dài fū qī shí ér zhì shì, wèi zhī dé xiè, měi míng yě. hàn wéi xián xuē guǎng dé shū guǎng shū shòu, huò xiàn ān chē yǐ shì zi sūn, mài huáng jīn yǐ chǐ jūn cì, wèi róng duō yǐ. zhì yú gōng shèng zhèng hóng bèi, yì zhào cè bāo biǎo, jùn xiàn cún wèn, hé yú sān dài jìng lǎo zhī yì. běn cháo yóu zhòng zhī. dà chén gào lǎo, bì chǒng yǐ dōng gōng shī fù shì cóng. qí ài ruò cháo jiǒng sūn shì lǐ jiǎn zhī yì rán. xuān hé yǐ qián, gài wèi yǒu jì sǐ ér fāng qǐ zhì shì zhě, nán dù zhī hòu, gù shí sàn wáng, yú shì cháo fèng wǔ yì láng yǐ shàng, bù yǐ nèi wài gāo bēi, lǜ wèi cǐ jǔ. qí zuì shèn ér wú lǐ zhě, suī zǎi xiàng fǔ chén, kǎo zhōng yú wèi, qí jiā fā āi jí fú, jiàng zhǐ shēng zhōng gěi fù, jì yǐ yuè rì, fāng qiě wèi zhī gào tíng chū mìng, lún shū zhī zhōng, bù miǎn yǒu qīn yī yào jiè shòu kāng zhī yǔ. rú qín tài shī mò qí chéng xiàng chén lǔ gōng shěn bì xiān wáng shí hēng zhèng zhòng yì shì yǐ. qí zài wài zhě, fēi yì zé shǔ kuàng, bù fù yǒu qǐng, jiān qiān bǎi rén zhōng yǒu yī èr yān, zé zhī yǔ bù zhī, hài xī qí sǐ, zǐ dì yóu huàn yuǎn dì, wǎng wǎng yǐn qì bù níng, yè jí bèn mìng, gù jí wú shì rì, bù gǎn wèi zhī. shào xìng èr shí jiǔ nián, yǔ wèi lì bù láng, yīn lún duì, zòu yán: qǐ lìng lì bù lì fǎ, zì jīn rì yǐ wǎng, dāng dé zhì rén ēn zé zhī rén wù gù zhě, jí yǐ gào suǒ zài zhōu, zhōu shàng shěng bù, rán hòu yí kǎo qí píng shēng, fēi yǒu zāng sī guò è yú shì yǒu lèi zhě, zhé guān qí hòu rén. ruò zhēn néng chén yì yǐn nián, huò cí róng zhī zhǐ zhě, qǐ hòu qí jié lǐ, yǐ lì fēng gǔ, xián yú lǜ tiān xià wèi wěi yě. tài shàng lǎn zòu, xīn nà yuē: zhèn jì dé cǐ shì zhī fèi, fāng sì shí nián, dāng rú qīng yǔ. jì xià sān xǐng, zhū gōng duō yǐ wèi shì, ér shǒu xiàng tāng qí gōng dú nán zhī, qí yì suì qǐn, jīn bù fù kě zhèng yún.
大夫七十而致事，謂之得謝，美名也。漢韋賢、薛廣德、疏廣、疏受，或縣安車以示子孫，賣黃金以侈君賜，為榮多矣。至於龔勝、鄭弘輩，亦詔策褒表，郡縣存問，合於三代敬老之義。本朝尤重之。大臣告老，必寵以東宮師傅、侍從。耆艾若晁迥、孫奭、李柬之亦然。宣和以前，蓋未有既死而方乞致仕者，南渡之後，故實散亡，於是朝奉、武翼郎以上，不以內外高卑，率為此舉。其最甚而無理者，雖宰相輔臣，考終於位，其家發哀即服，降旨聲鍾給賻，既已閱日，方且為之告廷出命，綸書之中，不免有親醫藥、介壽康之語。如秦太師、万俟丞相、陳魯公、沈必先、王時亨、鄭仲益是已。其在外者，非易簀屬纊，不復有請，間千百人中有一二焉，則知與不知，駭惜其死，子弟遊宦遠地，往往飲泣不寧，謁急奔命，故及無事日，不敢為之。紹興二十九年，予為吏部郎，因輪對，奏言：「乞令吏部立法，自今日以往，當得致仁恩澤之人物故者，即以告所在州，州上省部，然後夷考其平生，非有贓私過惡於式有累者，輒官其後人。若真能陳義引年，或辭榮知止者，乞厚其節禮，以厲風谷，賢於率天下為偽也。」太上覽奏，欣納曰：「朕記得此事之廢，方四十年，當如卿語。」既下三省，諸公多以為是，而首相湯岐公獨難之，其議遂寢，今不復可正雲。