sì nián, wáng zhào fàn lǐ ér wèn yān, yuē:" xiān rén jiù shì, bù gǔ jí wèi. wú nián jì shǎo, wèi yǒu héng cháng, chū zé qín huāng, rù zé jiǔ huāng. wú bǎi xìng zhī bù tú, wéi zhōu yǔ chē. shàng tiān jiàng huò yú yuè, wěi zhì yú wú. wú rén zhī nà bù gǔ, yì yòu shén yān. wú yù yǔ zi móu zhī, qí kě hū?" duì yuē:" wèi kě yě. lí wén zhī, shàng dì bù kǎo, shí fǎn shì shǒu, qiáng suǒ zhě bù xiáng, de shí bù chéng, fǎn shòu qí yāng. shī dé miè míng, liú zǒu sǐ wáng. yǒu duó, yǒu yǔ, yǒu bù yǔ, wáng wú zǎo tú. fū wú, jūn wáng zhī wú yě, wáng ruò zǎo tú zhī, qí shì yòu jiāng wèi kě zhī yě." wáng yuē:" nuò."
四年，王召范蠡而问焉，曰：“先人就世，不穀即位。吾年既少，未有恒常，出则禽荒，入则酒荒。吾百姓之不图，唯舟与车。上天降祸于越，委制于吴。吴人之那不穀，亦又甚焉。吾欲与子谋之，其可乎？”对曰：“未可也。蠡闻之，上帝不考，时反是守，强索者不祥，得时不成，反受其殃。失德灭名，流走死亡。有夺，有予，有不予，王无蚤图。夫吴，君王之吴也，王若蚤图之，其事又将未可知也。”王曰：“诺。”