xiǎo tíng rì wǎn huā líng luò, yǐ hù wú liáo zhuāng liǎn báo. bǎo zhēng jīn yā rèn shēng chén,
小庭日晚花零落，倚户无聊妆脸薄。宝筝金鸭任生尘，

xiù huà gōng fū quán fàng què
绣画工夫全放却¤

yǒu shí qù zhe tóng xīn jié, wàn hèn qiān chóu wú chǔ shuō. dāng chū bù hé jǐn ráo yī,
有时觑著同心结，万恨千愁无处说。当初不合尽饶伊，

yíng de rú jīn cháng hèn bié.
赢得如今长恨别。

jiāng nán rì nuǎn bā jiāo zhǎn, měi rén zhé dé qīn cái jiǎn. shū chéng xiǎo jiǎn jì qíng rén,
江南日暖芭蕉展，美人折得亲裁剪。书成小简寄情人，

lín xíng gèng bǎ qīng qīng niǎn
临行更把轻轻撚¤

qí zhōng niǎn pò xiàng sī zì, què kǒng láng yí zōng bù shì. ruò hái cāi qiè qiàn rén shū,
其中撚破相思字，却恐郎疑踪不似。若还猜妾倩人书，

wù le píng shēng duō shǎo shì.
误了平生多少事。