róng qǐ qī zhě, bù zhī hé xǔ rén yě. lù qiú dài suǒ, gǔ qín ér gē. kǒng zǐ yóu yú tài shān, jiàn ér wèn zhī yuē: xiān shēng hé lè yě? duì yuē: wú lè shén duō. tiān shēng wàn wù, wéi rén wèi guì, wú dé wèi rén yǐ, shì yī lè yě. nán nǚ zhī bié, nán zūn nǚ bēi, gù yǐ nán wèi guì, wú jì dé wèi nán yǐ, shì èr lè yě. rén shēng yǒu bù jiàn yuē yuè, bù miǎn qiǎng bǎo zhě, wú jì yǐ xíng nián jiǔ shí yǐ, shì sān lè yě. pín zhě, shì zhī cháng yě, sǐ zhě, mín zhī zhōng yě. jū cháng yǐ dài zhōng, hé bù lè yě.
榮啟期者，不知何許人也。鹿裘帶索，鼓琴而歌。孔子游於泰山，見而問之曰：「先生何樂也？」對曰：「吾樂甚多。天生萬物，唯人為貴，吾得為人矣，是一樂也。男女之別，男尊女卑，故以男為貴，吾既得為男矣，是二樂也。人生有不見曰月，不免襁褓者，吾既已行年九十矣，是三樂也。貧者，士之常也，死者，民之終也。居常以待終，何不樂也。」