo sǎo. gē ge jiàn xiōng dì chū lái, dào: nǐ hài bìng què biàn chū lái? èr láng dào: gào gē ge, wú shì le yě. gē sǎo hǎo kuài huó. wáng pó duì fàn dà láng dào: cáo mén lǐ zhōu dà láng jiā, tè shǐ wǒ lái shuō èr láng qīn shì. dà láng huān xǐ. huà xiū xù fán. liǎng xià shuō chéng le, xià le dìng lǐ, dōu wú bié shì. fàn èr láng xián shí bù zháo jiā, cóng xià le dìng, biàn bù chū mén, yǔ gē ge zhào guǎn diàn lǐ. qiě shuō nà nǚ hái ér xián shí bù zuò zhēn xiàn, cóng xià le dìng, yě kěn zuò huó. liǎng gè xīn ān yì lè, zhǐ děng zhōu dà láng guī lái zuò qīn.
當下同王婆廝趕着出來，見哥哥嫂嫂。哥哥見兄弟出來，道：「你害病卻便出來？」二郎道：「告哥哥，無事了也。」哥嫂好快活。王婆對范大郎道：「曹門裡周大郎家，特使我來說二郎親事。」大郎歡喜。話休絮煩。兩下說成了，下了定禮，都無別事。范二郎閒時不着家，從下了定，便不出門，與哥哥照管店裡。且說那女孩兒閒時不作針線，從下了定，也肯作活。兩個心安意樂，只等周大郎歸來做親。

sān yuè jiān xià dìng, zhí děng dào shí yī yuè jiān, děng de zhōu dà láng guī. shǎo bu dé lín lǐ qīn qī xǐ chén, bù zài huà xià. dào cì rì, zhōu mā mā yǔ zhōu dà láng shuō zhī shàng jiàn shì. zhōu dà láng dào: dìng le wèi? mā mā dào: dìng le yě. zhōu dà láng tīng shuō, shuāng yǎn yuán zhēng, kàn zhe mā mā mà dào: dǎ jí lǎo jiàn rén! dé shuí yán yǔ, shàn biàn shuō qīn! tā gāo shā yě zhǐ shì gè kāi jiǔ diàn de. wǒ nǚ ér pà méi dà hù rén jiā duì qīn, què xǔ zhe tā! nǐ dào le zhì qì, gàn chū zhè děng shì, yě bù pà rén xiào huà.
三月間下定，直等到十一月間，等得周大郎歸。少不得鄰里親戚洗塵，不在話下。到次日，周媽媽與周大郎說知上件事。周大郎道：「定了未？」媽媽道：「定了也。」周大郎聽說，雙眼圓睜，看着媽媽罵道：「打脊老賤人！得誰言語，擅便說親！他高殺也只是個開酒店的。我女兒怕沒大戶人家對親，卻許着他！你倒了志氣，干出這等事，也不怕人笑話。」

zhèng nèn de mà mā mā, zhǐ jiàn yíng ér jiào: mā mā, qiě jìn lái jiù xiǎo niáng zǐ. mā mā dào: zuò shèn? yíng ér dào: xiǎo niáng zǐ zài píng fēng hòu, bù zhī zěn dì qì dào zài dì. huāng de mā mā yī bù yī diē, zǒu xiàng qián lái, kàn nà nǚ hái ér. dào zài dì xià: wèi zhī xìng mìng rú hé, xiān jiàn sì zhī bù jǔ.
正恁的罵媽媽，只見迎兒叫：「媽媽，且進來救小娘子。」媽媽道：「作甚？」迎兒道：「小娘子在屏風後，不知怎地氣倒在地。」慌得媽媽一步一跌，走向前來，看那女孩兒。倒在地下：未知性命如何，先見四肢不舉。

cóng lái sì zhī bǎi bìng, wéi qì zuì zhòng. yuán lái nǚ hái ér zài píng fēng hòu tīng dé zuò yé de mà niáng, bù kěn jiào tā jià fàn èr láng, yī kǒu qì sāi shàng lái, qì dào zài dì. mā mā huāng máng lái jiù. bèi zhōu dà láng láng qiān zhù, bù dé tā jiù, mà dào: dǎ jí jiàn niáng!
從來四肢百病，惟氣最重。元來女孩兒在屏風後聽得做爺的罵娘，不肯教他嫁范二郎，一口氣塞上來，氣倒在地。媽媽慌忙來救。被周大郎郎撁住，不得他救，罵道：「打脊賤娘！

rǔ mén bài hù de xiǎo jiàn rén, sǐ biàn jiào tā sǐ, jiù tā zé shén? yíng ér jiàn mā mā bèi dà láng qiān zhù, zì qù xiàng qián, què bèi dà láng yī gè lòu fēng zhǎng dǎ zài yī bì xiāng, jí shí qì dào mā mā. yíng ér xiàng qián jiù dé mā mā sū xǐng, mā mā dà kū qǐ lái. lín shě tīng dé zhōu mā mā kū, dōu zǒu lái kàn. zhāng sǎo bào sǎo máo sǎo diāo sǎo, jǐ shàng yī wū zi. yuán lái zhōu dà láng píng xī wèi rén bù jìn dào lǐ, zhè mā mā shèn shì hé qì, lín shě dōu xǐ tā. zhōu dà láng kàn jiàn duō rén, biàn dào: jiā jiān sī shì, bù bì xiāng quàn!
辱門敗戶的小賤人，死便教他死，救他則甚？」迎兒見媽媽被大郎撁住，自去向前，卻被大郎一個漏風掌打在一壁廂，即時氣倒媽媽。迎兒向前救得媽媽甦醒，媽媽大哭起來。鄰舍聽得周媽媽哭，都走來看。張嫂、鮑嫂、毛嫂、刁嫂，擠上一屋子。原來周大郎平昔為人不近道理，這媽媽甚是和氣，鄰舍都喜他。周大郎看見多人，便道：「家間私事，不必相勸！」

lín shě jiàn rú cǐ shuō, dōu guī qù le.
鄰舍見如此說，都歸去了。

mā mā kàn nǚ ér shí, sì zhī bīng lěng. mā mā bào zhe nǚ ér kū. běn shì bù sǐ, yīn méi rén jiù, què sǐ le. zhōu mā mā mà zhōu dà láng: nǐ zhí nèn dì dú hài! xiǎng bì nǐ bù shě dé sān wǔ qiān guàn fáng lián, gù yì bǎ wǒ nǚ ér huài le xìng mìng! zhōu dà láng tīng dé, dà nù dào: nǐ dào wǒ bù shě dé sān wǔ qiān guàn fáng lián, zhè děng xī luò wǒ! zhōu dà láng zǒu jiāng chū qù. zhōu mā mā rú hé bù fán nǎo: yī gè guān yīn yě sì nǚ ér, yòu líng lì, yòu hǎo zhēn xiàn, zhū bān dōu hǎo, rú hé jiào tā bù fán nǎo! lí bù dé zhōu dà láng mǎi jù guān mù, bā gè rén tái lái. zhōu mā mā jiàn guān cái jìn mén, kū dé hǎo kǔ! zhōu dà láng kàn zhe mā mā dào: nǐ dào wǒ gē shě bù dé sān wǔ qiān guàn fáng lián, nǐ nà nǚ ér fáng lǐ, dàn yǒu de xì ruǎn, dōu bān zài guān cái lǐ! zhǐ jiù dāng shí, jiào wǔ zuò rén děng rù le liàn, jí shí shǐ rén fēn fù guǎn fén yuán zhāng yī láng, xiōng dì èr láng: nǐ liǎng gè biàn yǔ wǒ qì kēng zǐ. fēn fù le bì, huà xiū xù fán, gōng dé shuǐ lù yě bù zuò, tíng liú yě bù tíng liú, zhǐ jiù lái rì biàn chū sàng, zhōu mā mā jiào liú jǐ rì, nà lǐ ǎo dé guò lái. zǎo chū le sàng, mái zàng yǐ le, gè rén zì guī.
媽媽看女兒時，四肢冰冷。媽媽抱着女兒哭。本是不死，因沒人救，卻死了。周媽媽罵周大郎：「你直恁地毒害！想必你不捨得三五千貫房奩，故意把我女兒壞了性命！」周大郎聽得，大怒道：「你道我不捨得三五千貫房奩，這等奚落我！」周大郎走將出去。周媽媽如何不煩惱：一個觀音也似女兒，又伶俐，又好針線，諸般都好，如何教他不煩惱！離不得周大郎買具棺木，八個人抬來。周媽媽見棺材進門，哭得好苦！周大郎看着媽媽道：「你道我割捨不得三五千貫房奩，你那女兒房裡，但有的細軟，都搬在棺材裡！」只就當時，教仵作人等入了殮，即時使人分付管墳園張一郎，兄弟二郎：「你兩個便與我砌坑子。」分付了畢，話休絮煩，功德水陸也不做，停留也不停留，只就來日便出喪，周媽媽教留幾日，那裡拗得過來。早出了喪，埋葬已了，各人自歸。

kě lián sān chǐ wú qíng tǔ, gài què duō qíng nián shào rén.
可憐三尺無情土，蓋卻多情年少人。

huà fēn liǎng tóu. qiě shuō dāng rì yī gè hòu shēng de, nián sān shí yú suì, xìng zhū míng zhēn, shì gè àn xíng rén, rì cháng guàn yǔ wǔ zuò de zuò bāng shǒu, yě huì yǔ rén dǎ kēng zǐ.
話分兩頭。且說當日一個後生的，年三十餘歲，姓朱名真，是個暗行人，日常慣與仵作的做幫手，也會與人打坑子。

nà nǚ hái ér rù liàn jí qì kēng, dōu yòng zhe tā. zhè rì zàng le nǚ ér huí lái, duì zhe niáng dào: yì tiān hǎo shì tóu bèn wǒ, wǒ lái rì jiù fù guì le. niáng dào: wǒ ér yǒu shèn hǎo shì? nà hòu shēng dào: hǎo xiào, jīn rì cáo mén lǐ zhōu dà láng nǚ ér sǐ le, fū qī liǎng gè zhēng jìng dào: nǚ hái ér shì yé qì sǐ le. dòu biè qì, yuē mò yǒu sān wǔ qiān guàn fáng lián, dū ān zài guān cái lǐ. yǒu nèn dì fù guì, rú hé bù qù qǔ zhī? nà zuò niáng de dào: zhè gè shì què bú shì shuǎ de shì. yòu bú shì bā bàng shí sān de zuì guò, yòu jiān nǐ yé yǒu yàng zi. èr shí nián qián shí, nǐ yé qù jué yī jiā fén yuán, jiē kāi guān cái gài, shī shǒu qù zhe nǐ yé xiào qǐ lái. nǐ yé chī le nà yī jīng, guī lái guò dé sì wǔ rì, nǐ yé biàn sǐ le. hái ér, qiè bù kě qù, bú shì shuǎ de shì! zhū zhēn dào: niáng, nǐ bù dé quàn wǒ. qù chuáng dǐ xià tuō chū yī jiàn wù shì lái bǎ yǔ niáng kàn. niáng dào: xiū bǎ chū qù bà! yuán xiān nǐ yé céng bǎ chū qù, shǐ de yī fān biàn xiū le. zhū zhēn dào: gè rén mìng yùn bù tóng. wǒ jīn nián suàn le jǐ cì mìng, dōu shuō wǒ gāi fā cái, nǐ bú yào zǔ dǎng wǒ.
那女孩兒入殮及砌坑，都用着他。這日葬了女兒回來，對着娘道：「一天好事投奔我，我來日就富貴了。」娘道：「我兒有甚好事？」那後生道：「好笑，今日曹門裡周大郎女兒死了，夫妻兩個爭競道：『女孩兒是爺氣死了。』斗彆氣，約莫有三五千貫房奩，都安在棺材裡。有恁地富貴，如何不去取之？」那作娘的道：「這個事卻不是耍的事。又不是八棒十三的罪過，又兼你爺有樣子。二十年前時，你爺去掘一家墳園，揭開棺材蓋，屍首覷着你爺笑起來。你爺吃了那一驚，歸來過得四五日，你爺便死了。孩兒，切不可去，不是耍的事！」朱真道：「娘，你不得勸我。」去床底下拖出一件物事來把與娘看。娘道：「休把出去罷！原先你爺曾把出去，使得一番便休了。」朱真道：「各人命運不同。我今年算了幾次命，都說我該發財，你不要阻擋我。」

nǐ dào tuō chū de shì shèn wù shì? yuán lái shì yī gè pí dài, lǐ miàn shèng zhe xiē tiāo dāo fǔ tóu, yī gè pí dēng zhǎn, hé nà shèng yóu de guàn ér, yòu yǒu yī lǐng suō yī. niáng dōu kàn le, dào: zhè suō yī yào tā zuò shèn? zhū zhēn dào: bàn yè shǐ de zhe. dāng rì shì shí yī yuè zhōng xún, què hèn xuě xià de dà. nà sī jiāng suō yī chuān qǐ, què yòu dài yī piàn, shì shí lái tiáo zhú pí biān chéng de, yī xíng dài zài suō yī hòu miàn. yuán lái xuě lǐ yǒu jiǎo jī, zǒu yī bù, hòu miàn zhú piàn bā dé píng, bù jiàn jiǎo jī. dāng wǎn yuē mò yě shì èr gēng zuǒ cè, fēn fù niáng dào: wǒ huí lái shí, qiāo mén xiǎng, nǐ biàn kāi mén. suī zé jīng chéng nào rè, chéng wài kōng kuò qù chù, yī rán lěng jìng. kuàng qiě èr gēng shí fēn, xuě yòu xià de dà, wù shuí chū lái.
你道拖出的是甚物事？原來是一個皮袋，裡面盛着些挑刀斧頭，一個皮燈盞，和那盛油的罐兒，又有一領蓑衣。娘都看了，道：「這蓑衣要他作甚？」朱真道：「半夜使得着。」當日是十一月中旬，卻恨雪下得大。那廝將蓑衣穿起，卻又帶一片，是十來條竹皮編成的，一行帶在蓑衣後面。原來雪裡有腳跡，走一步，後面竹片扒得平，不見腳跡。當晚約莫也是二更左側，分付娘道：「我回來時，敲門響，你便開門。」雖則京城鬧熱，城外空闊去處，依然冷靜。況且二更時分，雪又下得大，兀誰出來。

zhū zhēn lí le jiā, huí shēn kàn hòu miàn shí, méi yǒu jiǎo jī. yí wēi dào zhōu dà láng fén biān, dào xiāo qiáng ǎi chù, bǎ jiǎo kuà guò qù. nǐ dào hǎo qiǎo, yuán lái guǎn fén de yǎng zhǐ gǒu zǐ. nà gǒu zǐ jiàn gè shēng rén tiào guò qiáng lái, cóng cǎo kē lǐ pá chū lái biàn jiào. zhū zhēn rì jiān bèi xià yī gè yóu gāo, lǐ miàn cáng le xiē yào zài nèi. jiàn gǒu zǐ lái jiào, biàn jiāng yóu gāo diū jiāng qù. nà gǒu zǐ jiàn diū shén wù guò lái, wén yī wén, jiàn xiāng biàn chī le.
朱真離了家，回身看後面時，沒有腳跡。迤逶到周大郎墳邊，到蕭牆矮處，把腳跨過去。你道好巧，原來管墳的養只狗子。那狗子見個生人跳過牆來，從草窠里爬出來便叫。朱真日間備下一個油糕，裡面藏了些藥在內。見狗子來叫，便將油糕丟將去。那狗子見丟甚物過來，聞一聞，見香便吃了。

zhǐ jiào dé yī shēng, gǒu zǐ dào le. zhū zhēn què zǒu jìn fén biān. nà kàn fén de zhāng èr láng jiào dào: gē ge, gǒu zǐ jiào dé yī shēng, biàn bù jiào le, què bù zuò guài! mò bù yǒu shèn zuò bú shì de zài zhè lǐ? qǐ qù kàn yī kàn. gē ge dào: nà zuò bú shì de lái tōu wǒ shén me? xiōng dì dào: què cái gǒu zǐ dà jiào yī shēng biàn bù jiào le, mò bù yǒu zéi? nǐ bù qǐ qù, wǒ zì qǐ qù kàn yī kàn.
只叫得一聲，狗子倒了。朱真卻走近墳邊。那看墳的張二郎叫道：「哥哥，狗子叫得一聲，便不叫了，卻不作怪！莫不有甚做不是的在這裡？起去看一看。」哥哥道：「那做不是的來偷我甚麼？」兄弟道：「卻才狗子大叫一聲便不叫了，莫不有賊？你不起去，我自起去看一看。」

nà xiōng dì pá qǐ lái, pī le yī fú, zhí zhe qiāng zài shǒu lǐ, chū mén lái kàn. zhū zhēn tīng dé yǒu rén shēng, qiāo qiāo dì bǎ suō yī jiě xià, zhuō jiǎo bù zǒu dào yī zhū yáng liǔ shù biān. nà shù hǎo dà, zhē dé zhèng hǎo. què bǎ dǒu lì yǎn zhe shēn zi hé yāo, cèng zài dì xià, suō yī yě fàng zài yī biān. wàng jiàn lǐ miàn kāi mén, zhāng èr zǒu chū mén wài, hǎo lěng, jiào shēng dào: chù shēng, zuò shén me jiào? nà zhāng èr shì shuì mèng lǐ qǐ lái, bèi xuě báo fēng chuī, chī yī jīng, lián máng bǎ mén guān le, zǒu rù fáng qù, jiào: gē ge, zhēn gè méi rén. lián máng tuō le yī fú, bǎ bèi pǐ tóu dōu le dào: gē ge, hǎo lěng! gē ge dào: wǒ shuō méi rén! yuē mò yě shì sān gēng qián hòu, liǎng gè shuō le bàn shǎng, bù tīng dé zé shēng le.
那兄弟爬起來，披了衣服，執着槍在手裡，出門來看。朱真聽得有人聲，悄悄地把蓑衣解下，捉腳步走到一株楊柳樹邊。那樹好大，遮得正好。卻把斗笠掩着身子和腰，蹭在地下，蓑衣也放在一邊。望見裡面開門，張二走出門外，好冷，叫聲道：「畜生，做甚麼叫？」那張二是睡夢裡起來，被雪雹風吹，吃一驚，連忙把門關了，走入房去，叫：「哥哥，真箇沒人。」連忙脫了衣服，把被匹頭兜了道：「哥哥，好冷！」哥哥道：「我說沒人！」約莫也是三更前後，兩個說了半晌，不聽得則聲了。

zhū zhēn dào: bù jiāng xīn kǔ yì, nán jìn shì jiān cái. tái qǐ shēn lái, zài bǎ dǒu lì dài le, zhe le suō yī, zhuō jiǎo bù dào fén biān, bǎ dāo bō kāi xuě dì. jù shì rì jiān ān pái xià jiǎo shǒu, xià dāo tiāo kāi shí bǎn xià qù, dào cè biān duān zhèng le, chú xià tóu shàng dǒu lì, tuō le suō yī zài yī bì xiāng, qù pí dài lǐ qǔ liǎng gè zhǎng zhēn, chā zài zhuān fèng lǐ, fàng shàng yī gè pí dēng zhǎn, zhú tǒng lǐ qǔ chū huǒ zhǒng chuī zhe le, yóu guàn ér qǔ yóu, diǎn qǐ nà dēng, bǎ dāo tiāo kāi mìng dīng, bǎ nà gài tiān bǎn diū zài yī bì, jiào: xiǎo niáng zǐ mò guài, zàn jiè nǐ xiē gè fù guì, què yǔ nǐ zuò gōng dé. dào bà, qù nǚ hái ér tóu shàng biàn chú tóu miàn. yǒu xǔ duō jīn zhū shǒu shì, jǐn jiē qǔ xià le. zhǐ yǒu nǚ hái ér shēn shàng yī fú, què nán tuō. nà sī hǎo huì, qù yāo jiān jiě xià shǒu jīn, qù nà nǚ hái ér bó xiàng shàng gé qǐ, yī tóu xì zài zì bó xiàng shàng, jiāng nà nǚ hái ér yī fú tuō dé chì tiáo tiáo dì, xiǎo yī yě bù zháo. nà sī kě shà pǒ nài chù, jiàn nà nǚ hái ér bái jìng shēn tǐ, nà sī yín xīn dùn qǐ, àn nà bú zhù, jiān le nǚ hái ér. nǐ dào hǎo guài! zhǐ jiàn nǚ hái ér zhēng kāi yǎn, shuāng shǒu bà zhū zhēn bào zhù zěn dì chū huō? zhèng shì: céng guān qián dìng lù, wàn shì bù yóu rén.
朱真道：「不將辛苦意，難近世間財。」抬起身來，再把斗笠戴了，着了蓑衣，捉腳步到墳邊，把刀撥開雪地。俱是日間安排下腳手，下刀挑開石板下去，到側邊端正了，除下頭上斗笠，脫了蓑衣在一壁廂，去皮袋裡取兩個長針，插在磚縫裡，放上一個皮燈盞，竹筒里取出火種吹着了，油罐兒取油，點起那燈，把刀挑開命釘，把那蓋天板丟在一壁，叫：「小娘子莫怪，暫借你些個富貴，卻與你作功德。」道罷，去女孩兒頭上便除頭面。有許多金珠首飾，盡皆取下了。只有女孩兒身上衣服，卻難脫。那廝好會，去腰間解下手巾，去那女孩兒脖項上閣起，一頭系在自脖項上，將那女孩兒衣服脫得赤條條地，小衣也不着。那廝可霎叵耐處，見那女孩兒白淨身體，那廝淫心頓起，按捺不住，奸了女孩兒。你道好怪！只見女孩兒睜開眼，雙手把朱真抱祝怎地出豁？正是：曾觀《前定錄》，萬事不由人。

yuán lái nà nǚ ér yī xīn qiān guà zhe fàn èr láng, jiàn yé de mà niáng, dòu biè qì sǐ le. sǐ bù duō rì, jīn fān dé le yáng hé zhī qì, yī líng ér yòu xǐng jiāng zhuǎn lái. zhū zhēn chī le yī jīng. jiàn nà nǚ hái ér jiào shēng: gē ge, nǐ shì wù shuí? zhū zhēn nà sī hǎo jí zhì, biàn dào: jiě jie, wǒ tè lái jiù nǐ. nǚ hái ér tái qǐ shēn lái, biàn lǐ huì dé le: yī lái jiàn shēn shàng yī fú tuō zài yī bì, èr lái jiàn fǔ tóu dāo zhàng zài shēn biān, rú hé bù lǐ huì dé? zhū zhēn yù dài yào shā le, què yòu shě bù dé. nà nǚ hái ér dào: gē ge, nǐ jiù wǒ qù jiàn fán lóu jiǔ diàn fàn èr láng, chóng chóng xiāng xiè nǐ. zhū zhēn xīn zhōng zì sī, bié rén wū zì huài qián qǔ hún jiā, bù néng dé nèn dì yī gè hǎo nǚ ér.
原來那女兒一心牽掛着范二郎，見爺的罵娘，斗彆氣死了。死不多日，今番得了陽和之氣，一靈兒又醒將轉來。朱真吃了一驚。見那女孩兒叫聲：「哥哥，你是兀誰？」朱真那廝好急智，便道：「姐姐，我特來救你。」女孩兒抬起身來，便理會得了：一來見身上衣服脫在一壁，二來見斧頭刀仗在身邊，如何不理會得？朱真欲待要殺了，卻又捨不得。那女孩兒道：「哥哥，你救我去見樊樓酒店范二郎，重重相謝你。」朱真心中自思，別人兀自壞錢取渾家，不能得恁地一個好女兒。

jiù jiāng guī qù, què shì wù shuí dé zhī. zhū zhēn dào: qiě bú yào huāng, wǒ dài nǐ jiā qù, jiào nǐ jiàn fàn èr láng zé gè. nǚ hái ér dào: ruò jiàn dé fàn èr láng, wǒ biàn suí nǐ qù.
救將歸去，卻是兀誰得知。朱真道：「且不要慌，我帶你家去，教你見范二郎則個。」女孩兒道：「若見得范二郎，我便隨你去。」

dāng xià zhū zhēn bǎ xiē yī fú yǔ nǚ hái ér zhe le, shōu shí le jīn yín zhū cuì wù shì yī fú bāo le, bǎ dēng chuī miè, qīng nà yóu rù nà yóu guàn ér lǐ, shōu le xíng tóu, jiē qǐ dǒu lì, sòng nà nǚ zǐ shàng lái. zhū zhēn yě pá shàng lái, bǎ shí tóu lái gài dé méi fèng, yòu pěng xiē xuě pù shàng. què jiào nǚ hái ér shàng jǐ bèi lái, bǎ suō yī zhuó le, yī shǒu wǎn zhe pí dài, yī shǒu wǎn zhe jīn zhū wù shì, bǎ dǒu lì dài le, yí wēi qǔ lù, dào zì jiā mén qián, bǎ shǒu qù mén shàng qiāo le liǎng sān xià. nà niáng de zhī shì ér zi huí lái, fàng kāi le mén. zhū zhēn jìn jiā zhōng, niáng de chī yī jīng dào: wǒ ér, rú hé shī shǒu dū tuó huí lái? zhū zhēn dào: niáng bú yào gāo shēng. fàng xià wù jiàn xíng tóu, jiāng nǚ hái ér rù dào zì jǐ wò fáng lǐ miàn. zhū zhēn dé qǐ yī bǎ míng huàng huǎng de dāo lái, qù zhe nǚ hái ér dào: wǒ yǒu yī jiàn shì hé nǐ shāng liáng. nǐ ruò yī dé wǒ shí, wǒ biàn jiāng nǐ qù jiàn fàn èr láng. nǐ ruò yī bù dé wǒ shí, nǐ jiàn wǒ zhè dāo me? kǎn nǐ zuò liǎng duàn. nǚ hái ér huāng dào: gào gē ge, bù zhī jiào wǒ yī shèn de shì? zhū zhēn dào: dì yī jiào nǐ zài fáng lǐ bú yào zé shēng, dì èr bú yào chū fáng mén. yī dé wǒ shí, liǎng sān rì nèi, shuō yǔ fàn èr láng. ruò bù yī wǒ, shā le nǐ! nǚ hái ér dào: yī dé, yī dé.
當下朱真把些衣服與女孩兒着了，收拾了金銀珠翠物事衣服包了，把燈吹滅，傾那油入那油罐兒里，收了行頭，揭起斗笠，送那女子上來。朱真也爬上來，把石頭來蓋得沒縫，又捧些雪鋪上。卻教女孩兒上脊背來，把蓑衣着了，一手挽着皮袋，一手綰着金珠物事，把斗笠戴了，迤逶取路，到自家門前，把手去門上敲了兩三下。那娘的知是兒子回來，放開了門。朱真進家中，娘的吃一驚道：「我兒，如何屍首都馱回來？」朱真道：「娘不要高聲。」放下物件行頭，將女孩兒入到自己臥房裡面。朱真得起一把明晃晃的刀來，覷着女孩兒道：「我有一件事和你商量。你若依得我時，我便將你去見范二郎。你若依不得我時，你見我這刀麼？砍你做兩段。」女孩兒慌道：「告哥哥，不知教我依甚的事？」朱真道：「第一教你在房裡不要則聲，第二不要出房門。依得我時，兩三日內，說與范二郎。若不依我，殺了你！」女孩兒道：「依得，依得。」

zhū zhēn fēn fù bà, chū fáng qù yǔ niáng shuō le yī biàn.
朱真分付罷，出房去與娘說了一遍。

huà xiū xù fán. yè jiān lí bù dé bàn nà sī shuì. yī rì liǎng rì, bù dé nǚ hái ér chū fáng mén. nà nǚ hái ér wèn dào: nǐ céng jiàn fàn èr láng me? zhū zhēn dào: jiàn lái. fàn èr láng wèi nǐ hài zài jiā lǐ, děng bìng hǎo le, què lái qǔ nǐ. zì shí yī yuè èr shí rì tóu zhì cì nián zhēng yuè shí wǔ rì, dāng rì wǎn zhū zhēn duì zhe niáng dào: wǒ měi nián zhǐ tīng dé áo shān hǎo kàn, bù céng qù kàn, jīn rì qù kàn zé gè, dào wǔ gēng qián hòu, biàn guī. zhū zhēn fēn fù le, zì rù chéng qù kàn dēng.
話休絮煩。夜間離不得伴那廝睡。一日兩日，不得女孩兒出房門。那女孩兒問道：「你曾見范二郎麼？」朱真道：「見來。范二郎為你害在家裡，等病好了，卻來取你。」自十一月二十日頭至次年正月十五日，當日晚朱真對着娘道：「我每年只聽得鰲山好看，不曾去看，今日去看則個，到五更前後，便歸。」朱真分付了，自入城去看燈。

nǐ dào hǎo qiǎo! yuē mò yě shì gèng jǐn qián hòu, zhū zhēn de lǎo niáng zài jiā, zhǐ tīng dé jiào yǒu huǒ! jí kāi mén kàn shí, shì gé sì wǔ jiā jiǔ diàn lǐ huǒ qǐ, huāng shā niáng de, jí zǒu rù lái shōu shí. nǚ hái ér tīng dé, zì sī dào: zhè lǐ bù zǒu, gèng dài hé shí! zǒu chū mén shǒu, jiào pó pó lái shōu shí. niáng de bù zhī shì jì, rù fáng shōu shí.
你道好巧！約莫也是更盡前後，朱真的老娘在家，只聽得叫「有火」！急開門看時，是隔四五家酒店裡火起，慌殺娘的，急走入來收拾。女孩兒聽得，自思道：「這裡不走，更待何時！」走出門首，叫婆婆來收拾。娘的不知是計，入房收拾。

nǚ hái ér cóng rè nào lǐ biàn zǒu, què bù rèn dé lù, jiàn zǒu guò de rén, wèn dào: cáo mén lǐ zài nà lǐ? rén zhǐ dào: qián miàn biàn shì. yí wēi rù le mén, yòu wèn rén: fán lóu jiǔ diàn zài nà lǐ? rén shuō dào: zhī zài qián miàn. nǚ hái ér hǎo huāng. ruò hái qián miàn yù jiàn zhū zhēn, yě méi xǔ duō huà.
女孩兒從熱鬧里便走，卻不認得路，見走過的人，問道：「曹門裡在那裡？」人指道：「前面便是。」迤逶入了門，又問人：「樊樓酒店在那裡？」人說道：「只在前面。」女孩兒好慌。若還前面遇見朱真，也沒許多話。

nǚ hái ér yí wēi zǒu dào fán lóu jiǔ diàn, jiàn jiǔ bó shì zài mén qián zhāo hū. nǚ hái ér shēn shēn dì dào gè wàn fú. jiǔ fù shì hái le nuò dào: xiǎo niáng zǐ méi shén shì? nǚ hái ér dào: zhè lǐ mò shì fán lóu? jiǔ bó shì dào: zhè lǐ biàn shì. nǚ hái ér dào: jiè wèn zé gè, fàn èr láng zài nà lǐ me? jiǔ bó shì sī liang dào: nǐ kàn èr láng! zhí yǐn de guāng jǐng shàng mén. jiǔ bó shì dào: zài jiǔ diàn lǐ de biàn shì. nǚ hái ér yí shēn zhí dào guì biān, jiào dào: èr láng wàn fú! fàn èr láng bù tīng dé dōu xiū, tīng dé jiào, huāng máng zǒu xià guì lái, jìn qián kàn shí, chī le yī jīng, lián shēng jiào: miè, miè! nǚ hái ér dào: èr gē, wǒ shì rén, nǐ dào shì guǐ? fàn èr láng rú hé kěn xìn? yī tóu jiào: miè, miè! yī zhī shǒu fú zhe dèng zǐ. què hèn dèng zǐ shàng yǒu xǔ duō tāng tǒng ér, huāng máng yòng shǒu tí qǐ yī zhī tāng tǒng ér lái, qù zhe nǚ zǐ liǎn shàng shǒu jiāng guò qù. nǐ dào hǎo qiǎo! qù nà nǚ hái ér tài yáng shàng dǎ zhe. dà jiào yī shēng, pǐ rán dǎo dì. huāng shā jiǔ bǎo, lián máng zǒu lái kàn shí, zhǐ jiàn nǚ hái ér dào zài dì xià. xìng mìng rú hé? zhèng shì: xiǎo yuán zuó yè dōng fēng è, chuī zhé jiāng méi jiù dì héng.
女孩兒迤逶走到樊樓酒店，見酒博士在門前招呼。女孩兒深深地道個萬福。酒傅士還了喏道：「小娘子沒甚事？」女孩兒道：「這裡莫是樊樓？」酒博士道：「這裡便是。」女孩兒道：「借問則個，范二郎在那裡麼？」酒博士思量道：「你看二郎！直引得光景上門。」酒博士道：「在酒店裡的便是。」女孩兒移身直到櫃邊，叫道：「二郎萬福！」范二郎不聽得都休，聽得叫，慌忙走下櫃來，近前看時，吃了一驚，連聲叫：「滅，滅！」女孩兒道：「二哥，我是人，你道是鬼？」范二郎如何肯信？一頭叫：「滅，滅！」一隻手扶着凳子。卻恨凳子上有許多湯桶兒，慌忙用手提起一隻湯桶兒來，覷着女子臉上手將過去。你道好巧！去那女孩兒太陽上打着。大叫一聲，匹然倒地。慌殺酒保，連忙走來看時，只見女孩兒倒在地下。性命如何？正是：小園昨夜東風惡，吹折江梅就地橫。

jiǔ bó shì kàn nà nǚ hái ér shí, xuè jìn zhe sǐ le. fàn èr láng kǒu lǐ wū zì jiào: miè, miè! fàn dà láng jiàn wài tóu nào chǎo, jí zǒu chū lái kàn le, zhǐ tīng dé xiōng dì jiào: miè, miè! dà láng wèn xiōng dì: rú hé zuò cǐ shì? liáng jiǔ dìng xǐng. wèn: zuò shén dǎ sǐ tā? èr láng dào: gē ge, tā shì guǐ! cáo mén lǐ fàn hǎi zhōu dà láng de nǚ ér. dà láng dào: tā ruò shì guǐ, xū méi xuè chū, rú hé jì jié? qù jiǔ diàn mén qián hòng dòng yǒu èr sān shí rén kàn, jí shí dì fāng biàn rù lái zhuō fàn èr láng. fàn dà láng duì zhòng rén dào: tā shì cáo mén lǐ zhōu dà láng de nǚ ér, shí yī yuè yǐ zì sǐ le.
酒博士看那女孩兒時，血浸着死了。范二郎口裡兀自叫：「滅，滅！」范大郎見外頭鬧吵，急走出來看了，只聽得兄弟叫：「滅，滅！」大郎問兄弟：「如何做此事？」良久定醒。問：「做甚打死他？」二郎道：「哥哥，他是鬼！曹門裡販海周大郎的女兒。」大郎道：「他若是鬼，須沒血出，如何計結？」去酒店門前鬨動有二三十人看，即時地方便入來捉范二郎。范大郎對眾人道：「他是曹門裡周大郎的女兒，十一月已自死了。

wǒ xiōng dì zhī dào tā shì guǐ, bù xiǎng shì rén, dǎ shā le tā. wǒ rú jīn yě bù zhī tā shì rén shì guǐ. nǐ men yào zhuō wǒ xiōng dì qù, róng wǒ qǐng tā yé lái kàn shī zé gè. zhòng rén dào: jì shì nèn dì, nǐ kuài qù qǐng tā lái.
我兄弟只道他是鬼，不想是人，打殺了他。我如今也不知他是人是鬼。你們要捉我兄弟去，容我請他爺來看屍則個。」眾人道：「既是恁地，你快去請他來。」

fàn dà láng jí jí bēn dào cáo mén lǐ zhōu dà láng mén qián, jiàn gè nǎi zǐ wèn dào: nǐ shì wù shuí? fàn dà láng dào: fán lóu jiǔ diàn fàn dà láng zài zhè lǐ, yǒu xiē jí shì, shuō shēng zé gè. nǎi zǐ jí shí rù qù qǐng. bù duō shí, zhōu dà láng chū lái, xiāng jiàn bà.
范大郎急急奔到曹門裡周大郎門前，見個奶子問道：「你是兀誰？」范大郎道：「樊樓酒店范大郎在這裡，有些急事，說聲則個。」奶子即時入去請。不多時，周大郎出來，相見罷。

fàn dà láng shuō le shàng jiàn shì, dào: gǎn fán rèn shī zé gè, shēng sǐ bù wàng. zhōu dà láng yě bù kěn xìn. fàn dà láng xián shí bú shì shuō huǎng de rén. zhōu dà láng tóng fàn dà láng dào jiǔ diàn qián kàn jiàn yě dāi le, dào: wǒ nǚ ér yǐ sǐ le, rú hé dé zài huó? yǒu zhè děng shì! nà dì fāng bù róng fàn dà láng fēn shuō, dāng yè jiāng yī xíng rén jū suǒ, dào cì zǎo jiě rù nán yá kāi fēng fǔ. bāo dà yǐn kàn liǎo jiě zhuàng, yě lǐ huì bù xià, quán jiāng fàn èr láng sòng yù sī jiān hòu. yī miàn xiāng shī, yī miàn xià wén shū xíng shǐ chén fáng shěn shí. zuò gōng de yī miàn chāi rén qù fén shàng jué qǐ kàn shí, zhǐ yǒu kòng guān cái. wèn guǎn fén de zhāng yī zhāng èr, shuō dào: shí yī yuè jiān, xuě xià shí, yè jiān tīng dé gǒu zǐ jiào. cì zǎo kāi mén kàn, zhǐ jiàn gǒu zǐ sǐ zài xuě lǐ, gèng bù zhī bié xiàng yīn yī. bǎ wén shū chéng dà yǐn.
范大郎說了上件事，道：「敢煩認屍則個，生死不忘。」周大郎也不肯信。范大郎閒時不是說謊的人。周大郎同范大郎到酒店前看見也呆了，道：「我女兒已死了，如何得再活？有這等事！」那地方不容範大郎分說，當夜將一行人拘鎖，到次早解入南衙開封府。包大尹看了解狀，也理會不下，權將范二郎送獄司監候。一面相屍，一面下文書行使臣房審實。作公的一面差人去墳上掘起看時，只有空棺材。問管墳的張一、張二，說道：「十一月間，雪下時，夜間聽得狗子叫。次早開門看，只見狗子死在雪裡，更不知別項因依。」把文書呈大尹。

dà yǐn jiāo zào, xiàn sān rì yào zhuō shàng jiàn zéi rén. zhǎn gè liǎng sān xiàn, bìng wú xià luò. hǎo sì: jīn píng luò jǐng quán wú xìn, tiě qiāng mó zhēn shàng shǎo gōng.
大尹焦躁，限三日要捉上件賊人。展個兩三限，並無下落。好似：金瓶落井全無信，鐵槍磨針尚少功。

qiě shuō fàn èr láng zài yù sī jiān xiǎng: cǐ shì hǎo guài! ruò shuō shì rén, tā yǐ sǐ guò le, jiàn yǒu rù liàn de wǔ zuò jí fén mù zài bǐ kě zhèng ruò shuō shì guǐ, dǎ shí yǒu xuè, sǐ hòu yǒu shī, guān cái yòu shì kōng de. zhǎn zhuǎn xún sī, wěi jué bù xià, yòu xiǎng dào: kě xī hǎo gè huā zhī bān de nǚ ér! ruò shì guǐ, dào yě bà le ruò bú shì guǐ, kě bù wǎng hài le tā xìng mìng! yè lǐ fān lái fù qù, xiǎng yī huì, yí yī huì, zhuǎn shuì bù zháo. zhí xiǎng dào chá fāng lǐ chū huì shí guāng jǐng, biàn dào: wǒ nà rì hǎo bù zháo mí lī!
且說范二郎在獄司間想：「此事好怪！若說是人，他已死過了，見有入殮的仵作及墳墓在彼可證；若說是鬼，打時有血，死後有屍，棺材又是空的。」展轉尋思，委決不下，又想道：「可惜好個花枝般的女兒！若是鬼，倒也罷了；若不是鬼，可不枉害了他性命！」夜裡翻來覆去，想一會，疑一會，轉睡不着。直想到茶坊里初會時光景，便道：「我那日好不着迷哩！

sì mù xiāng shì, jí qiè bù néng shàng shǒu. bù lùn shì guǐ bú shì guǐ, wǒ qiě màn màn lǐ shāng liáng, zhí nèn xìng jí, huài le tā xìng mìng, hǎo bù zuì guò! rú jīn xiàn yú léi xiè, zhè shì yòu bù dé míng bái, rú hé shì le! huǐ zhī wú jí! zhuǎn huǐ zhuǎn xiǎng, zhuǎn xiǎng zhuǎn huǐ.
四目相視，急切不能上手。不論是鬼不是鬼，我且慢慢里商量，直恁性急，壞了他性命，好不罪過！如今陷於縲紲，這事又不得明白，如何是了！悔之無及！」轉悔轉想，轉想轉悔。

ái le liǎng gè gēng cì, bù jué shuì qù.
捱了兩個更次，不覺睡去。

mèng jiàn nǚ zǐ shèng xiān, nóng zhuāng ér zhì. fàn èr láng dà jīng dào: xiǎo niáng zǐ yuán lái bù sǐ. xiǎo niáng zǐ dào: dǎ dé piān xiē, suī rán mèn dào, bù céng shāng mìng. nú liǎng biàn sǐ qù, dōu zhǐ wèi guān rén. jīn rì zhī dào guān rén zài cǐ, tè tè xiāng xún, yǔ guān rén le qí xīn yuàn, xiū de jiàn jù, yì shì míng shù dāng rán. fàn èr láng wàng qí suǒ yǐ, jiù hé tā yún yǔ qǐ lái. zhěn xí zhī jiān, huān qíng wú xiàn. shì bì, zhēn zhòng ér bié. xǐng lái fāng zhī shì mèng, yuè tiān le xǔ duō xiǎng huǐ. cì yè yì fù rú cǐ. dào dì sān yè yòu lái, bǐ qián yù jiā juàn liàn, lín qù gào sù dào: nú yáng shòu wèi jué. jīn bèi wǔ dào jiāng jūn shōu yòng. nú yī xīn zhǐ yì zhe guān rén, qì sù qí qíng, méng wǔ dào jiāng jūn kě lián, gěi jiǎ sān rì. rú jīn xiàn qī mǎn le, ruò zài chí yán, bì zāo hē chì. nú cóng cǐ yǔ guān rén yǒng bié. guān rén zhī shì, nú yǐ bài qiú wǔ dào jiāng jūn, dàn nài xīn, yī yuè zhī hòu, bì rán wú shì. fàn èr láng zì jué shāng gǎn, tí kū qǐ lái. xǐng le, jì qǐ mèng zhōng zhī yán, shì xìn bù xìn. gāng gāng yī yuè sān shí gè rì tóu, zhǐ jiàn yù xīn fèng dà yǐn jūn zhǐ, qǔ chū fàn èr láng fù yù sī kān wèn.
夢見女子勝仙，濃妝而至。范二郎大驚道：「小娘子原來不死。」小娘子道：「打得偏些，雖然悶倒，不曾傷命。奴兩遍死去，都只為官人。今日知道官人在此，特特相尋，與官人了其心愿，休得見拒，亦是冥數當然。」范二郎忘其所以，就和他雲雨起來。枕席之間，歡情無限。事畢，珍重而別。醒來方知是夢，越添了許多想悔。次夜亦復如此。到第三夜又來，比前愈加眷戀，臨去告訴道：「奴陽壽未絕。今被五道將軍收用。奴一心只憶着官人，泣訴其情，蒙五道將軍可憐，給假三日。如今限期滿了，若再遲延，必遭呵斥。奴從此與官人永別。官人之事，奴已拜求五道將軍，但耐心，一月之後，必然無事。」范二郎自覺傷感，啼哭起來。醒了，記起夢中之言，似信不信。剛剛一月三十個日頭，只見獄辛奉大尹鈞旨，取出范二郎赴獄司勘問。

yuán lái kāi fēng fǔ yǒu yī gè cháng mài dǒng guì, dāng rì wǎn zhe yī gè lán ér, chū chéng mén wài qù, zhǐ jiàn yī gè pó zǐ zài mén qián jiào cháng mài, bǎ zhe yī jiàn wù shì dì yǔ dǒng guì. shì shèn de? shì yī duǒ zhū zi jié chéng de zhī zi huā. nà yī yè zhū zhēn guī jiā, shī xià zhè duǒ zhū huā. pó pó sī xià jiǎn dé zài shǒu, bù lǐ huì dé zhí jǐ qián, yào mài yī liǎng guàn qián zuò sī fáng. dǒng guì dào: yào jǐ qián? pó zǐ dào: hú luàn. dǒng guì dào: hái nǐ liǎng guàn. pó zǐ dào: hǎo. dǒng guì hái le qián, jìng jiāng lái shǐ chén fáng lǐ, jiàn le guān chá, shuō dào nèn dì. jí shí guān chá bǎ zhè duǒ zhī zi huā jìng lái cáo mén lǐ, jiào zhōu dà láng zhōu mā mā kàn, rèn dé shì nǚ ér lín sǐ dài qù de. jí shí chāi rén zhuō pó zǐ. pó zǐ shuō: ér zi zhū zhēn bù zài. dāng shí sōu zhuō zhū zhēn bù jiàn, què zài sāng jiā wǎ lǐ kàn shuǎ, bèi zuò gōng de zhuō le, jiě shàng kāi fēng fǔ. bāo dà yǐn sòng yù sī kān wèn shàng jiàn shì qíng, zhū zhēn dǐ lài bù dé, yī yī zhāo fú. dāng àn xuē kǒng mù chū nǐ zhū zhēn jié fén dāng zhǎn, fàn èr láng miǎn sǐ, cì pèi láo chéng yíng, wèi zēng chéng àn. qí yè mèng jiàn yī shén rú wǔ dào jiāng jūn zhī zhuàng, nù zé xuē kǒng mù yuē: fàn èr láng yǒu hé zuì guò, nǐ tā cì pèi! kuài yǔ tā chū tuō le. xuē kǒng mù xǐng lái, dà jīng, gǎi nǐ fàn èr láng dǎ guǐ, yǔ rén mìng bù tóng, shì shǔ guài yì, yí jìng xíng shì fàng. bāo dà yǐn kàn le, dōu yī nǐ. fàn èr láng huān tiān xǐ dì huí jiā. hòu lái qǔ qī, bù wàng zhōu shèng xiān zhī qíng, suì shí dào wǔ dào jiāng jūn miào zhōng shāo zhǐ jì diàn. yǒu shī wèi zhèng: qíng láng qíng nǚ děng qíng chī, zhǐ wèi qíng qí shì yì qí.
原來開封府有一個常賣董貴，當日綰着一個籃兒，出城門外去，只見一個婆子在門前叫常賣，把着一件物事遞與董貴。是甚的？是一朵珠子結成的梔子花。那一夜朱真歸家，失下這朵珠花。婆婆私下撿得在手，不理會得直幾錢，要賣一兩貫錢作私房。董貴道：「要幾錢？」婆子道：「胡亂。」董貴道：「還你兩貫。」婆子道：「好。」董貴還了錢，徑將來使臣房裡，見了觀察，說道恁地。即時觀察把這朵梔子花徑來曹門裡，教周大郎、周媽媽看，認得是女兒臨死帶去的。即時差人捉婆子。婆子說：「兒子朱真不在。」當時搜捉朱真不見，卻在桑家瓦里看耍，被作公的捉了，解上開封府。包大尹送獄司勘問上件事情，朱真抵賴不得，一一招伏。當案薛孔目初擬朱真劫墳當斬，范二郎免死，刺配牢城營，未曾呈案。其夜夢見一神如五道將軍之狀，怒責薛孔目曰：「范二郎有何罪過，擬他刺配！快與他出脫了。」薛孔目醒來，大驚，改擬范二郎打鬼，與人命不同，事屬怪異，宜徑行釋放。包大尹看了，都依擬。范二郎歡天喜地回家。後來娶妻，不忘周勝仙之情，歲時到五道將軍廟中燒紙祭奠。有詩為證：情郎情女等情痴，只為情奇事亦奇。

ruò bǎ wú qíng yǒu qíng bǐ, wú qíng fān shì dé pián yí.
若把無情有情比，無情翻似得便宜。