zhào líng wú nǚ zhě, hào mèng yáo wú guǎng zhī nǚ, zhào wǔ líng wáng zhī hòu yě. chū, wǔ líng wáng qǔ hán wáng nǚ wèi fū rén, shēng zǐ zhāng, lì yǐ wéi hòu, zhāng wèi tài zǐ. wáng cháng mèng jiàn chǔ nǚ, gǔ sè ér gē, yuē:" měi rén yíng yíng xī, yán ruò sháo zhī róng, mìng xī mìng xī, féng tiān shí ér shēng, céng mò wǒ yíng yíng." yì rì, wáng yǐn jiǔ lè, shù yán suǒ mèng, xiǎng jiàn qí rén, wú guǎng wén zhī, nǎi yīn hòu ér rù qí nǚ mèng yáo, shén yǒu sè yān, wáng ài xìng zhī, bù néng lí, shù nián, shēng zǐ hé. mèng yáo shù wēi yán hòu yǒu yín yì, tài zǐ wú cí xiào zhī xíng, wáng nǎi fèi hòu yǔ tài zǐ, ér lì mèng yáo wèi huì hòu, yǐ hé wéi wáng, shì wèi huì wén wáng. wǔ líng wáng zì hào zhǔ fù, fēng zhāng yú dài, hào ān yáng jūn. sì nián, cháo qún chén, ān yáng jūn lái zhāo, zhǔ fù cóng páng guān kuī, qún chén zōng shì jiàn zhāng léi rán yě, fǎn chén yú dì, xīn lián zhī. shì shí huì hòu sǐ jiǔ ēn shuāi, nǎi yù fēn zhào ér wáng zhāng yú dài, jì wèi jué ér chuò. zhǔ fù yóu shā qiū gōng, zhāng yǐ qí tú zuò luàn, lǐ duì nǎi qǐ sì yì zhī bīng jī zhāng, zhāng zǒu zhǔ fù, zhǔ fù bì zhī, duì yīn wéi zhǔ fù gōng. jì shā zhāng, nǎi xiāng yǔ móu yuē:" yǐ zhāng wéi zhǔ fù, jí jiě bīng, wú shǔ yí yǐ." nǎi suì wéi zhǔ fù, zhǔ fù yù chū bù dé, yòu bù dé shí, nǎi tàn què ér shí zhī, sān yuè yú, suì è sǐ shā qiū gōng. shī yuē:" liú yán yǐ duì, kòu rǎng shì nèi." yán bù shàn zhī cóng nèi chū yě.
赵灵吴女者，号孟姚吴广之女，赵武灵王之后也。初，武灵王娶韩王女为夫人，生子章，立以为后，章为太子。王尝梦见处女，鼓瑟而歌，曰：“美人荧荧兮，颜若苕之荣，命兮命兮，逢天时而生，曾莫我嬴嬴。”异日，王饮酒乐，数言所梦，想见其人，吴广闻之，乃因后而入其女孟姚，甚有色焉，王爱幸之，不能离，数年，生子何。孟姚数微言后有淫意，太子无慈孝之行，王乃废后与太子，而立孟姚为惠后，以何为王，是为惠文王。武灵王自号主父，封章于代，号安阳君。四年，朝群臣，安阳君来朝，主父从旁观窥，群臣宗室见章儽然也，反臣于弟，心怜之。是时惠后死久恩衰，乃欲分赵而王章于代，计未决而辍。主父游沙丘宫，章以其徒作乱，李兑乃起四邑之兵击章，章走主父，主父闭之，兑因围主父宫。既杀章，乃相与谋曰：“以章围主父，即解兵，吾属夷矣。”乃遂围主父，主父欲出不得，又不得食，乃探雀而食之，三月余，遂饿死沙丘宫。诗曰：“流言以对，寇攘式内。”言不善之从内出也。

sòng yuē: wú nǚ sháo yán, shén wù zhào líng, jì jiàn bì jìn, huò xīn nǎi shēng, fèi hòu xìng róng, zi hé shì chéng, zhǔ bì shā qiū, guó yǐ luàn qīng.
颂曰：吴女苕颜，神寤赵灵，既见嬖近，惑心乃生，废后兴戎，子何是成，主闭沙丘，国以乱倾。