rén chén yǐn gǔ guī jiè, dāng jìn qǔ qián dài, zé shì shì xiāng jiē, yán zhī zhě yǒu zhèng, tīng zhī zhě zú yǐ jiān. shī yuē: yīn jiān bù yuǎn, zài xià hòu zhī shì. zhōu shū yuē: jīn wéi yīn zhuì jué mìng, wǒ qí kě bù dà jiān! yòu yuē: wǒ bù kě bù jiān yú yǒu yīn. yòu yuē: yǒu yīn shòu tiān mìng, wéi yǒu lì nián, wéi bù jìng jué dé, nǎi zǎo zhuì jué mìng. zhōu gōng zuò wú yì, chēng shāng sān zōng. hàn zǔ mìng qún chén yán wú suǒ yǐ yǒu tiān xià, xiàng shì suǒ yǐ shī tiān xià, mìng lù jiǎ zhe qín suǒ yǐ shī tiān xià. zhāng shì zhī wèi wén dì yán qín hàn zhī jiān shì, qín suǒ yǐ shī, hàn suǒ yǐ xìng. jiǎ shān jiè qín wèi yù. jiǎ yì qǐng rén zhǔ yǐn shāng zhōu qín shì ér guān zhī. wèi zhèng gōng shàng shū yú tài zōng yún: fāng suí zhī wèi luàn, zì wèi bì wú luàn fāng suí zhī wèi wáng, zì wèi bì wú wáng. chén yuàn dāng jīn dòng jìng yǐ suí wèi jiān. mǎ zhōu yún: yáng dì xiào qí, wèi zhī shī guó, jīn zhī shì yáng dì, yì yóu yáng dì zhī shì qí, wèi yě. zhāng xuán sù jiàn tài zōng zhì luò yáng gōng yuē: gān yáng bì gōng, suí rén jiě tǐ, kǒng bì xià zhī guò, shén yú yáng dì. ruò cǐ yì bù xī, tóng guī yú luàn ěr! kǎo shī shū fǎn zài jí hàn táng zhū míng chén zhī lùn, yǒu guó zhě zhī guī jìng yě, yì lùn zhī chén, yí yǐ wèi fǎ.
人臣引古規戒，當近取前代，則事勢相接，言之者有證，聽之者足以監。《詩》曰：「殷監不遠，在夏後之世。」《周書》曰：「今惟殷墜厥命，我其可不大監！」又曰：「我不可不監於有殷。」又曰：「有殷受天命，惟有歷年，惟不敬厥德，乃早墜厥命。」周公作《無逸》，稱商三宗。漢祖命群臣言吾所以有天下，項氏所以失天下，命陸賈著秦所以失天下。張釋之為文帝言秦、漢之間事，秦所以失，漢所以興。賈山借秦為喻。賈誼請人主引商、周、秦事而觀之。魏鄭公上書於太宗云：「方隋之未亂，自謂必無亂；方隋之未亡，自謂必無亡。臣願當今動靜以隋為監。」馬周云：「煬帝笑齊，魏之失國，今之視煬帝，亦猶煬帝之視齊，魏也。」張玄素諫太宗治洛陽宮曰：「乾陽畢功，隋人解體，恐陛下之過，甚於煬帝。若此役不息，同歸於亂耳！」考《詩》、《書》反載及漢、唐諸名臣之論，有國者之龜鏡也，議論之臣，宜以為法。