mèng zǐ yuē: shì shú wèi dà? shì qīn wèi dà shǒu shú wèi dà? shǒu shēn wèi dà. bù shī qí shēn ér néng shì qí qīn zhě, wú wén zhī yǐ shī qí shēn ér néng shì qí qīn zhě, wú wèi zhī wén yě. shú bù wèi shì? shì qīn, shì zhī běn yě shú bù wèi shǒu? shǒu shēn, shǒu zhī běn yě. zēng zǐ yǎng céng xī, bì yǒu jiǔ ròu. jiāng chè, bì qǐng suǒ yǔ. wèn yǒu yú, bì yuē yǒu. céng xī sǐ, céng yuán yǎng zēng zǐ, bì yǒu jiǔ ròu. jiāng chè, bù qǐng suǒ yǔ. wèn yǒu yú, yuē: wáng yǐ. jiāng yǐ fù jìn yě. cǐ suǒ wèi yǎng kǒu tǐ zhě yě. ruò zēng zǐ, zé kě wèi yǎng zhì yě. shì qīn ruò zēng zǐ zhě, kě yě.
孟子曰：「事孰為大？事親為大；守孰為大？守身為大。不失其身而能事其親者，吾聞之矣；失其身而能事其親者，吾未之聞也。孰不為事？事親，事之本也；孰不為守？守身，守之本也。曾子養曾皙，必有酒肉。將徹，必請所與。問有餘，必曰『有』。曾皙死，曾元養曾子，必有酒肉。將徹，不請所與。問有餘，曰：『亡矣』。將以復進也。此所謂養口體者也。若曾子，則可謂養志也。事親若曾子者，可也。」