fèn shēn tiě sè, fēi yá dǎo gē, qiàn tí shǎo jiǎo. dé kuì wēng zhī cōng ér zhèn hū léi, chéng yún cháo zhī yún ér sā jù báo.
奮身鐵色，飛崖倒戈，欠蹄少角。得聵翁之聰而震忽雷，乘雲巢之雲而撒巨雹。

yuǎn ruò kě qīn, ěr ér yù miǎo. niān sǐ chái tóu, wēi wén wǔ huǒ, ér qǐ lóng gōng zhī liè yàn.
遠若可親，邇而愈邈。拈死柴頭，煨文武火，而起龍宮之烈焰。

yǐ guǎng cháng shé, tán zhēn shèng dì, ér bèi tiān zǐ zhī ēn wò. huò wèi wèi mì ān pò ān, tiào lí mò yōng zhī kè jiā.
以廣長舌，談真聖諦，而被天子之恩渥。或謂為密庵破庵，跳籬驀墉之克家。

qǐ zhī shì xiū shuǐ huáng méi, hán shuāng lěng yàn zhī chāo zhuō zhě yě.
豈知是脩水黃梅，寒霜冷燄之超卓者也。