yì yǒu shèng rén zhī dào sì yān: yǐ yán zhě shàng qí cí, yǐ dòng zhě shàng qí biàn, yǐ zhì qì zhě shàng qí xiàng, yǐ bǔ shì zhě shàng qí zhàn.
《易》有聖人之道四焉：以言者尚其辭，以動者尚其變，以制器者尚其象，以卜筮者尚其占。

shì yǐ jūn zǐ jiāng yǒu wèi yě, jiāng yǒu xíng yě, wèn yān ér yǐ yán, qí shòu mìng yě rú xiǎng. wú yǒu yuǎn jìn yōu shēn, suì zhī lái wù. fēi tiān xià zhī zhì jīng, qí shú néng yǔ yú cǐ. cān wǔ yǐ biàn, cuò zōng qí shù. tōng qí biàn, suì chéng tiān xià zhī wén jí qí shù, suì dìng tiān xià zhī xiàng. fēi tiān xià zhī zhì biàn, qí shú néng yǔ yú cǐ. yì wú sī yě, wú wèi yě, jì rán bù dòng, gǎn ér suì tōng tiān xià zhī gù. fēi tiān xià zhī zhì shén, qí shú néng yǔ yú cǐ.
是以君子將有為也，將有行也，問焉而以言，其受命也如響。無有遠近幽深，遂知來物。非天下之至精，其孰能與於此。參伍以變，錯綜其數。通其變，遂成天下之文；極其數，遂定天下之象。非天下之至變，其孰能與於此。《易》無思也，無為也，寂然不動，感而遂通天下之故。非天下之至神，其孰能與於此。

fū yì, shèng rén zhī suǒ yǐ jí shēn ér yán jǐ yě. wéi shēn yě, gù néng tōng tiān xià zhī zhì wéi jǐ yě, gù néng chéng tiān xià zhī wù wéi shén yě, gù bù jí ér sù, bù xíng ér zhì. zǐ yuē: yì yǒu shèng rén zhī dào sì yān zhě, cǐ zhī wèi yě.
夫《易》，聖人之所以極深而研幾也。唯深也，故能通天下之志；唯幾也，故能成天下之務；唯神也，故不疾而速，不行而至。子曰：「《易》有聖人之道四焉」者，此之謂也。