rèn táng zì jì qīng, shǎo yǒu qí jié, yǐ chūn qiū jiào shòu, yǐn shēn bù shì. chǒng cān wèi hàn yáng tài shǒu, dào, xiān jiù jiā qí yān. táng bù yǔ yán, dàn yǐ jiǔ yī běn shuǐ yī yú zhì hù píng qián, zì bào sūn ér fú yú hù xià. zhǔ bù bái yǐ wéi jù ào, cān sī qí wèi yì, liáng jiǔ yuē:" táng zhì yī yú shuǐ zhě, yù yù tài shǒu qīng yě tóu yī běn jiǔ zhě, yù yù tài shǒu jī qiáng zōng yě bào sūn ér dàng hù zhě, yù yù tài shǒu kāi mén xù yòu yě." zhōng, cān qù bù yán. zhào zhēng bù zhì, jí zú, xiāng rén tú huà qí xíng, zhì jīn chēng rèn zhēng jūn yě.
任棠字季卿，少有奇节，以《春秋》教授，隐身不仕。宠参为汉阳太守，到，先就家俟焉。棠不与言，但以韭一本、水一盂置户屏前，自抱孙儿伏於户下。主簿白以为倨傲，参思其为意，良久曰：“棠置一盂水者，欲谕太守清也；投一本韭者，欲谕太守击强宗也；抱孙儿当户者，欲谕太守开门恤幼也。”终，参去不言。诏徵不至，及卒，乡人图画其形，至今称任徵君也。