wén wáng qǐn jí, zhào tài gōng wàng, tài zǐ fā zài cè, yuē:" wū hū! tiān jiàng qì yǔ, zhōu zhī shè jì jiāng yǐ shǔ rǔ, jīn yǔ yù shī zhì dào zhī yán, yǐ míng chuán zhī zǐ sūn."　
文王寝疾，召太公望，太子发在侧，曰：“呜呼！天将弃予，周之社稷将以属汝，今予欲师至道之言，以明传之子孙。”　

tài gōng yuē:" wáng hé suǒ wèn?" wén wáng yuē:" xiān shèng zhī dào, qí suǒ zhǐ, qí suǒ qǐ, kě dé wén hū?"　
太公曰：“王何所问？”文王曰：“先圣之道，其所止，其所起，可得闻乎？”　

tài gōng yuē:" jiàn shàn ér dài, shí zhì ér yí, zhī fēi ér chù, cǐ sān zhě, dào zhī suǒ zhǐ yě. róu ér jìng, gōng ér jìng, qiáng ér ruò, rěn ér gāng, cǐ sì zhě, dào zhī suǒ qǐ yě. gù yì shèng yù zé chāng, yù shèng yì zé wáng, jìng shèng dài zé jí, dài shèng jìng zé miè."　
太公曰：“见善而怠，时至而疑，知非而处，此三者，道之所止也。柔而静，恭而敬，强而弱，忍而刚，此四者，道之所起也。故义胜欲则昌，欲胜义则亡，敬胜怠则吉，怠胜敬则灭。”