hàn wǔ dì mò nián, dào zéi zī qǐ, dà qún zhì shù qiān rén, xiǎo qún yǐ bǎi shù. shàng shǐ shǐ zhě yī xiù yī, chí jié hǔ fú, fā bīng yǐ xìng jī, zhǎn shǒu dà bù huò zhì wàn yú jí, yú shì zuò shěn mìng fǎ, yuē: qún dào qǐ bù fā jué, jué ér fú bǔ mǎn pǐn zhě, èr qiān dàn yǐ xià zhì xiǎo lì zhǔ zhě jiē sǐ. qí hòu xiǎo lì wèi zhū, suī yǒu dào, fú gǎn fā, kǒng bù néng dé, zuò kè lèi fǔ, fǔ yì shǐ bù yán. gù dào zéi jìn duō, shàng xià xiāng wèi nì, yǐ bì wén fǎ yān. guāng wǔ shí, qún dào chù chù bìng qǐ. qiǎn shǐ zhě xià jùn guó, tīng qún dào zì xiāng jiū tī, wǔ rén gòng zhǎn yī rén zhě chú qí zuì. lì suī dòu liú huí bì gù zòng zhě, jiē wù wèn, tīng yǐ qín tǎo wèi xiào. qí mù shǒu lìng zhǎng zuò jiè nèi yǒu dào zéi ér bù shōu bǔ zhě, jí yǐ wèi nuò juān chéng wěi shǒu zhě, jiē bù yǐ wèi fù, dàn qǔ huò zéi duō shǎo wèi diàn zuì, wéi bì nì zhě nǎi zuì zhī. yú shì gèng xiāng zhuī bǔ, zéi bìng jiě sàn. cǐ èr shì jūn wèi zhì dào, ér wǔ dì zhī yán, bù ruò guāng wǔ zhī kuān, qí xiào kě dǔ yě.
漢武帝末年，盜賊滋起，大群至數千人，小群以百數。上使使者衣繡衣，持節虎符，發兵以興擊，斬首大部或至萬餘級，於是作「沈命法」，曰：「群盜起不發覺，覺而弗捕滿品者，二千石以下至小吏主者皆死。」其後小吏畏誅，雖有盜，弗敢發，恐不能得，坐課累府，府亦使不言。故盜賊浸多，上下相為匿，以避文法焉。光武時，群盜處處並起。遣使者下郡國，聽群盜自相糾擿，五人共斬一人者除其罪。吏雖逗留迴避故縱者，皆勿問，聽以禽討為效。其牧守令長坐界內有盜賊而不收捕者，及以畏懦捐城委守者，皆不以為負，但取獲賊多少為殿最，唯蔽匿者乃罪之。於是更相追捕，賊並解散。此二事均為治盜，而武帝之嚴，不若光武之寬，其效可睹也。