qū dào shì jì. yǒu jí, zhào qí zōng lǎo ér shǔ zhī, yuē:" jì wǒ bì yǐ jì." jí xiáng, zōng lǎo jiàng jiàn jì, qū jiàn mìng qù zhī. zōng lǎo yuē:" fū zǐ shǔ zhī." zi mù yuē:" bù rán. fū zǐ chéng chǔ guó zhī zhèng, qí fǎ xíng zài mín xīn ér cáng zài wáng fǔ, shàng zhī kě yǐ bǐ xiān wáng, xià zhī kě yǐ xùn hòu shì, suī wēi chǔ guó, zhū hóu mò bù yù. qí jì diǎn yǒu zhī yuē: guó jūn yǒu niú xiǎng, dài fū yǒu yáng kuì, shì yǒu tún quǎn zhī diàn, shù rén yǒu yú zhì zhī jiàn, biān dòu pú hǎi zé shàng xià gòng zhī, bù xiū zhēn yì, bù chén shù chǐ. fū zǐ bù yǐ qí sī yù gàn guó zhī diǎn." suì bù yòng.
屈到嗜芰。有疾，召其宗老而属之，曰：“祭我必以芰。”及祥，宗老将荐芰，屈建命去之。宗老曰：“夫子属之。”子木曰：“不然。夫子承楚国之政，其法刑在民心而藏在王府，上之可以比先王，下之可以训后世，虽微楚国，诸侯莫不誉。其祭典有之曰：国君有牛享，大夫有羊馈，士有豚犬之奠，庶人有鱼炙之荐，笾豆、脯醢则上下共之，不羞珍异，不陈庶侈。夫子不以其私欲干国之典。”遂不用。