wēn zhī huì, jìn rén zhí wèi chéng gōng guī zhī yú zhōu. jìn hóu qǐng shā zhī, wáng yuē: bù kě. fū zhèng zì shàng xià zhě yě, shàng zuò zhèng ér xià xíng zhī bù nì, gù shàng xià wú yuàn. jīn shū fù zuò zhèng ér bù xíng, wú nǎi bù kě hū? fū jūn chén wú yù, jīn yuán xuǎn suī zhí, bù kě tīng yě. jūn chén jiē yù, fù zǐ jiāng yù, shì wú shàng xià yě. ér shū fù tīng zhī, yī nì yǐ. yòu wèi chén shā qí jūn, qí ān yōng xíng? bù xíng ér bù yōng, zài nì yǐ. yī hé zhū hóu ér yǒu zài nì zhèng, yú jù qí wú hòu. bù rán, yú hé sī yú wèi hóu? jìn rén nǎi guī wèi hóu.
溫之會，晉人執衛成公歸之於周。晉侯請殺之，王曰：「不可。夫政自上下者也，上作政而下行之不逆，故上下無怨。今叔父作政而不行，無乃不可乎？」夫君臣無獄，今元咺雖直，不可聽也。君臣皆獄，父子將獄，是無上下也。而叔父聽之，一逆矣。又為臣殺其君，其安庸刑？布刑而不庸，再逆矣。一合諸侯而有再逆政，余懼其無後。不然，余何私於衛侯？」晉人乃歸衛侯。