wén wáng qǐn jí, zhào tài gōng wàng, tài zǐ fā zài cè, yuē: wū hū! tiān jiāng qì yǔ, zhōu zhī shè jì jiāng yǐ shǔ rǔ, jīn yǔ yù shī zhì dào zhī yán, yǐ míng chuán zhī zǐ sūn.　
文王寢疾，召太公望，太子發在側，曰：「嗚呼！天將棄予，周之社稷將以屬汝，今予欲師至道之言，以明傳之子孫。」　

tài gōng yuē: wáng hé suǒ wèn? wén wáng yuē: xiān shèng zhī dào, qí suǒ zhǐ, qí suǒ qǐ, kě dé wén hū?　
太公曰：「王何所問？」文王曰：「先聖之道，其所止，其所起，可得聞乎？」　

tài gōng yuē: jiàn shàn ér dài, shí zhì ér yí, zhī fēi ér chù, cǐ sān zhě, dào zhī suǒ zhǐ yě. róu ér jìng, gōng ér jìng, qiáng ér ruò, rěn ér gāng, cǐ sì zhě, dào zhī suǒ qǐ yě. gù yì shèng yù zé chāng, yù shèng yì zé wáng, jìng shèng dài zé jí, dài shèng jìng zé miè.　
太公曰：「見善而怠，時至而疑，知非而處，此三者，道之所止也。柔而靜，恭而敬，強而弱，忍而剛，此四者，道之所起也。故義勝欲則昌，欲勝義則亡，敬勝怠則吉，怠勝敬則滅。」