sì nián, wáng zhào fàn lǐ ér wèn yān, yuē: xiān rén jiù shì, bù gǔ jí wèi. wú nián jì shǎo, wèi yǒu héng cháng, chū zé qín huāng, rù zé jiǔ huāng. wú bǎi xìng zhī bù tú, wéi zhōu yǔ chē. shàng tiān jiàng huò yú yuè, wěi zhì yú wú. wú rén zhī nà bù gǔ, yì yòu shén yān. wú yù yǔ zi móu zhī, qí kě hū? duì yuē: wèi kě yě. lí wén zhī, shàng dì bù kǎo, shí fǎn shì shǒu, qiáng suǒ zhě bù xiáng, dé shí bù chéng, fǎn shòu qí yāng. shī dé miè míng, liú zǒu sǐ wáng. yǒu duó, yǒu yǔ, yǒu bù yǔ, wáng wú zǎo tú. fū wú, jūn wáng zhī wú yě, wáng ruò zǎo tú zhī, qí shì yòu jiāng wèi kě zhī yě. wáng yuē: nuò.
四年，王召范蠡而問焉，曰：「先人就世，不穀即位。吾年既少，未有恆常，出則禽荒，入則酒荒。吾百姓之不圖，唯舟與車。上天降禍于越，委制於吳。吳人之那不穀，亦又甚焉。吾欲與子謀之，其可乎？」對曰：「未可也。蠡聞之，上帝不考，時反是守，強索者不祥，得時不成，反受其殃。失德滅名，流走死亡。有奪，有予，有不予，王無蚤圖。夫吳，君王之吳也，王若蚤圖之，其事又將未可知也。」王曰：「諾。」