lì tài zǐ sǐ, wǔ dì zhuī huǐ, wèi zhī zú jiāng chōng jiā, huáng mén sū wén zhù chōng zèn tài zǐ, zhì yú fén shā zhī. lǐ shòu rú bīng rèn yú tài zǐ, yì yǐ tā shì zú. tián qiān qiū yǐ yī yán zhì wéi chéng xiàng, yòu zuò sī zǐ gōng, wèi guī lái wàng sī zhī tái. rán qí gū sūn qiú xì yú jùn dǐ, dú bù néng shì zhī, zhì yú yè tíng lìng yǎng shì ér bù wèn yě, qǐ fēi hàn fǎ zhì yán, jì zuò tài zǐ yǐ fǎn nì zhī zuì, suī xīn zhī qí yuān, ér yǒu suǒ bù shè zhě hū?
戾太子死，武帝追悔，为之族江充家，黄门苏文助充谮太子，至于焚杀之。李寿如兵刃于太子，亦以他事族。田千秋以一言至为丞相，又作思子宫，为归来望思之台。然其孤孙囚系于郡邸，独不能释之，至于掖庭令养视而不问也，岂非汉法至严，既坐太子以反逆之罪，虽心知其冤，而有所不赦者乎？