yǒu tiān dì, rán hòu wàn wù shēng yān. yíng tiān dì zhī jiān zhě wéi wàn wù, gù shòu zhī yǐ tún. tún zhě, yíng yě wù zhī shǐ shēng yě. wù shēng bì méng, gù shòu zhī yǐ méng. méng zhě, méng yě wù zhī zhì yě. wù zhì bù kě bù yǎng yě, gù shòu zhī yǐ xū. xū zhě, yǐn shí zhī dào yě. yǐn shí bì yǒu sòng, gù shòu zhī yǐ sòng. sòng bì yǒu zhòng qǐ, gù shòu zhī yǐ shī. shī zhě, zhòng yě. zhòng bì yǒu suǒ bǐ, gù shòu zhī yǐ bǐ. bǐ zhě, bǐ yě. bǐ bì yǒu suǒ chù, gù shòu zhī yǐ xiǎo chù. wù chù rán hòu yǒu lǐ, gù shòu zhī yǐ lǚ. lǚ ér tài rán hòu ān, gù shòu zhī yǐ tài. tài zhě, tōng yě. wù bù kě yǐ zhōng tōng, gù shòu zhī yǐ fǒu. wù bù kě yǐ zhōng fǒu, gù shòu zhī yǐ tóng rén. yǔ rén tóng zhě wù bì guī yān, gù shòu zhī yǐ dà yǒu. yǒu dà zhě bù kě yǐ yíng, gù shòu zhī yǐ qiān. yǒu dà ér néng qiān bì yù, gù shòu zhī yǐ yù. yù bì yǒu suí, gù shòu zhī yǐ suí. yǐ xǐ suí rén zhě bì yǒu shì, gù shòu zhī yǐ gǔ. gǔ zhě, shì yě. yǒu shì ér hòu kě dà, gù shòu zhī yǐ lín. lín zhě, dà yě. wù dà rán hòu kě guān, gù shòu zhī yǐ guān. kě guān ér hòu yǒu suǒ hé, gù shòu zhī yǐ shì kē. kē zhě, hé yě. wù bù kě gǒu hé ér yǐ, gù shòu zhī yǐ bì. bì zhě, shì yě. zhì shì rán hòu hēng zé jǐn yǐ, gù shòu zhī yǐ bō. bō zhě, bō yě. wù bù kě yǐ zhōng jǐn, bō, qióng shàng fǎn xià, gù shòu zhī yǐ fù. fù zé bù wàng yǐ, gù shòu zhī yǐ wú wàng. yǒu wú wàng rán hòu kě chù, gù shòu zhī yǐ dà chù. wù chù rán hòu kě yǎng, gù shòu zhī yǐ yí. yí zhě, yǎng yě. bù yǎng zé bù kě dòng, gù shòu zhī yǐ dà guò. wù bù kě yǐ zhōng guò, gù shòu zhī yǐ kǎn. kǎn zhě, xiàn yě. xiàn bì yǒu suǒ lì, gù shòu zhī yǐ lí. lí zhě, lì yě.
有天地，然後萬物生焉。盈天地之間者唯萬物，故受之以《屯》。《屯》者，盈也；物之始生也。物生必蒙，故受之以《蒙》。《蒙》者，蒙也；物之稚也。物稚不可不養也，故受之以《需》。《需》者，飲食之道也。飲食必有訟，故受之以《訟》。訟必有眾起，故受之以《師》。《師》者，眾也。眾必有所比，故受之以《比》。《比》者，比也。比必有所畜，故受之以《小畜》。物畜然後有禮，故受之以《履》。履而泰然後安，故受之以《泰》。《泰》者，通也。物不可以終通，故受之以《否》。物不可以終否，故受之以《同人》。與人同者物必歸焉，故受之以《大有》。有大者不可以盈，故受之以《謙》。有大而能謙必豫，故受之以《豫》。豫必有隨，故受之以《隨》。以喜隨人者必有事，故受之以《蠱》。《蠱》者，事也。有事而後可大，故受之以《臨》。《臨》者，大也。物大然後可觀，故受之以《觀》。可觀而後有所合，故受之以《噬嗑》。嗑者，合也。物不可苟合而已，故受之以《賁》。《賁》者，飾也。致飾然後亨則盡矣，故受之以《剝》。《剝》者，剝也。物不可以終盡，剝，窮上反下，故受之以《復》。復則不妄矣，故受之以《無妄》。有無妄然後可畜，故受之以《大畜》。物畜然後可養，故受之以《頤》。《頤》者，養也。不養則不可動，故受之以《大過》。物不可以終過，故受之以《坎》。《坎》者，陷也。陷必有所麗，故受之以《離》。《離》者，麗也。