wén zhāng yī xiǎo jì, yú dào wèi wèi zūn. suī dù zi měi yǒu jī ér yún, rán yào wèi shī yán, bù kě yǐ xùn. wén zhāng qǐ xiǎo shì zāi! yì bì zhī tuàn yán: gāng róu jiāo cuò, tiān wén yě wén míng yǐ zhǐ, rén wén yě. guān hū tiān wén, yǐ chá shí biàn guān hū rén wén, yǐ huà chéng tiān xià. kǒng zǐ chēng dì yáo huàn hū yǒu wén zhāng. zi gòng yuē: tiān zǐ zhī wén zhāng, kě dé ér wén. shī měi wèi wǔ gōng, yì zhī yǒu wén zhāng. yáo shùn yǔ tāng wén wǔ chéng kāng zhī shèng xián, jié zhòu yōu lì zhī hūn luàn, fēi shī shū yǐ wén zhāng zài zhī, hé yǐ chuán? fú xī huà bā guà, wén wáng zhòng zhī, fēi kǒng zǐ yǐ wén zhāng yì zhī, hé yǐ chuán? kǒng zǐ zhì yán yào dào, tuō xiào jīng lùn yǔ zhī wén ér chuán. zēng zǐ zi sī mèng zǐ chuán shèng rén xīn xué, shǐ wú zhōng yōng jí qī piān zhī shū, hòu rén hé suǒ kuī mén hù? lǎo zhuāng jué miè lǐ xué, wàng yán qù wèi, ér wǔ qiān yán yǔ nèi wài piān jí qí wén zǎo. shì shì zhī wèi chán zhě, wèi yǔ yán wèi lèi, bù zhī dà chéng zhū jīng kě fèi hū? rán zé dǐ wèi xiǎo jì, qí lǐ miù yǐ! bǐ hòu shì wèi cí zhāng zhě, zhú mò ér wàng qí běn, wán qí huá ér luò qí shí, liú dàng zì yuǎn, fēi wén zhāng guò yě. dù lǎo suǒ yún wén zhāng qiān gǔ shì, yǐ shì ài wén zhāng, wén zhāng rì zì fù, wén zhāng shí zhì shēn, wén zhāng kāi yǎo ào, wén zhāng zēng mìng dá, míng qǐ wén zhāng zhe, méi chéng wén zhāng lǎo, wén zhāng gǎn zì wū, hǎi nèi wén zhāng bó, wén zhāng cáo zhí bō lán kuò, yǔ xìn wén zhāng lǎo gèng chéng, qǐ yǒu wén zhāng jīng hǎi nèi, měi yǔ jiàn xǔ wén zhāng bó, wén zhāng yǒu shén jiāo yǒu dào, rú cǐ zhī lèi, duō zhǐ shī ér yán, suǒ jiàn xiá yǐ!
「文章一小伎，於道未為尊。」雖杜子美有激而雲，然要為失言，不可以訓。文章豈小事哉！《易•賁》之彖言：「剛柔交錯，天文也；文明以止，人文也。觀乎天文，以察時變；觀乎人文，以化成天下。」孔子稱帝堯煥乎有文章。子貢曰：「天子之文章，可得而聞。」《詩》美衛武公，亦支有文章。堯、舜、禹、湯、文、武、成、康之聖賢，桀、紂、幽、厲之昏亂，非《詩》、《書》以文章載之，何以傳？伏羲畫八卦，文王重之，非孔子以文章翼之，何以傳？孔子至言要道，托《孝經》、《論語》之文而傳。曾子、子思、孟子傳聖人心學，使無《中庸》及七篇之書，後人何所窺門戶？老、莊絕滅禮學，忘言去為，而五千言與《內》、《外篇》極其文藻。釋氏之為禪者，謂語言為累，不知大乘諸經可廢乎？然則詆為小伎，其理謬矣！彼後世為詞章者，逐末而忘其本，玩其華而落其實，流宕自遠，非文章過也。杜老所云「文章千古事」，「已似愛文章」，「文章日自負」，「文章實致身」，「文章開宎奧」，「文章憎命達」，「名豈文章著」，「枚乘文章老」，「文章敢自誣」，「海內文章伯」，「文章曹植波瀾闊」，「庾信文章老更成」，「豈有文章驚海內」，「每語見許文章伯」，「文章有神交有道」，如此之類，多指詩而言，所見狹矣！