zēng zǐ yuē: ruò fú cí ài gōng jìng ān qīn yáng míng, zé wén mìng yǐ. gǎn wèn zi cóng fù zhī lìng, kě wèi xiào hū? zǐ yuē: shì hé yán yǔ, shì hé yán yǔ! xī zhě tiān zǐ yǒu zhēng chén qī rén, suī wú dào, bù shī qí tiān xià zhū hóu yǒu zhēng chén wǔ rén, suī wú dào, bù shī qí guó dài fū yǒu zhēng chén sān rén, suī wú dào, bù shī qí jiā shì yǒu zhēng yǒu, zé shēn bù lí yú lìng míng fù yǒu zhēng zi, zé shēn bù xiàn yú bù yì. gù dāng bù yì, zé zi bù kě yǐ bù zhēng yú fù, chén bù kě yǐ bù zhēng yú jūn gù dāng bù yì, zé zhēng zhī. cóng fù zhī lìng, yòu yān dé wèi xiào hū!
曾子曰：「若夫慈愛、恭敬、安親、揚名，則聞命矣。敢問子從父之令，可 謂孝乎？」子曰：「是何言與，是何言與！昔者天子有爭臣七人，雖無道，不失 其天下；諸侯有爭臣五人，雖無道，不失其國；大夫有爭臣三人，雖無道，不失 其家；士有爭友，則身不離於令名；父有爭子，則身不陷於不義。故當不義，則子不可以不爭於父，臣不可以不爭於君；故當不義，則爭之。從父之令，又焉得為孝乎！」