hé jiào xìng zhì jiǎn, jiā yǒu hǎo lǐ, wáng wǔ zi qiú zhī, yǔ bù guò shù shí. wáng wǔ zi yīn qí shàng zhí, lǜ jiāng shào nián néng shí zhī zhě, chí fǔ yì yuán, bǎo gòng dàn bì, fá zhī, sòng yī chē zhī yǔ hé gōng. wèn yuē: hé rú jūn lǐ? hé jì dé, wéi xiào ér yǐ.
和嶠性至儉，家有好李，王武子求之，與不過數十。王武子因其上直，率將少年能食之者，持斧詣園，飽共啖畢，伐之，送一車枝與和公。問曰：「何如君李？」和既得，唯笑而已。

wáng róng jiǎn lìn, qí cóng zi hūn, yǔ yī dān yī, hòu gèng zé zhī.
王戎儉吝，其從子婚，與一單衣，後更責之。

sī tú wáng róng, jì guì qiě fù, qū zhái tóng mù, gāo tián shuǐ duì zhī shǔ, luò xià wú bǐ. qì shū yāng zhǎng, měi yǔ fū rén zhú xià sàn chóu suàn jì.
司徒王戎，既貴且富，區宅僮牧，膏田水碓之屬，洛下無比。契疏鞅掌，每與夫人燭下散籌筭計。

wáng róng yǒu hǎo lǐ, mài zhī, kǒng rén dé qí zhǒng, héng zuān qí hé.
王戎有好李，賣之，恐人得其種，恆鑽其核。

wáng róng nǚ shì péi wěi, dài qián shù wàn. nǚ guī, róng sè bù shuō. nǚ jù hái qián, nǎi shì rán.
王戎女適裴頠，貸錢數萬。女歸，戎色不說。女遽還錢，乃釋然。

wèi jiāng zhōu zài xún yáng, yǒu zhī jiù rén tóu zhī, dōu bù liào lǐ, wéi xiǎng wáng bù liú xíng yī jīn. cǐ rén dé xiǎng, biàn mìng jià. lǐ hóng fàn wén zhī yuē: jiā jiù kè bó, nǎi fù qū shǐ cǎo mù.
衛江州在尋陽，有知舊人投之，都不料理，唯餉「王不留行」一斤。此人得餉，便命駕。李弘范聞之曰：「家舅刻薄，乃復驅使草木。」

wáng chéng xiàng jiǎn jié, zhàng xià gān guǒ, yíng yì bù sàn. shè chūn làn bài, dū du bái zhī, gōng lìng shě qù. yuē: shèn bù kě lìng dà láng zhī.
王丞相儉節，帳下甘果，盈溢不散。涉春爛敗，都督白之，公令捨去。曰：「慎不可令大郎知。」

sū jùn zhī luàn, yǔ tài wèi nán bēn jiàn táo gōng. táo gōng yǎ xiàng shǎng zhòng. táo xìng jiǎn lìn, jí shí, dàn xiè, yǔ yīn liú bái. táo wèn: yòng cǐ hé wèi? yǔ yún: gù kě zhǒng. yú shì dà tàn yǔ fēi wéi fēng liú, jiān yǒu zhì shí.
蘇峻之亂，庾太尉南奔見陶公。陶公雅相賞重。陶性儉吝，及食，啖薤，庾因留白。陶問：「用此何為？」庾云：「故可種。」於是大嘆庾非唯風流，兼有治實。

xī gōng dà jù hān, yǒu qián shù qiān wàn. jiā bīn yì shén bù tóng, cháng cháo dàn wèn xùn. xī jiā fǎ: zǐ dì bù zuò. yīn yǐ yǔ yí shí, suì jí cái huò shì. xī gōng yuē: rǔ zhèng dāng yù de wú qián ěr! nǎi kāi kù yī rì, lìng rèn yì yòng. xī gōng shǐ zhèng wèi sǔn shù bǎi wàn xǔ. jiā bīn suì yī rì qǐ yǔ qīn yǒu, zhōu xuán lüè jǐn. xī gōng wén zhī, jīng guài bù néng yǐ yǐ.
郗公大聚歛，有錢數千萬。嘉賓意甚不同，常朝旦問訊。郗家法：子弟不坐。因倚語移時，遂及財貨事。郗公曰：「汝正當欲得吾錢耳！」迺開庫一日，令任意用。郗公始正謂損數百萬許。嘉賓遂一日乞與親友，周旋略盡。郗公聞之，驚怪不能已已。