hàn gāo zǔ nù xiāo hé, wèi wáng wèi wèi yuē: lǐ sī xiāng qín huáng dì, yǒu shàn guī zhǔ, yǒu è zì yǔ, jīn xiāng guó qǐng wú yuàn yǐ zì mèi yú mín, gù xì zhì zhī. wèi wèi yuē: qín yǐ bù wén qí guò wáng tiān xià, lǐ sī zhī fēn guò, yòu hé zú fǎ zāi! táng tài zōng yí sān pǐn yǐ shàng qīng wèi wáng, zé zhī yuē: wǒ jiàn suí jiā zhū wáng, yī pǐn yǐ xià jiē bù miǎn qí zhì dùn, wǒ zì bù xǔ ér zi zòng héng ěr. wèi zhèng gōng yuē: suí gāo zǔ bù zhī lǐ yì, chǒng zòng zhū zi, shǐ xíng fēi lǐ, xún jiē zuì chù, bù kě yǐ wèi fǎ, yì hé zú dào! guān gāo zǔ tài zōng yī shí shī yán, èr chén néng yòng qí suǒ yán suí jí guī zhèng, yǔ yì jì zhí, yú jī qiè zhòng yǒu wǎn shùn tǐ, kě wèi dé jiàn zhēng zhī dà yì. suī wēi èr dì, qí shú bù jiàng xīn yǐ tīng hū!
漢高祖怒蕭何，謂王衛尉曰：「李斯相秦皇帝，有善歸主，有惡自予，今相國請吾苑以自媚於民，故系治之。」衛尉曰：「秦以不聞其過亡天下，李斯之分過，又何足法哉！」唐太宗疑三品以上輕魏王，責之曰：「我見隋家諸王，一品以下皆不免其躓頓，我自不許兒子縱橫耳。」魏鄭公曰：「隋高祖不知禮義，寵縱諸子，使行非禮，尋皆罪黜，不可以為法，亦何足道！」觀高祖、太宗一時失言，二臣能用其所言隨即規正，語意既直，於激切中有婉順體，可謂得諫爭之大義。雖微二帝，其孰不降心以聽乎！