jì kāng zi wèn yú gōng fù wén bó zhī mǔ yuē:" zhǔ yì yǒu yǐ yǔ féi yě." duì yuē:" wú néng lǎo ér yǐ, hé yǐ yǔ zi." kāng zǐ yuē:" suī rán, féi yuàn yǒu wén yú zhǔ." duì yuē:" wú wén zhī xiān gū yuē:' jūn zǐ néng láo, hòu shì yǒu jì.'" zi xià wén zhī, yuē:" shàn zāi! shāng wén zhī yuē:' gǔ zhī jià zhě, bù jí jiù gū, wèi zhī bù xìng.' fū fù, xué yú jiù gū zhě yě."
季康子问于公父文伯之母曰：“主亦有以语肥也。”对曰：“吾能老而已，何以语子。”康子曰：“虽然，肥愿有闻于主。”对曰：“吾闻之先姑曰：‘君子能劳，后世有继。’”子夏闻之，曰：“善哉！商闻之曰：‘古之嫁者，不及舅、姑，谓之不幸。’夫妇，学于舅、姑者也。”