jiāng xī lǎo dīng tiān zào shēn, yī shù yī shí jiē yǒu fǎ. hū rán dé cǐ qí rén tú, tiān xià liáng gōng wú jiǔ xiā.
江西老丁天造深，一樹一石皆有法。忽然得此奇人圖，天下良工吾久瞎。

cūn rú mǎ yuǎn fān lǎo cāng, shì bǐ dǒng yuán hái qiào bá. fèi hū wéi hū kōng yǒu míng, shuí néng xiě cǐ shuǐ liǎng xiá.
皴如馬遠翻老蒼，勢比董源還峭拔。芾乎維乎空有名，誰能寫此水兩峽。

zhōng jiān wù zuò hū liǎng wēng, bái fà xī fēng ruò piāo sà. yī rén gǔ mào ér gǔ shang, yī rén bù jīn ér bù wà.
中間兀坐忽兩翁，白髮溪風若飄颯。一人古貌而古裳，一人不巾而不襪。

xīn rán yù wèn cǐ lǎo shuí, lǎo dīng yǐ sǐ shuí néng dá. wǒ wén gǔ yì yǒu zhì rén, fēi shèng fēi yú yì fēi dá.
欣然欲問此老誰，老丁已死誰能答。我聞古亦有至人，非聖非愚亦非達。

máng hū méng hū wú suǒ qǔ, yī xī hùn xī ér bù zá. lóu juǎn shān xíng yǐ xiào yú, fēi rén fēi yì shì chī fā.
茫乎蒙乎無所取，一兮混兮而不雜。婁卷膻行已笑虞，非仁非義似嗤發。

shì jiān wàn shì zhǐ tǔ kuài, hé wù dǒu shāo kān yòng fá. yī rén shí hù qǐ qí tú, bù rán yì shì wáng yǔ niè.
世間萬事只土塊，何物斗筲堪用伐。伊人石戶豈其徒，不然亦是王與齧。

zi zhōu zhī fù dāng jiā zāi, hú qiū zi lín nà yì dé. shì rén gù bù zhī cǐ liú, xǔ yóu cháo fù tú gāo jié.
子州支父當佳哉，壺丘子林那易得。世人固不知此流，許由巢父徒高節。

shǔn yōng shì zhì shù yǐ gōng, chǐ rán mò mǎ dān qí zhé. chī nú lǎo pú kuā háo xióng, dá shì xiān shēng shū bù xiè.
吮癰舐痔術已工，侈然秣馬丹其轍。痴奴老僕誇豪雄，達士先生殊不屑。

cǐ bō yǐ dào suī mò shōu, dùn niú wèi sǐ yóu kān cè. lǎo dīng lǎo dīng ěr hé rén, shì shàng xiǎo ér zhēn shǐ shī.
此波已倒雖莫收，鈍牛未死猶堪策。老丁老丁爾何人，世上小兒真豕虱。