xiáng fú yǐ hòu, fán tiān shū lǐ wén gōng guàn diǎn cè jì sì xún xìng xiáng ruì sòng shēng zhī shì, wáng wén zhèng gōng dàn shí wèi cān zhèng zǎi xiàng, wú yī bù yù. guān zì shì láng zhì tài bǎo, gōng xīn zhī dé zuì yú qīng yì, ér gù liàn huàn shī, bù néng jué qù. jí qí lín zhōng, nǎi yù xuē fà sēng fú yǐ liǎn, hé suǒ bǔ zāi? wèi yě zèng shī, suǒ wèi" xī sì dōng fēng jīn yǐ le, hǎo lái xiāng bàn chì sōng yóu", kě wèi jūn zǐ ài rén yǐ dé, qí zhēn jiè zhī yì shēn yǐ. ōu yáng gōng shén dào bēi, xī yǐn ér bù shū, gài bù kě shū yě. suī chí shēn gōng qīng, wú yī kě yì, rán tè zhāng yǔ kǒng guāng hú guǎng zhī liú yún.
祥符以后，凡天书礼文、宫观典册、祭祀巡幸、祥瑞颂声之事，王文正公旦实为参政宰相，无一不预。官自侍郎至太保，公心知得罪于清议，而固恋患失，不能决去。及其临终，乃欲削发僧服以敛，何所补哉？魏野赠诗，所谓“西祀东封今已了，好来相伴赤松游”，可谓君子爱人以德，其箴戒之意深矣。欧阳公神道碑，悉隐而不书，盖不可书也。虽持身公清，无一可议，然特张禹、孔光、胡广之流云。