wēn zhī huì, jìn rén zhí wèi chéng gōng guī zhī yú zhōu. jìn hóu qǐng shā zhī, wáng yuē:" bù kě. fū zhèng zì shàng xià zhě yě, shàng zuò zhèng ér xià xíng zhī bù nì, gù shàng xià wú yuàn. jīn shū fù zuò zhèng ér bù xíng, wú nǎi bù kě hū?" fū jūn chén wú yù, jīn yuán xuǎn suī zhí, bù kě tīng yě. jūn chén jiē yù, fù zǐ jiāng yù, shì wú shàng xià yě. ér shū fù tīng zhī, yī nì yǐ. yòu wèi chén shā qí jūn, qí ān yōng xíng? bù xíng ér bù yōng, zài nì yǐ. yī hé zhū hóu ér yǒu zài nì zhèng, yú jù qí wú hòu. bù rán, yú hé sī yú wèi hóu?" jìn rén nǎi guī wèi hóu.
温之会，晋人执卫成公归之于周。晋侯请杀之，王曰：“不可。夫政自上下者也，上作政而下行之不逆，故上下无怨。今叔父作政而不行，无乃不可乎？”夫君臣无狱，今元咺虽直，不可听也。君臣皆狱，父子将狱，是无上下也。而叔父听之，一逆矣。又为臣杀其君，其安庸刑？布刑而不庸，再逆矣。一合诸侯而有再逆政，余惧其无后。不然，余何私于卫侯？”晋人乃归卫侯。