líng wáng nüè, bái gōng zǐ zhāng zhòu jiàn. wáng huàn zhī, wèi shǐ lǎo yuē: wú yù yǐ zi zhāng zhī jiàn, ruò hé? duì yuē: yòng zhī shí nán, yǐ zhī yì yǐ. ruò jiàn, jūn zé yuē yú zuǒ zhí guǐ zhōng, yòu zhí shāng gōng, fán bǎi zhēn jiàn, wú jǐn wén zhī yǐ, níng wén tā yán?
靈王虐，白公子張驟諫。王患之，謂史老曰：「吾欲已子張之諫，若何？」對曰：「用之實難，已之易矣。若諫，君則曰余左執鬼中，右執殤宮，凡百箴諫，吾盡聞之矣，寧聞他言？」

bái gōng yòu jiàn, wáng rú shǐ lǎo zhī yán. duì yuē: xī yīn wǔ dīng néng sǒng qí dé, zhì yú shén míng, yǐ rù yú hé, zì hé cú bó, yú shì hū sān nián, mò yǐ sī dào. qīng shì huàn zhī, yuē: wáng yán yǐ chū lìng yě, ruò bù yán, shì wú suǒ bǐng lìng yě. wǔ dīng yú shì zuò shū, yuē: yǐ yú zhèng sì fāng, yú kǒng dé zhī bù lèi, zī gù bù yán. rú shì ér yòu shǐ yǐ xiàng mèng páng qiú sì fāng zhī xián, dé fù shuō yǐ lái, shēng yǐ wèi gōng, ér shǐ zhāo xī guī jiàn, yuē: ruò jīn, yòng nǚ zuò lì. ruò jīn shuǐ, yòng nǚ zuò zhōu. ruò tiān hàn yòng nǚ zuò lín yǔ. qǐ nǎi xīn, wò zhèn xīn. ruò yào bù míng xuàn, jué jí bù liào. ruò xiǎn bù shì dì, jué zú yòng fǎng. ruò wǔ dīng zhī shén míng yě, qí shèng zhī ruì guǎng yě, qí zhì zhī bù jiù yě, yóu zì wèi wèi yì, gù sān nián mò yǐ sī dào. jì dé dào, yóu bù gǎn zhuān zhì, shǐ yǐ xiàng páng qiú shèng rén. jì dé yǐ wèi fǔ, yòu kǒng qí huāng shī yí wàng, gù shǐ zhāo xī guī huì zhēn jiàn, yuē: bì jiāo xiū yú, wú yú qì yě. jīn jūn huò zhě wèi jí wǔ dīng, ér è guī jiàn zhě, bù yì nán hū!
白公又諫，王如史老之言。對曰：「昔殷武丁能聳其德，至於神明，以入於河，自河徂亳，於是乎三年，默以思道。卿士患之，曰：『王言以出令也，若不言，是無所稟令也。』武丁於是作書，曰：『以余正四方，余恐德之不類，茲故不言。』如是而又使以象夢旁求四方之賢，得傅說以來，升以為公，而使朝夕規諫，曰：『若金，用女作礪。若津水，用女作舟。若天旱』用女作霖雨。啟乃心，沃朕心。若藥不瞑眩，厥疾不廖。若跣不視地，厥足用仿。』若武丁之神明也，其聖之睿廣也，其智之不疚也，猶自謂未乂，故三年默以思道。既得道，猶不敢專制，使以象旁求聖人。既得以為輔，又恐其荒失遺忘，故使朝夕規誨箴諫，曰：『必交修余，無餘棄也。』今君或者未及武丁，而惡規諫者，不亦難乎！

qí huán jìn wén, jiē fēi sì yě, hái zhěn zhū hóu, bù gǎn yín yì, xīn lèi dé yīn, yǐ dé yǒu guó. jìn chén jiàn, yuǎn chén bàng, yú rén sòng, yǐ zì gào yě. shì yǐ qí rù yě, sì fēng bù bèi yī tóng, ér zhì yú yǒu jī tián, yǐ shǔ zhū hóu, zhì yú jīn wèi lìng jūn. huán wén jiē rán, jūn bù dù yōu yú èr lìng jūn, ér yù zì yì yě, wú nǎi bù kě hū? zhōu shī yǒu zhī yuē: fú gōng fú qīn, shù mín fú xìn. chén jù mín zhī bù xìn jūn yě, gù bù gǎn bù yán. bù rán, hé jí qí yǐ yán qǔ zuì yě?
「齊桓、晉文，皆非嗣也，還軫諸侯，不敢淫逸，心類德音，以德有國。近臣諫，遠臣謗，輿人誦，以自誥也。是以其入也，四封不備一同，而至於有畿田，以屬諸侯，至於今為令君。桓、文皆然，君不度憂於二令君，而欲自逸也，無乃不可乎？《周詩》有之曰：『弗躬弗親，庶民弗信。』臣懼民之不信君也，故不敢不言。不然，何急其以言取罪也？」

wáng bìng zhī, yuē: zi fù yǔ. bù gǔ suī bù néng yòng, wú yìn zhì zhī yú ěr. duì yuē: lài jūn yòng zhī yě, gù yán. bù rán, bā pǔ zhī xī máo sì xiàng, qí kě jǐn hū, qí yòu yǐ guī wèi zhèn yě? suì qū ér tuì, guī, dù mén bù chū. qī yuè, nǎi yǒu gān xī zhī luàn, líng wáng sǐ zhī.
王病之，曰：「子復語。不穀雖不能用，吾慭置之於耳。」對曰：「賴君用之也，故言。不然，巴浦之犀、犛、兕、象，其可盡乎，其又以規為瑱也？」遂趨而退，歸，杜門不出。七月，乃有乾溪之亂，靈王死之。