jì chūn zhī yuè rì yīng liǔ, yě kè wéi zhōu wèn chuān kǒu. cǐ fāng chì hàn lí bǎi yōu, fù ěr diān fēng shì zāi jiù.
季春之月日應柳，野客維舟汶川口。此方赤旱罹百憂，復爾顛風示災咎。

hēi yún bó yù xī běi shēng, lún qūn zhí shàng yǎn tài qīng. xū yān yī qì wěng rán zhì, bái rì bù dé wèi guāng míng.
黑雲勃鬱西北生，輪囷直上掩太清。噓煙噫氣塕然至，白日不得為光明。

shā piāo shí zǒu qiáng zhù zhé, jī quǎn cuàn nì jiē kuáng míng. cǎo máo bàn juǎn xiàng kōng luò, dà mài xiǎo mài yáng kū jīng.
沙飄石走檣柱折，雞犬竄匿皆狂鳴。草茅半捲向空落，大麥小麥揚枯莖。

yīn mái chén chén xuè sè chì, hè rú bó yì liè huǒ fén zhēn jīng. wàn qiào léi hū dòng tiān dì, yòu rú zhēn zǎi xià yǔ qún yāo zhēng.
陰霾沉沉血色赤，赫如伯益烈火焚榛荊。萬竅雷呼動天地，又如真宰下與群妖爭。

sòng jiāo liù yì fēi qiě tuì, kūn yáng hǔ bào gè zhàn jīng. péng chuāng gū zuò bù gǎn mèi, lǚ hún cǎn dá shāng hé píng.
宋郊六鷁飛且退，昆陽虎豹各戰驚。蓬窗孤坐不敢寐，旅魂慘怛傷和平。

yì xī rén shēn qún dào qǐ, liáng sòng zāi zhēng měi rú cǐ. shí nián bái gǔ chēng luàn má, fù lǎo bēi hào wèi yún yǐ.
憶昔壬申群盜起，梁宋災徵每如此。十年白骨撐亂麻，父老悲號未雲已。

zhī jīn yáo shùn jū míng táng, pì chú xiōng tè dēng xián liáng. xuán jī fāng diào qī zhèng lǐ, cǐ shì guāi là chéng hé xiáng.
祗今堯舜居明堂，辟除凶慝登賢良。璿璣方調七政理，此事乖剌誠何祥。

shì wú gǔ shǐ zhī tiān dào, dú lì chén yín xiàng cāng hào.
世無瞽史知天道，獨立沉吟向蒼昊。