chūn qiū zhī shì, liè guó zhī jūn shī shǒu shè jì, qí guó jiē jí rì gǎi lì jūn, wú xū wèi yǐ qí zhě. wéi lǔ zhāo gōng wèi jì sūn yì rú suǒ zhú ér yě yú qí, yòu shì jìn, fán bā nián nǎi méi. yì rú zài guó shè shì zhǔ jì, suì jù cóng zhě zhī yī lǚ ér guī zhī yú gān hóu. gōng hōng zhī míng nián, sàng hái gù guó, rán hòu qí dì gōng zǐ sòng shǐ jí wèi, tā guó wú cǐ bǐ yě. qǐ fēi lǔ bǐng zhōu lǐ, suī bù xìng zhú jūn, yóu cún jué wèi, ér bù gǎn jué zhī hū? qí hòu āi gōng sūn yú yuè, zuǒ chuán zhōng yú shì nián, bù zhī dào gōng yǐ hé shí lì yě.
春秋之世，列國之君失守社稷，其國皆即日改立君，無虛位以俟者。惟魯昭公為季孫意如所逐而也於齊，又適晉，凡八年乃沒。意如在國攝事主祭，歲具從者之衣履而歸之於乾侯。公薨之明年，喪還故國，然後其弟公子宋始即位，他國無此比也。豈非魯秉周禮，雖不幸逐君，猶存厥位，而不敢絕之乎？其後哀公孫于越，《左傳》終於是年，不知悼公以何時立也。